Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
Z początku czyta się nieźle, ale potem nadmierne rozpraszanie się w dygresjach do dygresji dygresji wywołuje zmęczenie czytającego.
Jeśli popatrzeć na książkę w kryteriach sposobu budowania napięcia, to wielokrotnie napięcie wzrasta niby-to-do-rozwiazania, potem opada, potem wzrasta, opada i tak cały czas. Pomijam już stereotypowość ocen autorki, w których największym złem jest radio Maryja i moherowe berety, a źródłem najrzetelniejszej prawdy Święta Gazeta Wyborcza. Na tym tle przewija się krypto-wiara w duchy i zabobony tudzież w egzorcyzmy skuteczne pod warunkiem czynienia ich przez szamankę i zawsze bezwartościowe w wersji kościelnej.
Trzeba się zdecydować, albo się jest racjonalis/tą/tką, albo nie.
Ja należę do ateistów i racjonalistów, a mimo to uważam za opętańcze tak stereotypowe myślenie o instytucjach katolickich w tak jednowymiarowej formie. Ciekawe, że u tej autorki wszystkie religie, sekty i zabobony są fajne, byle nie miały w nazwie „katolickie”, bo katolickość - poprawność polityczna Bondy tępi jak zarazę. To niesmaczne, nie tylko w tej książce Bondy, ale wreszcie tym razem ten kwiatek do jej ogródka postanowiłem wstawić.
Dobra, mam alergię na wszelkie ideologie, a na ideologię poprawnopolityczną w szczególności, jako że jej totalitaryzm postrzegam obecnie jako istotne zagrożenie dla wolności myśli, tak to prawda, więc daję autorce 6 gwiazdek, bo przecież powieść nie jest zła, a sama autorka przyłożyła się starannie do zasięgnięcia informacji od różnych fachowców, żeby w strefach naukowych nie wypisywać bzdur. Za to także jej chwałę oddaję.
Gdyby autorka zechciała rozważyć moją radę, to polegałaby ona na propozycji dokonywania cięć w wątkach i dygresjach, żeby powieść była bardziej zwarta i lepiej się czytała. Ale autorka prawdopodobnie moje rady zignoruje, bo dla niej taka szara mysz jak ja jest nikim.

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki.
Z początku czyta się nieźle, ale potem nadmierne rozpraszanie się w dygresjach do dygresji dygresji wywołuje zmęczenie czytającego.
Jeśli popatrzeć na książkę w kryteriach sposobu budowania napięcia, to wielokrotnie napięcie wzrasta niby-to-do-rozwiazania, potem opada, potem wzrasta, opada i tak cały czas. Pomijam już...