Jest rok 1955, młody pisarz s-f, po opublikowaniu kilkunastu (a może kilkudziesięciu... kto by je zliczył) opowiadań, wydaje swoją pierwszą powieść - Słoneczną Loterię. W pełni wpisuje się ona w ówczesny nurt science-fiction. Próżno szukać w niej odwołań do mistyki, teologii, filozofii - tak powszechnych w późniejszych książkach autora. Mamy za to intrygi, pościgi, strzelaniny i dużo akcji w pięknych, księżycowych lokacjach. Koniec końców, mamy do czynienia z książką zdecydowanie wartą uwagi.

Wizja świata jest tu dość naiwna i można by czepiać się pewnego braku konsekwencji, pewnego niedopracowania - dostajemy bowiem świat, w którym wszystko zależne jest od losu. Rzecz niby normalna, gdyby nie fakt, że zależność to jak najbardziej dosłowna. Od losowej dystrybucji dóbr, po przypadkowe wybieranie rządzących światem przywódców. Mimo wszystko jest to system bardzo ciekawy, dający wiele możliwości poruszającemu się w nim młodemu pisarzowi.
Cały ten galimatias staje się tłem całkiem złożonej i trzymającej w napięciu intrygi. Jest tutaj jakaś świeżość, jakaś prostota, z której Dick w przyszłości będzie rezygnował. Z książką warto się zapoznać, choćby z prostego powodu - to pierwsza książka Dicka. Przy okazji - książka bardzo dobra.

Podsumować ją trzeba jako pełen zwrotów akcji, zdrad, układów i podstępów pościg, osadzony do tego w świecie rządzonym zupełną losowością, w którym zasady mogą ulec zmianie dosłownie w każdej chwili. Ciekawe, przyjemne, zaskakujące. Nic, tylko brać i czytać!

Jest rok 1955, młody pisarz s-f, po opublikowaniu kilkunastu (a może kilkudziesięciu... kto by je zliczył) opowiadań, wydaje swoją pierwszą powieść - Słoneczną Loterię. W pełni wpisuje się ona w ówczesny nurt science-fiction. Próżno szukać w niej odwołań do mistyki, teologii, filozofii - tak powszechnych w późniejszych książkach autora. Mamy za to intrygi, pościgi,...