„Umwelt” okazał się jednym z najciekawszych tegorocznych debiutów w zakresie rodzimej literatury kryminalno-sensacyjnej. To powieść łącząca cechy kryminału i thrillera, przy czym autor skupił się przede wszystkim na psychologicznym aspekcie zbrodni.
Konstrukcja fabuły ma formę dwutorową – prowadzone w czasie rzeczywistym śledztwo przeplatane jest zarówno retrospekcjami, jak i bieżącymi wydarzeniami opisywanymi z perspektywy chorego na schizofrenię jednego z głównych bohaterów książki. Od samego początku lekturze towarzyszy depresyjna, klaustrofobiczna atmosfera i wprawdzie nie ma tu jakiejś wielkiej dynamiki, za to czuje się, że całość jest starannie przemyślana i poukładana.
Żeby nie było tak słodko, to przyczepię się choćby do języka. I nie chodzi mi wulgaryzmy, których wcale nie ma tak dużo. O wiele bardziej przeszkadzał mi, zwłaszcza na początku, nadmiar metafor, którymi autor szafuje bez umiaru, a często również bez sensu. Czy np. policjanci musza być wypluwani przez samochód? Nie mogą po prostu z niego wysiąść? Itp., itd….
Mimo tych zastrzeżeń uważam, że jak na debiut „Umwelt” wypadł bardzo obiecująco i chociaż nie wszystko mi się podobało, to zaskoczył mnie przede wszystkim nadspodziewaną dojrzałością. Nie zdziwię się wcale, jeśli o autorze jeszcze będzie głośno.
Zachęcam do przeczytania.

„Umwelt” okazał się jednym z najciekawszych tegorocznych debiutów w zakresie rodzimej literatury kryminalno-sensacyjnej. To powieść łącząca cechy kryminału i thrillera, przy czym autor skupił się przede wszystkim na psychologicznym aspekcie zbrodni.
Konstrukcja fabuły ma formę dwutorową – prowadzone w czasie rzeczywistym śledztwo przeplatane jest zarówno retrospekcjami, jak...