Jest to moja ulubiona, młodzieńcza, wakacyjna lektura. Miałam może 12 lat, kiedy znalazłam ją na półce mojej babci i mozolnie przez nią przebrnęłam. Najpierw męczyłam dziadka, żeby wytłumaczył mi kto to był Napoleon. Pamiętam, że kręciło mi się w głowie od kosmicznych nazwisk i nazw miejscowości, od histrii Francji i wielu wątków w tej książce. Na domiar złego w zbiorze brakowało trzeciego tomu, więc męczyłam babcię, żeby szczegółowo opowiedziała mi co działo się brakującej części i dopiero mogłam przystąpic do ostatniej części. Później wróciłam z wakacji i nastąpił długi rok szkolny, ale następne lato spędziłam dokładnie w ten sam sposób. Najpierw męczyłam dziadka z historią Francji, potem babcię z trzecim tomem i zalewałam się łzami nad losami nieszczęsnego Edmunda, a później z wypiekami na twarzy mściłam się wraz z nim nad nigodnymi rywalami...Aż wreszcie rodzice sprawili mi najpiękniejszy prezent pod choinkę: KOMPLETNE i piękne wydanie Hrabiego Monte Christo, który stoi na mojej półce do dzisiaj i stanowi poniekąd pamiątkę cudownych wakacji u moich dziadków. Bohater wykreowany przez Dumasa to dziwak i egocentryk, ale jednocześnie dla mnie jest to jeden z najbardziej romantycznych bohaterów wszechczasów.

Jest to moja ulubiona, młodzieńcza, wakacyjna lektura. Miałam może 12 lat, kiedy znalazłam ją na półce mojej babci i mozolnie przez nią przebrnęłam. Najpierw męczyłam dziadka, żeby wytłumaczył mi kto to był Napoleon. Pamiętam, że kręciło mi się w głowie od kosmicznych nazwisk i nazw miejscowości, od histrii Francji i wielu wątków w tej książce. Na domiar złego w zbiorze...