Jak zwykle w wiosce Smerfów coś się dzieje!
Tym razem niebieskie stworki organizują Olimpiadę, w której wszyscy mogą brać udział.
Fajny komiks, optymistycznie nastawiony dla dzieci, i przyjemnie się czyta. Polecam 👌

Jak zwykle w wiosce Smerfów coś się dzieje!
Tym razem niebieskie stworki organizują Olimpiadę, w której wszyscy mogą brać udział.
Fajny komiks, optymistycznie nastawiony dla dzieci, i przyjemnie się czyta. Polecam 👌

Pierre Culliford, belgijski rysownik i scenarzysta, znany szerzej jako Peyo, w 1963 roku dał początek jednej z najsłynniejszych serii komiksowych dla dzieci. Smerfom. Same skrzaty pojawiły się blisko pięć lat wcześniej, debiutując na łamach innej jego serii "Johan i Pirlouit". Jednak Peyo zmienił nieco koncepcję ich narodzin i tak małe, niebieskie skrzaty, na które poluje zły czarownik Gargamel, pozostały z nami do dziś. Kiedyś przybliżę wam, moi drodzy czytelnicy, pełną historię świata Smerfów. Dziś jednak pragnę skupić się na "Smerfolimpiadzie", 11 albumie serii, który wyszedł jeszcze spod ręki mistrza. Komiksie zapowiedzianym przez wydawnictwo Egmont blisko 20 lat temu. Ważnym dla całej serii, ale też jako samodzielny album, bowiem niesie z sobą bardzo istotną naukę.

W albumie znajdziemy trzy historyjki, ale to tytułowa, zajmuje jego zdecydowaną większość. Inicjatorem Smerfolimpiady jest Osiłek, którego nuży rywalizacja sportowa samego ze sobą. Oczywiście jego ambicja sportowa szybko zderza się z rzeczywistością, bowiem inne Smerfy podchodzą do zawodów bardzo na luzie. Jedynie Słabeuszek pragnie na poważnie wziąć w nich udział, choć w eliminacjach wypada beznadziejnie... słabo. W tym momencie zaczyna się najważniejsza część opowieści, którą czytelnicy powinni odkryć sami.

To co urzekło mnie w tym albumie, to jak Peyo trafnie ujął pewne stereotypy i zachowania społeczne. Wyłożył to w bardzo ciekawy sposób swoim czytelnikom, pokazując, że ciężka praca naprawdę popłaca. Oczywiście w całym tym tyglu sportowych przygotowań i rywalizacji nie zabrakło Ważniaka. Ten jest, jakżeby inaczej, sędzią. Do tego chętnie rozdającym żółte kartki, za każdym razem gdy to (teoretycznie) możliwe. Wiążę się to zatem z pewnymi konsekwencjami, jak cios młotem w głowę, albo rzut Ważniakiem w dal. Śmiechu przy tym co nie miara, choć ostatni kadr z tą postacią jest genialny. Zaskoczył mnie totalnie i rozbawił niemal do łez.

Co zaś się tyczy ostatnich dwóch historyjek, gdzie w jednej z nich Ważniak też odgrywa znaczącą rolę, to są fajne, ale przy głównej, łatwo o nich zapomnieć. W pierwszej mamy rywalizację trzech Smerfów (Ważniaka, Łasucha i Zgrywusa) o względy Papy Smerfa. Chca mu zrobić prezent na Wielkanoc, co kończy się w dość interesujący sposób. Druga prawie wypadła mi z pamięci. Był Gargamel i kolejny z jego chytrych planów. Owszem śmiesznie, ale jakoś tak, hmm..... wtórnie. Niemniej w całym albumie czuć ducha przygody, Który stworzył Peyo. Po jego śmierci, następne albumy już niekoniecznie potrafiły to osiągnąć, choć i na takie natrafiałem. Tutaj natomiast mamy stare, dobre Smerfy, które każdy kocha.

Pierre Culliford, belgijski rysownik i scenarzysta, znany szerzej jako Peyo, w 1963 roku dał początek jednej z najsłynniejszych serii komiksowych dla dzieci. Smerfom. Same skrzaty pojawiły się blisko pięć lat wcześniej, debiutując na łamach innej jego serii "Johan i Pirlouit". Jednak Peyo zmienił nieco koncepcję ich narodzin i tak małe, niebieskie skrzaty, na które poluje...

Smerfy na olimpiadzie ;)

Oto najnowszy komiksowy zeszyt z przygodami naszych małych, niebieskich przyjaciół ;) Jak sam tytuł wskazuje, Smerfy urządziły sobie olimpiadę :) Cały pomysł zaś wziął się z tego, że biedny Osiłek nie miał z kim ćwiczyć... Czy aby jednak sympatyczne niebieskie stworki, nawykłe do wygód i beztroski, będą chciały katować się pod kątem sportowym? ;) ...

