"Czy olimpijski rodzic może zwrócić się przeciwko własnemu dziecku półkrwi? (...) Pomyślałem, że może jednak powinienem posłać Posejdonowi ten krawat w muszelki na Dzień Ojca."

Cóż za emocje! Sytuacja zaczyna się coraz bardziej zapętlać i coraz trudniej jest ignorować siły zła pod wodzą wciąż rozczłonkowanego Kronosa. Miło było zapoznać się z nowymi mitycznymi potworami, a także poznać innych bogów olimpijskich z biższej perspektywy. Thalia - córka Zeusa od początku była dla mnie mocno irytującą postacią, chociaż moja niechęc do niej osłabła z biegiem fabuły, a pojawiła się tylko dlatego, że moja ogromna sympatia do Percy'ego jest wręcz zaborcza (w matczyny sposób), więc kiedy zaczęła umniejszac możliwości Percy'ego, miałam ochotę kopnąć ją w tyłek.
Nasz główny bohater ponownie musi ratować kolejną osobę, na której mu zależy. Najpierw była to mama, potem Grover, a teraz padło na Annabeth. Kto będzie w tarapatach następnym razem? Czyżby sam Percy?

Ten cykl to naprawdę jedna z najprzyjemniejszych odskoczni jakie dane mi było preczytać i podejrzewam, że na tym w moim przypadku sie nie skończy. - Już zacieram ręce na myśl o kolejnym cyklu Ricka Riordana "Olimpijscy herosi". Ogromne wyrazy uznania kieruję także do tłumaczki Agnieszki Fulińskiej, która w fenomenalny i niesamowicie przystępny sposób odwzorowuje świat stworzony przez Riordana - a nie zawsze wychodzi to na takim poziomie jaki ona zaprezentowała tutaj.

Nadal szczerze i gorąco polecam!

"Czy olimpijski rodzic może zwrócić się przeciwko własnemu dziecku półkrwi? (...) Pomyślałem, że może jednak powinienem posłać Posejdonowi ten krawat w muszelki na Dzień Ojca."

Cóż za emocje! Sytuacja zaczyna się coraz bardziej zapętlać i coraz trudniej jest ignorować siły zła pod wodzą wciąż rozczłonkowanego Kronosa. Miło było zapoznać się z nowymi mitycznymi potworami, a...