Książka, która na pewno zmienia postrzeganie drugiego człowieka, zwłaszcza tego za kratami. Daje do myślenia, potrzebowałam chwili żeby jakoś to sobie w głowie poukładać. Co do bohatera - o. Tyberski jest naprawdę barwnym kapelanem, pełnym miłości i wiary w innych. Mimo to, muszę przyznać, że momentami męczyła mnie ta narracja, miałam trochę wrażenie jakby się chwalił pewnymi wydarzeniami, a nie po prostu opisywał (głównie czuję to w opisach przeszłości).

Książka, która na pewno zmienia postrzeganie drugiego człowieka, zwłaszcza tego za kratami. Daje do myślenia, potrzebowałam chwili żeby jakoś to sobie w głowie poukładać. Co do bohatera - o. Tyberski jest naprawdę barwnym kapelanem, pełnym miłości i wiary w innych. Mimo to, muszę przyznać, że momentami męczyła mnie ta narracja, miałam trochę wrażenie jakby się chwalił...

Czytałam i miałam w głowie cały czas takie "WOW". O. Tyberski to niesamowity człowiek, rewelacyjny kapłan. Takich ludzi potrzebujemy.
Książka zmienia spojrzenie na drugiego człowieka, szczególnie właśnie na tych ludzi, którzy popełnili wielkie zło, przestępstwa różnej skali. Uczy, że nie warto oceniać żadnego człowieka, bo może on nie raz jest bliżej Boga niż my, może jest w nim więcej dobra niż we mnie samym. Czytałam te historie różnych przestępców i nieraz tak właśnie myślałam, że oni mimo wszystko to są chyba lepszymi ludźmi ode mnie.
Minus książki - trochę chaotyczna, jest historia więźnia już skończona i w następnym rozdziale nagle o czymś co wydarzyło się na początku. Myślę, że dało się to ładnie uporządkować.
Poza tym książka o. Kazimierza jest rewelacyjna, skłania do myślenia, prezentuje piękne, a też nieraz zabawne historie. Czyta się bardzo przyjemnie. Z humorem o poważnych sprawach. Po prostu jakby sam o. Kazimierz do nas mówił, opowiadał to wszystko.
Postawa o. Tyberskiego względem Boga też wiele uczy, szczególnie zaufania, zgody na plan Boga na nasze życie. I miłości do każdego człowieka, mimo wszystko. Naprawdę niesamowity człowiek...
Gorąco polecam, to książka, którą naprawdę warto przeczytać :)

Czytałam i miałam w głowie cały czas takie "WOW". O. Tyberski to niesamowity człowiek, rewelacyjny kapłan. Takich ludzi potrzebujemy.
Książka zmienia spojrzenie na drugiego człowieka, szczególnie właśnie na tych ludzi, którzy popełnili wielkie zło, przestępstwa różnej skali. Uczy, że nie warto oceniać żadnego człowieka, bo może on nie raz jest bliżej Boga niż my, może jest...

Jak to się dzieje, że niektórzy całe życie poświęcają na niszczenie, a inni na budowanie? Choćby i na zgliszczach?
Ojciec Tyberski inspiruje, a swoją postawą zachęca, aby żyć lepiej. Swoim życiem daje wspaniałe świadectwo bycia chrześcijaninem. Domyślam się, ze po ciężkim dzieciństwie nękają go demony, ale mimo tego należy do ludzi, którzy budują a nie rozwalają. Podziwiam go za to. Świetna książka!

Jak to się dzieje, że niektórzy całe życie poświęcają na niszczenie, a inni na budowanie? Choćby i na zgliszczach?
Ojciec Tyberski inspiruje, a swoją postawą zachęca, aby żyć lepiej. Swoim życiem daje wspaniałe świadectwo bycia chrześcijaninem. Domyślam się, ze po ciężkim dzieciństwie nękają go demony, ale mimo tego należy do ludzi, którzy budują a nie rozwalają. Podziwiam...

Bardzo dobra książka, która potrafi zmienić spojrzenie człowieka na osoby przebywające w zakładach karnych, a także zrozumieć jak działa miłosierdzie Boże. Byłoby 10 gwiazdek, gdyby nie dwie "dupeczki", z ust księdza po prostu nie wypada.

Bardzo dobra książka, która potrafi zmienić spojrzenie człowieka na osoby przebywające w zakładach karnych, a także zrozumieć jak działa miłosierdzie Boże. Byłoby 10 gwiazdek, gdyby nie dwie "dupeczki", z ust księdza po prostu nie wypada.

Wcześniej czy później, każdy z nas odkrywa w sobie takie wewnętrzne przeświadczenie co chce zrobić ze swoim życiem. Początkowo jest ono niejasne, pojawia się nieśmiało, gdzieś między tysiącami innych myśli, które co dzień przebiegają nam przez głowę. Z czasem staje się wyraźniejsze, powraca coraz częściej, aby jak natrętny komar przypominać nam o sobie. Zaczyna nabierać realnych kształtów podporządkowując sobie nasze czyny... Powołanie... przybiera różne twarze, tak jak różne są drogi naszego życia. Droga, którą wybrał Ojciec Kazimierz, nie należy do prostych. Pierwsze rozdziały przybliżają postać samego autora, jego barwną i nietypową jak dla kapłana młodość, rodzące się powołanie i drogę kapłaństwa, w tym ponad dwadzieścia lat które spędził "po tamtej stronie krat". Tam świat rządzi się własnymi prawami i na pierwszy rzut oka może się wydać dziwne to, iż w tym opartym na bezwzględnej brutalności i przemocy świecie, świecie zbudowanym na strachu i bólu, łzach i cierpieniu innych ludzi odnalazł swoje miejsce. Ale przecież każdy człowiek potrzebuje być kochanym i każdy powołany jest do miłości...

Wcześniej czy później, każdy z nas odkrywa w sobie takie wewnętrzne przeświadczenie co chce zrobić ze swoim życiem. Początkowo jest ono niejasne, pojawia się nieśmiało, gdzieś między tysiącami innych myśli, które co dzień przebiegają nam przez głowę. Z czasem staje się wyraźniejsze, powraca coraz częściej, aby jak natrętny komar przypominać nam o sobie. Zaczyna nabierać...

Książka z serii zmuszenie do myślenia. Dwa punkty myślenia, dwie różne wizje, która Ciebie dotyczy to się okaże. Mi się nie podobała

Książka z serii zmuszenie do myślenia. Dwa punkty myślenia, dwie różne wizje, która Ciebie dotyczy to się okaże. Mi się nie podobała