Podobnie, jak w przypadku "Księcia Kaspiana" większą część książki czyta się dobrze, jednak im bliżej końca, tym, moim zdaniem, fabuła i zachowania postaci robią się coraz mniej zrozumiałe, za to wręcz mistyczne i pompatyczne, co, muszę przyznać, bardzo mi popsuło przyjemność czytania tej książki. A naprawdę szkoda.

Podobnie, jak w przypadku "Księcia Kaspiana" większą część książki czyta się dobrze, jednak im bliżej końca, tym, moim zdaniem, fabuła i zachowania postaci robią się coraz mniej zrozumiałe, za to wręcz mistyczne i pompatyczne, co, muszę przyznać, bardzo mi popsuło przyjemność czytania tej książki. A naprawdę szkoda.

Trochę nudna, ale na tyle krótka, że dało się przeczytać.

Trochę nudna, ale na tyle krótka, że dało się przeczytać.

To kolejna część Opowieści z Narni. Tym razem lądujemy na statku Króla Kaspiana, który postanowił wyruszyć w podróż dookoła świata. Docieramy na koniec świata, po dłuuuuguej podróży po drodze przeżywając wiele przygód np. Eustachy czyli kuzyn, z którym trafili do Narni, zmienił się w smoka. Warto przeczytać tę książkę ponieważ jest ona o przyjaźni i przygodowa. Najbardziej podobało mi się jak wylądowali na statku.

Michał (11 lat)

To kolejna część Opowieści z Narni. Tym razem lądujemy na statku Króla Kaspiana, który postanowił wyruszyć w podróż dookoła świata. Docieramy na koniec świata, po dłuuuuguej podróży po drodze przeżywając wiele przygód np. Eustachy czyli kuzyn, z którym trafili do Narni, zmienił się w smoka. Warto przeczytać tę książkę ponieważ jest ona o przyjaźni i przygodowa. Najbardziej...

To zakończenie!

To zakończenie!

Opowieści z Narnii nie mają już tego samego klimatu, gdy było się dzieckiem. Tak jak już wspomniano wcześniej nie jest to książka, która dorasta razem z czytelnikiem. Szkoda, myślę że w pewnym stopniu to nieco zmarnowany potencjał. Nie mniej jednak czyta się szybko, a akcja jest wartka co podtrzymuje czytelnika. Prawdopodobnie przeczytam wszystkie tomy, bo wstyd się przyznać, ale wcześniej tego nie zrobiłam. Jestem ciekawa jak ta historia się zakończy.

Opowieści z Narnii nie mają już tego samego klimatu, gdy było się dzieckiem. Tak jak już wspomniano wcześniej nie jest to książka, która dorasta razem z czytelnikiem. Szkoda, myślę że w pewnym stopniu to nieco zmarnowany potencjał. Nie mniej jednak czyta się szybko, a akcja jest wartka co podtrzymuje czytelnika. Prawdopodobnie przeczytam wszystkie tomy, bo wstyd się...

Kolejna część z serii Opowieści z Narnii i tym razem historia również mnie nie porwała. Czyta się to szybko, ale ja nie czuję tej całej magii, jak jest, gdy sięgam po książki Tolkiena. No ale jakoś się przez tę serię będę musiał przemęczać, a może jednak mnie następne części bardziej zaskoczą i zaciekawią.

Kolejna część z serii Opowieści z Narnii i tym razem historia również mnie nie porwała. Czyta się to szybko, ale ja nie czuję tej całej magii, jak jest, gdy sięgam po książki Tolkiena. No ale jakoś się przez tę serię będę musiał przemęczać, a może jednak mnie następne części bardziej zaskoczą i zaciekawią.