Poza tytułowym, mamy w tym zeszycie jeszcze dwa krótsze komiksy - jeden poświęcony Wielkanocy (który Smerf podaruje Papie Smerfowi najfajniejsze jajo? ;) ),drugi zaś pewnemu placowi zabaw, który przysporzy naszym niebieskim znajomym nieco problemów ;)

Osobiście bardzo się cieszę, że dzieło Peyo jest kontynuowane :) Można by się było czepiać, że to nie to samo co kiedyś, ale... czy tak naprawdę znajdzie się ktoś, kto nie jest zadowolony z tego, że nowe przygody Smerfów ciągle powstają? ;)

Polecam!

Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/05/smerfolimpiada-peyo.html

Smerfy na olimpiadzie ;)

Oto najnowszy komiksowy zeszyt z przygodami naszych małych, niebieskich przyjaciół ;) Jak sam tytuł wskazuje, Smerfy urządziły sobie olimpiadę :) Cały pomysł zaś wziął się z tego, że biedny Osiłek nie miał z kim ćwiczyć... Czy aby jednak sympatyczne niebieskie stworki, nawykłe do wygód i beztroski, będą chciały katować się pod kątem sportowym? ;)...

"Smerfolimpiada" komiksowo różni się bardzo od wersji animowanej, jaką znamy z telewizji, tylko postać smerfa, który Smerfolimpiadę wygrywa jest ta sama. Pomimo tego, że powinna się ukazać zaraz po "Zupie ze smerfów" - ukazała się dopiero w tym roku. Komiks, oprócz tytułowego opowiadania zawiera jeszcze dwie historyjki - krótką "Wielkanoc u smerfów" i nieco dłuższy "Plac zabaw dla smerfów". Prześmieszne, ale i z ukrytym przekazem :D
Komiks jest fajny, niestety za szybko się go czyta ;) Smerfów w zasadzie nie trzeba nikomu polecać, każdy je zna i chyba nie ma osoby, która by ich nie lubiła :)

"Smerfolimpiada" komiksowo różni się bardzo od wersji animowanej, jaką znamy z telewizji, tylko postać smerfa, który Smerfolimpiadę wygrywa jest ta sama. Pomimo tego, że powinna się ukazać zaraz po "Zupie ze smerfów" - ukazała się dopiero w tym roku. Komiks, oprócz tytułowego opowiadania zawiera jeszcze dwie historyjki - krótką "Wielkanoc u smerfów" i nieco dłuższy...

IGRZYSKA SMERFÓW

Chyba żaden komiks wydany w naszym kraju nie kazał na siebie czekać tak długo, od chwili jego zapowiedzi, jak właśnie ten. Pamiętam, jak byłem dzieckiem i jak kupowałem wówczas albumy z przygodami Smerfów. To wtedy, w roku 1998, czyli dokładnie dwadzieścia lat temu, na końcu „Zupy ze Smerfów” zapowiedziano „Smerfolimpiadę”. Komiks ten jednak się nie ukazał… aż do dziś, kiedy to trafia na księgarskie półki dokładnie w trzydziestopięciolecie swojego pierwszego wydania. Czy warto było na niego czekać? Absolutnie tak, bo jak każde z dzieł Peyo, także i on dostarcza niesamowitej rozrywki, która kupi serca zarówno najmłodszych, jak i najstarszych czytelników.

Co na nich wszystkich czeka w środku? Jak w wielu innych tomach, tak i w tym kilka krótkich opowiastek z małymi niebieskimi stworkami. W pierwszej z nich, tytułowej, Osiłek próbuje znaleźć rozwiązanie gnębiącego go problemu. Lubi ćwiczyć, ale nie ma z kim. Z pomocą Papy Smerfa chce zorganizować Smerfolimpiadę, jednak rodzi to kolejne kłopoty, bo czy inne Smerfy, tak bardzo niechętne do wysiłku, zechcą zaangażować się w sportową rywalizację i związane z tym wyrzeczenia?
W kolejnym komiksie „Wielkanoc u Smerfów” z okazji tytułowego święta niebiescy bohaterowie chcą dać Papie Smerfowi jajko w prezencie. Zaczyna się jednak rywalizacja, kto będzie miał lepsze. Całość wieńczy natomiast „Plac zabaw dla Smerfów”, gdzie Smerfy przekonują się, że ich ławki, huśtawka etc. się zepsuły. Jak wiadomo coś trzeba z tym zrobić, żeby nadal cieszyć się chwilami odpoczynku.

