Fantastyczne opowieści o ptakach. Szczególnie bliskie będą dla tych, którzy w życiu spotkali z bliska nurzyki, maskonury, alki, mewy trójpalczaste, kormorany czubate. Łatwiej zrozumieć wtedy niuanse życia tych ptaków, o których opowiada książka.

Fantastyczne opowieści o ptakach. Szczególnie bliskie będą dla tych, którzy w życiu spotkali z bliska nurzyki, maskonury, alki, mewy trójpalczaste, kormorany czubate. Łatwiej zrozumieć wtedy niuanse życia tych ptaków, o których opowiada książka.

Fajne w tej książce jest to, że skupia się na konkretnej grupie ptaków. Nie jest ogólna tylko dość dokładnie omawia biologię ptaków typowo morskich. Są też treści kulturowe - dawne i kwestie współczesne. Pisana językiem przystępnym - zrozumiałym.

Fajne w tej książce jest to, że skupia się na konkretnej grupie ptaków. Nie jest ogólna tylko dość dokładnie omawia biologię ptaków typowo morskich. Są też treści kulturowe - dawne i kwestie współczesne. Pisana językiem przystępnym - zrozumiałym.

Piekna, poetycka. Czekam na kolejne tlumaczenia innych ksiazek.

Piekna, poetycka. Czekam na kolejne tlumaczenia innych ksiazek.

Wspaniale napisana opowieść o dziejach kilkunastu gatunków morskich ptaków. Książka nie tylko dla biologów i osób interesujących się ornitologią ale także dla humanistów i właśnie za to niezwykle udane połączenie biologi z szeroko rozumianą antropologią kultury wystawiam najwyższą ocenę - "Krzyk morskich ptaków" to prawdziwe arcydzieło w kategorii literatury przyrodniczej.

Wspaniale napisana opowieść o dziejach kilkunastu gatunków morskich ptaków. Książka nie tylko dla biologów i osób interesujących się ornitologią ale także dla humanistów i właśnie za to niezwykle udane połączenie biologi z szeroko rozumianą antropologią kultury wystawiam najwyższą ocenę - "Krzyk morskich ptaków" to prawdziwe arcydzieło w kategorii literatury...

Naprawdę nie sądziłam, że ta książka aż tak mi się spodoba. Zwłaszcza po trzech poprzednich ptasich tytułach, które miałam okazję czytać. „Krzyk morskich ptaków” to naprawdę interesująca lektura.
Aby jednak wyjaśnić mój punkt widzenia, może trochę o pozostałych dwóch ptasich książkach, które znam i które mają podobną konstrukcję (jedna pozostała jest o czymś nieco innym). Zaczęłam przygodę z ptasiarskimi książkami od „Rzeczy o ptakach”, przypominającej zbiór ciekawostek o popularnych gatunkach bądź rodzajach/rodzinach zwierząt. Nie wniosła zbyt wiele do mojego życia, była dość nudnawa i miałam poczucie, że większość z tych rzeczy i tak wiedziałam. Druga, „Ptakologia”, ponownie opowiadała o gatunkach/rodzinach/rodzajach ptaków, ale bardziej pod kątem wspomnień autorki. Praca nie wybitna, ale bardziej personalna, w związku z czym ciekawsza.
Z kolei „Krzyk morskich ptaków” wyróżnia się na ich tle swoim profesjonalizmem. To książka człowieka, który wyraźnie kocha te współczesne dinozaury, ale jednocześnie ma na ich temat potężną wiedzę. Nie sypie wyłącznie faktami naukowymi, ale potwierdza je badaniami, przytaczając faktycznie interesujące badania na temat konkretnych zwierząt.
Na dodatek jego książka to nie jest wybór jakiś tam losowych ptaków, a wyłącznie ptaków morskich. Dzięki temu ten tytuł jest bardziej spójny, tworzy jednolitą opowieść. Autor nie boi się wspominać o innych zwierzętach, które omówi później i całość przynajmniej wygląda na lepiej zorganizowaną.
Ponadto Adam Nicolson ma dużą wiedzę na temat literatury i naprawdę ładny styl. Dzięki temu ładnie przeplata naukowe fakty różnorodnymi cytatami, a kiedy zachwyca się nad ptakami i porównuje je do innych gatunków to cóż, to naprawdę wspaniale się czyta i momentami aż trudno się nie wzruszyć.
Warto tu jednak dodać, że książka nie bez powodu ma taki tytuł, jaki ma. Jeśli żyjemy z dala od morza czy oceanu, ich krzyku może nie da się usłyszeć na żywo, ale jednak warto czasem sobie przypomnieć, że on wcale taki cichy nie jest. Wiele z przedstawionych gatunków jest zagrożona bądź może być zagrożona, z najróżniejszych powodów. Dlatego nie jest to scricte radosna, sielankowa powieść i osoby szczególnie wrażliwe na takie elementy powinny wziąć to pod uwagę, sięgając po ten tytuł.
Niemniej, moim zdaniem to książka, którą warto wziąć pod uwagę, jeśli szuka się popularnonaukowego tytułu o ptakach.

