Naprawdę mam problem, jak obiektywnie ocenić tę książkę. Liczyłem po prostu na zwięzłe, linearne omówienie kariery jednego z najbardziej znanych argentyńskich zawodników i trenerów. Dorobek Simeone w kadrze narodowej jest imponujący (106A-11),równie wysoko należy ocenić przywiązanie do barw Atletico Madryt – łącznie ponad 15 lat spędzonych na boisku i ławce trenerskiej. Poniekąd książka spełniałaby początkowe założenie, gdyby nie zasadniczy szkopuł – tłumaczenie. Nie znam wprawdzie oryginalnego wydania książki, ale odnoszę wrażenie, że przekład został dokonany w sposób mechaniczny, dosłowny, bez zwrócenia uwagi na idiomy oraz zagadnienia związane z rozgrywkami piłkarskimi.
Skutkuje to niestety bardzo licznymi błędami stylistycznymi oraz składniowymi. Niekiedy przetłumaczone zdania odnoszą niezamierzony efekt humorystyczny, ale przy dłuższym czytaniu jest to po prostu męczące. Trzeba się mocno zastanowić, jaki jest sens wypowiedzi, np. „Coco przejął pałeczkę po Bilardo i zmontował zespół konkurencyjny w epoce po Maradonie, chociaż później gwiazda została zwerbowana przez Basile do rozegrania obowiązkowego barażu z Australią, by wziąć udział w Pucharze Świata 1994 w Stanach Zjednoczonych” albo „Co więcej, rozgrywki 1993-1994 nie były proste, można bez wstydu użyć antonimu. Zawodnicy znad rzeki Manzanares byli coraz słabsi i w końcowym etapie zadania kokietowali raczej wynik niebezpiecznymi pozycjami prowadzącymi do piekła Segunda Division.” Cóż można by rzec: „B, B duże. Kto pomyśli, może zgadnie. No, no – pisz waść – a dokładnie.” Gdyby poddać tekst dodatkowej obróbce redakcyjnej… Toteż ocena nie może być wyższa niż 3 punkty, wielka szkoda…

Naprawdę mam problem, jak obiektywnie ocenić tę książkę. Liczyłem po prostu na zwięzłe, linearne omówienie kariery jednego z najbardziej znanych argentyńskich zawodników i trenerów. Dorobek Simeone w kadrze narodowej jest imponujący (106A-11),równie wysoko należy ocenić przywiązanie do barw Atletico Madryt – łącznie ponad 15 lat spędzonych na boisku i ławce trenerskiej....

Pierwsza kwestia, która kłuje w oczy to tłumaczenie. Jego autor wykazuje brak znajomości tematu co strasznie przeszkadza w czytaniu zwłaszcza osobie go znającego. Czyta się jako tako dobrze. Nie znalazłem jednak odpowiedzi na tytuł.

Pierwsza kwestia, która kłuje w oczy to tłumaczenie. Jego autor wykazuje brak znajomości tematu co strasznie przeszkadza w czytaniu zwłaszcza osobie go znającego. Czyta się jako tako dobrze. Nie znalazłem jednak odpowiedzi na tytuł.

Książka wydana przez Wydawnictwo RM także pod tytułem "Diego Simeone. Pogromca gwiazd". Tę właśnie edycję przeczytałem. Pobieżnie przejrzenie wydania wcześniejszego wskazuje, że obie książki są identyczne w treści.
Jest to laurka dla trenera Simeone pióra dziennikarza i fanatyka Atletico Madryt. Znaleźć można w tej pozycji zarysowaną, aż do około 2015 r. ścieżkę kariery D. Simeone jako piłkarza i trenera. Bez popadania w zbyt duży detalizm. I to tyle dobrego na jej temat.
Nie znam hiszpańskiego i nawet to, jako zupełny amator w dziedzinie literatury tematyce futbolowej, nie przeszkadza mi zauważyć, że w tym przypadku nie ma mowy o przyzwoitym tłumaczeniu. To robiona, chyba w szaleńczym pośpiechu, zabawa translatorem komputerowym, która była chyba robiona przez osobę biegunowo odległą odod tematyki piłki nożnej. Nie chciało się nawet podejść do tematu o tyle uczciwie i racjonalnie, że nawet określenia dotyczące kolejnych etapów sezonu ligowego są prawdopodobnie dosłowną kopią zwrotów i określeń występujących na Półwyspie Iberyjskim. Pewnie taki np. Tomasz Ćwiąkała zrobiłby te tłumaczenie lepiej. Nie jestem i nigdy będę wyrobionym językowo czytelnikiem, ale lektura tego wydawnictwa męczyła właśnie z powodów powyżej opisanych. RM zdecydowanie nie popisało się.

Książka wydana przez Wydawnictwo RM także pod tytułem "Diego Simeone. Pogromca gwiazd". Tę właśnie edycję przeczytałem. Pobieżnie przejrzenie wydania wcześniejszego wskazuje, że obie książki są identyczne w treści.
Jest to laurka dla trenera Simeone pióra dziennikarza i fanatyka Atletico Madryt. Znaleźć można w tej pozycji zarysowaną, aż do około 2015 r. ścieżkę kariery D....

