Ciekawa autorka. Podoba mi się sposób prowadzenia narracji, bez ględzenia, dłużyzn i psychoanalizy dla ubogich. Moje pierwsze spotkanie z autorką w tej książce - bardzo pozytywne. Nie mamy tu taniego umoralniania i prania mózgu. Brak tak zwanej „głębi postaci”, to zaleta, a nie wada tej książki. Nie ma nic gorszego, jak silenie się na takie rzeczy w tego typu bajeczkach, to ma się dziać jakaś akcja, ma się toczyć opowieść, a jak ktoś potrzebuje emocjonalnej wiwisekcji, to niech sięgnie po inną literaturę. Ten nieco beznamiętny sposób opowiadania historii bardzo mi odpowiada. Ukryte poczucie humoru autorki - też.
Historia wymyślona dość absurdalnie, ale mogłaby być, jednak nie wiem, czy zakończenie tego tomu nie jest lekkim przegięciem. Co za dużo to niezdrowo, zwłaszcza w warstwie świata urojonego.
Czyta się dobrze i zaraz zabieram się za następny tom.
Jeśli chodzi o broń palną, to z tą pepeszą mamy maksymalne przegięcie. Ani takiej broni, ani tym bardziej pocisków do niej nie da się łatwo znaleźć, o ile w ogóle jeszcze istnieją: zważywszy na fakt, iż alternatywnie mnóstwo się pląta po świecie kałasznikowów, glocków, ewentualnie broni czarno-prochowej, do której zarówno pociski, jak i sam czarny proch można produkować samemu; zważywszy na to, że i broń myśliwska jest bardziej dostępna. Myślę, że proch czarny potrafiłbym zrobić w domu, choćby z nawozów sztucznych, piorunian rtęci jeszcze prościej - do spłonek (robiłem to jako smarkacz, wiem ale nie powiem 😎). Dziwne, że nikomu nie wpadł do głowy pomysł na wykonanie kuszy, choćby z wykorzystaniem ekstremalnie silnych i sprężystych płatów resorów samochodów i grotów do nich z wszędzie walającego się żelastwa.
Postać Izy: super postać kobieca, na plus, z wyłączeniem ostatnich wątków i jej niespójnych reakcji emocjonalnych tam...

Ciekawa autorka. Podoba mi się sposób prowadzenia narracji, bez ględzenia, dłużyzn i psychoanalizy dla ubogich. Moje pierwsze spotkanie z autorką w tej książce - bardzo pozytywne. Nie mamy tu taniego umoralniania i prania mózgu. Brak tak zwanej „głębi postaci”, to zaleta, a nie wada tej książki. Nie ma nic gorszego, jak silenie się na takie rzeczy w tego typu bajeczkach, to...