„Podróż Wędrowca do świtu” to zapewne gorsza część, niżeli dwie poprzednie z serii, stąd ocena 6,5⭐/10 jest adekwatna. Nadal jestem pod wrażeniem zbudowania przez Lewisa świata i świetnego klimatu powieści, jednak w niektórych aspektach książka źle się zestarzała. Wyobraźnia autora zachwyca, z książki wręcz wylewają się fantastyczne wątki, postacie, miejsca, ale w końcu staje się to nużące i zupełnie dalej nie angażuje. Ot, zwykła przygodówka osadzona w przepięknym świecie i klimacie. Cieszę się z powrotu Kaspiana, który bez wątpienia jest jedną z najlepszych postaci z tej serii, jak również podobały mi się opisy Eustachego i jego przemiana, która nie zaszła bez wielu wniosków, do których chłopiec dochodzi. Przez większość powieści nastolatek strasznie denerwował, ale stanowił też wielką wartość tej opowieści. Nadal nie cierpię postaci Aslana, i choć rozumiem jego symbolikę, drażni mnie za każdym pojawieniem się, naprawieniem akcji albo jedynie jej podsumowaniem, nie wnosząc praktycznie nic do powieści. Szkoda mi również zakończenia i kilku zdań, jakie tam wypowiedziano, wszak liczyłam, że w dalszych częściach akcja może inaczej popłynie i dani bohaterowie pojawią się choć w ostatniej części. Niemniej, „Podróż Wędrowca do świtu” to dość krótka książka przygodowa, którą pochłania się niezwykle szybko. Daje do myślenia i pozwala na własną interpretację niektórych zdarzeń i zachowań. Mi jednak w niej czegoś brakuje, nie podoba mi się również przedstawianie wydarzeń, ponieważ wygląda jakby autor miał pomysł i skreślał dane przygody ze swoich list: opisywał daną przygodę, szybko ją rozwiązywał i biegł do kolejnej. Nietypowe prowadzenie narracji, choć w jakiś sposób wciągające do dalszego czytania. Jestem ciekawa dalszych tomów i mam nadzieję, że im dalej, tym moje odczucia będą coraz lepsze (by the way: filmy uwielbiam i nie mogę doczekać się serialu, o ile takowy kiedykolwiek powstanie).

„Podróż Wędrowca do świtu” to zapewne gorsza część, niżeli dwie poprzednie z serii, stąd ocena 6,5⭐/10 jest adekwatna. Nadal jestem pod wrażeniem zbudowania przez Lewisa świata i świetnego klimatu powieści, jednak w niektórych aspektach książka źle się zestarzała. Wyobraźnia autora zachwyca, z książki wręcz wylewają się fantastyczne wątki, postacie, miejsca, ale w końcu...

Tak jak i wszystkie „Opowieści z Narnii” to pozornie tylko bajka, jest jednak pełna symboliki, w większości możliwej do odczytania właściwie tylko dla dorosłego. C.S. Lewis był osobą głęboko wierzącą, jego twórczość ma bardzo głęboki związek z chrześcijaństwem i symbole, zawarte w tych tomach, odnoszą się do tej religii, a tym samym też do wartości ponadczasowych i uniwersalnych. Czytając można się doskonale bawić, odgadując co który symbol oznacza, a nie jest to do końca takie proste.
całość
https://powrot-do-krainy-ksiazki.blogspot.com/2023/12/clive-staples-lewis-opowiesci-z-narnii.html

Tak jak i wszystkie „Opowieści z Narnii” to pozornie tylko bajka, jest jednak pełna symboliki, w większości możliwej do odczytania właściwie tylko dla dorosłego. C.S. Lewis był osobą głęboko wierzącą, jego twórczość ma bardzo głęboki związek z chrześcijaństwem i symbole, zawarte w tych tomach, odnoszą się do tej religii, a tym samym też do wartości ponadczasowych i...

Muszę przyznać, że rozdział 14 pozamiatał; Ramandu umarła gwiazda- Lewis dał radę z tym fragmentem ;D

Muszę przyznać, że rozdział 14 pozamiatał; Ramandu umarła gwiazda- Lewis dał radę z tym fragmentem ;D

No i tutaj to się dzieje! Cóż za wyobraźnia! Jestem pełna podziwu dla autora. Książka napakowana fantastycznymi wątkami. Tutaj ani chwili się nie nudziłam, Co chwilę coś nowego, jakiś nowy bohater, jakaś nowa wyspa z tajemnicami. Od początku do końca ciekawa. Jak na razie najlepsza część :D już nawet lew Aslan tak mnie nie irytował, a to o czymś świadczy XD

No i tutaj to się dzieje! Cóż za wyobraźnia! Jestem pełna podziwu dla autora. Książka napakowana fantastycznymi wątkami. Tutaj ani chwili się nie nudziłam, Co chwilę coś nowego, jakiś nowy bohater, jakaś nowa wyspa z tajemnicami. Od początku do końca ciekawa. Jak na razie najlepsza część :D już nawet lew Aslan tak mnie nie irytował, a to o czymś świadczy XD