Diego Pablo Simeone (ur. w 1970, w Buenos Aires) ze znanego i podziwianego zawodnika przeistoczył się w szanowanego trenera. To, czego nauczył się przez dwie dekady jako piłkarz, stosuje obecnie jako trener. Granicę tę przekroczył w sposób naturalny, jego przeznaczeniem było przyjęcie roli szkoleniowca. Simeone jest trenerem błyskotliwym, pełnym zapału i oddania swojej pracy. Carlos Aznar opisuje drogę Simeone od jego narodzin jako piłkarz w argentyńskim klubie Velez Sarsfield, w którym rozwijał się wraz z przebytymi na murawie kilometrami po karierę trenerską. Młody Simeone zdobył się na odwagę i przyjechał do Europy, z postojem we włoskim klubie Pisa, później w Sevilli, aż osiadł w Atlético Madryt. Zakosztował sukcesu na stadionie Calderon i zasiał ziarno, które znalazło podatny grunt na murawie colchoneros. Wyjechał do Włoch, pojechał do Madrytu, wrócił do Argentyny, gdzie dokonała się przemiana z zawodnika w trenera. Odtworzył drogę, którą przeszedł jako piłkarz, i umocnił swój związek z Atlético Madryt. Bezgranicznie oddany zawodnik, wymagający trener? Cholo stał się ikoną rojiblancos i kolekcjonerem tytułów. Wiele jest jeszcze przed nim.

Diego Pablo Simeone (ur. w 1970, w Buenos Aires) ze znanego i podziwianego zawodnika przeistoczył się w szanowanego trenera. To, czego nauczył się przez dwie dekady jako piłkarz, stosuje obecnie jako trener. Granicę tę przekroczył w sposób naturalny, jego przeznaczeniem było przyjęcie roli szkoleniowca. Simeone jest trenerem błyskotliwym, pełnym zapału i oddania swojej...

Diego Simeone to klasa sama w sobie. Wielki piłkarz między innymi Sevilli, Atletico, Interu czy Lazio. Już jako piłkarz wiedział, ze chce być trenerem, na boisku był liderem. Od 2011 szkoleniowiec Atletico Madryt, z którymi zdobywa największe sukcesy w karierze trenerskiej. Jego zespół gra coraz lepiej i pobija klubowe rekordy.

Po swojej pierwszej przygodzie z Atletico wiedział, że wróci do tego klubu, bo go pokochał. Pokochał stadion, kibiców, atmosferę, miasto i klub. Tak też się stało, wrócił po sześciu latach ponownie jako piłkarz. Po dwóch sezonach odszedł a na stadionie pojawiły się transparenty "Do zobaczenia". Kibice go chcieli, a on również marzył o powrocie. Wrócił już w roli trenera, którym jest do dziś.

Tak fenomenalny piłkarz i jeszcze lepszy trener musiał prędzej czy później doczekać się książki w polskim wydaniu. Jedną z nich jest książka wydawnictwa RM i autorstwa dziennikarza Carlosa Aznara pt.: "Diego Simeone. Kolekcjoner tytułów".

Książka zaczyna się, zapowiedzią, w której czytamy o Simeone, kończy zaś rozdziałem "co myślą inni", w którym piłkarze, prezesi czy trenerzy wypowiadają się o Diego. Znajdziemy także notkę o autorze oraz wkładkę zdjęciową.

Z tytułem trudno się nie zgodzić. Cholo jest kolekcjonerem tytułów. Był nim jako piłkarz i jest jako trener. Na murawie sięgnął po Mistrzostwo i Puchar Hiszpanii z Atletico, Ligę Europejską z Interem, Mistrzostwo, Puchar i Superpuchar Włoch oraz Superpuchar Europy z Lazio, a także Puchar Konfederacji i Copa America z reprezentacją. Na ławce trenerskiej wygrał Mistrzostwo Argentyny z Estuadiantes i River Plate oraz Ligę Europejską, Superpuchar Europy, Mistrzostwo, Puchar i Superpuchar Hiszpanii z Atletico.

Książka opisuje drogę Simeone od początków kariery piłkarskiej w Valez, przez przejście z piłkarza w trenera, aż po obecne dni w roli szkoleniowca Atleti.

Diego Simeone to klasa sama w sobie. Wielki piłkarz między innymi Sevilli, Atletico, Interu czy Lazio. Już jako piłkarz wiedział, ze chce być trenerem, na boisku był liderem. Od 2011 szkoleniowiec Atletico Madryt, z którymi zdobywa największe sukcesy w karierze trenerskiej. Jego zespół gra coraz lepiej i pobija klubowe rekordy.

Po swojej pierwszej przygodzie z Atletico...

„el esfuerzo no se negocia”, wysiłku się nie negocjuje.
Lubiłem patrzeć na Diego jak był zawodnikiem, lubię parzeć na niego w roli trenera.
Książka odnosi się tak naprawdę do podstawowej kwestii jaką jest uczciwość trenera wobec siebie, wobec zawodników, wobec kibiców.
Nietuzinkowa postać w futbolowym świecie.

„el esfuerzo no se negocia”,

„el esfuerzo no se negocia”, wysiłku się nie negocjuje.
Lubiłem patrzeć na Diego jak był zawodnikiem, lubię parzeć na niego w roli trenera.
Książka odnosi się tak naprawdę do podstawowej kwestii jaką jest uczciwość trenera wobec siebie, wobec zawodników, wobec kibiców.
Nietuzinkowa postać w futbolowym świecie.

„el esfuerzo no se negocia”,