Zachęcony wieloma pozytywnymi opiniami dotyczącymi debiutu Przemysława Żarskiego zatytułowanego Umwelt, dokonałem roszad w swoich listach „do przeczytania” i dziarsko zabrałem się za lekturę tego kryminału/thrillera.Widziałem także negatywne recenzje, ale pomyślałem, że ciężko przecież zadowolić każdego czytelnika, nie przejmowałem się nimi, tym bardziej, że były w zdecydowanej mniejszości.

Już po kilkunastu stronach byłem zorientowany, że Umwelt wymagał będzie dużego skupienia uwagi, tak abym mógł się połapać i ogarniać chaos, w który zaplanował wrzucić czytelnika autor. Wydarzenia ze świata realnego mieszają się z majakami i snami bohaterów – szaleńców. Retrospekcje wymieszane są ze zdarzeniami rozgrywającymi się „obecnie”. Szybko też zorientowałem sie, że Żarski swoją wiedzę o pracy w policji zaczerpnął z masowo produkowanych seriali telewizyjnych, w których jak w Umwelcie policjanci na miejscu zdarzenia „łączą się z bazą” aby natychmiast ustalić coś, co faktycznie zajmuje długi czas, potem chodzą na brifingi, konferencje prasowe i walczą z nieustająco atakującymi ich dziennikarzami. Stają też przed sobą na baczność, meldując się sobie, a komisarz pomiata podwładnymi jak szmaciarzami, i wydaje mu się, że jest super hero, a nie zwykłym bucem i chamem. Widać także fascynację filmem zatytułowanym „Siedem”, w Umwelcie nieustannie pada deszcz, grad, a jeśli nie, to wtedy grzmi lub się błyska. Armagedon.

Wszystko to Przemysław Żarski umyślił sobie podać czytelnikowi w mocno poetyckiej formie, która im głębiej w fabułę, tym bardziej szczypie w oczy. Nie mam pojęcia, skąd pomysł, że teksty typu:

„Przekrwione oczy piekły niczym rany marynowane w soli.”
„Krople rosy rozsiadły się na trawie, a kwartet świerszczy zaczął stroić instrumenty i przygrywać do kotleta. Atmosfera siadła.”
„Ciało denata było sztywne jak noski butów prokuratora.”

będą służyły podkręceniu atmosfery i sprawieniu, że czytelnik lepiej zagłębi się w fabułę i psychikę bądź co bądź pokręconych bohaterów. Nie sposób tez pominąć faktu, że w świecie Umwetla wszystko jest nieustająco „posrane”, „zesrane”, „zasrane” lub „obsrane”. Panie Żarski, w pewnym momencie przestaje to być smaczne, robi się groteskowe, ni cholery męskie.

Gdyby chcieć tak to wszystko podsumować, można rzec: Żarski stworzył poetycki chaos, w który wrzucił niczym niewyróżniające się (może poza chamstwem?) postacie. Osadził swych bohaterów może i w ciekawej fabule, ale zapomniał dodać do niej akcji, bo tej w Umwelcie darmo wyglądać.

Nie chcę żadnych lekcji autorowi prawić, nie moja w tym rola. Jako debiutant pewnie weźmie sobie do serca opinie czytelników i mam nadzieję, że nie zajmie się tylko tymi pozytywnymi.
Ja, na koniec tylko jeszcze szepnę słówko do autora: Nie pisz Pan do czytelników, bo szkoda czasu, lepiej zająć się szlifowaniem warsztatu.

Ocena: 3/6

Zachęcony wieloma pozytywnymi opiniami dotyczącymi debiutu Przemysława Żarskiego zatytułowanego Umwelt, dokonałem roszad w swoich listach „do przeczytania” i dziarsko zabrałem się za lekturę tego kryminału/thrillera.Widziałem także negatywne recenzje, ale pomyślałem, że ciężko przecież zadowolić każdego czytelnika, nie przejmowałem się nimi, tym bardziej, że były w...