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/04/przygody-smerfow-11-smerfolimpiada-peyo.html

IGRZYSKA SMERFÓW

Chyba żaden komiks wydany w naszym kraju nie kazał na siebie czekać tak długo, od chwili jego zapowiedzi, jak właśnie ten. Pamiętam, jak byłem dzieckiem i jak kupowałem wówczas albumy z przygodami Smerfów. To wtedy, w roku 1998, czyli dokładnie dwadzieścia lat temu, na końcu „Zupy ze Smerfów” zapowiedziano „Smerfolimpiadę”. Komiks ten jednak się nie...

Smerfy to jedne z komiksowych postaci znane kilku pokoleniom miłośników opowieści o małych, niebieskich stworkach wykreowanych rzez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda znanego jako Peyo. Smerfy szybko stały się bohaterami filmów oraz serialu animowanego, a popularność postaci sprawiła, że po śmierci artysty jego syn, Thierry Culliford, przy współpracy z artystami tworzy kolejne historie. To właśnie wielkie zainteresowanie sprawia, że co jakiś czas do miłośników Smerfów trafiają nie tylko gadżety, ale i nowe odsłony przygód. Nie brakuje też wznowień.
Wygrywanie ze samym sobą może bawić, ale tylko do czasu, kiedy uświadomimy sobie, że przecież nie mamy odniesienia do osiągnięć oraz możliwości innych. Tak jest właśnie w przypadku Osiłka trenującego od samego rana. Wszystkie Smerfy jeszcze smacznie śpią, a nasz bohater trenuje kolejne dyscypliny przynoszące mu wiele radości. Przechodzący obok niego Smerf uzmysławia go, że nie trudno wygrać, kiedy jest się jednym zawodnikiem. To sprawia, że Osiłek staje się smutny, ponieważ uzmysławia sobie, że nie tylko wygrywa, ale też i przegrywa. Papa Smerf doradza mu zorganizowanie olimpiady. Kilka dni treningów oraz zacięta walka pozwalają wyłonić najlepszego zawodnika. Peyo pokazuje swoim czytelnikom, że czasami nawet najlepsze umiejętności nie zapewniają zwycięstwa, kiedy skupiamy się na tworzeniu innym przeszkód zamiast budowaniu wiary w siebie i swoje możliwości.
Kolejna przygoda toczy się wokół tworzenia wielkanocnego prezentu dla Papy Smerfa. Wiadomo, że w tym czasie nie ma nic lepszego niż jajo, które staje się ważnym elementem fabuły. Nie zabraknie tu też niespodzianek Zgrywusa.
Ostatnia przygoda rozpoczyna się piknikiem. Piękna pogoda zachęca Smerfy do spaceru oraz odpoczywania na placu zabaw. Szybko okazuje się, że wszystkie sprzęty są przestarzałe i zepsute, a do tego wszystko zarosło wysoką trawą, w której mieszka wiele owadów czekających na smaczny posiłek odpoczywających. Wszyscy zgodnie stwierdzają, że trzeba doprowadzić to miejsce do porządku. Praca okazuje się długa i męcząca. Kiedy następnego dnia Smerfetka odkrywa tajemniczą tablicę prowadzącą na inny plac zabaw wszyscy udają się na poszukiwania tego miejsca. W czasie zabawy na idealnym placu zabaw okazuje się, że nie jest to wcale takie wspaniałe miejsce. Przygotowane przez Gargamela przyrządy okazują się pułapkami. Cała przygoda (jak zwykle) skończy się szczęśliwie dla Smerfów.
Album „Smerfolimpiada” należy do oryginalnej twórczości belgijskiego rysownika. Każda z opowieści posiada morał, każda pozwala pokazać dziecku odmienny problem. Całość oczywiście bardzo lekka, zabawna, z elementami grozy (wywołanej obecnością Gargamela).
Całość dopełniają klasyczne, cartoonowe rysunki. Prostota znana z wczesnych komiksów jest również obecna w albumach tworzonych przez syna twórcy postaci komiksowych.
Smerfy polecam każdemu dziecku. Dzięki tym niebieskim stworkom młodzi czytelnicy pokochają czytanie.

Smerfy to jedne z komiksowych postaci znane kilku pokoleniom miłośników opowieści o małych, niebieskich stworkach wykreowanych rzez belgijskiego rysownika komiksowego Pierre’a Culliforda znanego jako Peyo. Smerfy szybko stały się bohaterami filmów oraz serialu animowanego, a popularność postaci sprawiła, że po śmierci artysty jego syn, Thierry Culliford, przy współpracy z...