Naprawdę nie sądziłam, że ta książka aż tak mi się spodoba. Zwłaszcza po trzech poprzednich ptasich tytułach, które miałam okazję czytać. „Krzyk morskich ptaków” to naprawdę interesująca lektura.
Aby jednak wyjaśnić mój punkt widzenia, może trochę o pozostałych dwóch ptasich książkach, które znam i które mają podobną konstrukcję (jedna pozostała jest o czymś nieco innym)....

Niesamowita i niezwykła opowieść przybliżająca świat morskich ptaków i ich problemy.
Jestem pod wrażeniem ilości zebranych informacji: o ich życiu , historii relacji z człowiekiem, przedstawionych w humanistycznym ujęciu, które sprawia, że czytając, niezwykle łatwo było poczuć się jakby było się samemu na klifach północnej Szkocji czy Irlandii, widząc i słysząc niezliczone stada Maskonurów, Burzyków czy Fulmarów.
Duża część książki jest poświęcona problemom myślistwa, rybołówstwa, czy efektom globalnego ocieplenia, które w znaczny sposób wpływają na populacje ptaków. Informacje te są smutne, wstrząsające, jednak moim zdaniem świadomy człowiek powinien wiedzieć i rozumieć te procesy żeby móc zmienić świat na lepsze.
Motywuje do poszerzenia wiedzy na temat mórz, oceanów oraz ich flory i fauny.

Niesamowita i niezwykła opowieść przybliżająca świat morskich ptaków i ich problemy.
Jestem pod wrażeniem ilości zebranych informacji: o ich życiu , historii relacji z człowiekiem, przedstawionych w humanistycznym ujęciu, które sprawia, że czytając, niezwykle łatwo było poczuć się jakby było się samemu na klifach północnej Szkocji czy Irlandii, widząc i słysząc niezliczone...

jako fanka ptaków polecam. treść dość ponura, przykre opisy tego jak ptaki były i są traktowane przez człowieka. po zakończeniu lektury poczułam jeszcze większą stratę przyrodniczą

jako fanka ptaków polecam. treść dość ponura, przykre opisy tego jak ptaki były i są traktowane przez człowieka. po zakończeniu lektury poczułam jeszcze większą stratę przyrodniczą

Nicolson osiągnął kompromis, dzięki czemu "Krzyk morskich ptaków" nie jest wyłącznie atlasem i suchym opisem poszczególnych gatunków ptaków, ale uzupełniony został wieloma odniesieniami do kultury, tradycji czy własnych doświadczeń autora. Wyłaniający się obraz maskonurów, mew czy albatrosów jest przez to głębszy, pełniejszy, żywszy. Poznajemy nie tylko liczby - odległości jakie pokonują, liczebność jaką osiągają populacje, ale mamy możliwość dotknąć ich esencji, którą autor wydobywa często kwiecistymi i barwnymi opisami. Przewijają się tu wielkie nazwiska przyrodników z XVIII w. czy późniejszych biologów i współczesnych badaczy - to interesująca podróż przez wieki obserwacji i poznawania obyczajów ptaków, najpierw przez zwykłych podróżników, a w końcu przez profesjonalnych ornitologów uzbrojonych w najnowocześniejszy sprzęt. Szczególnie ważny wydaje się ostatni rozdział książki, w którym Nicolson zwraca uwagę na zmiany i zagrożenia, jakie czyhają na skrzydlate istoty, a które wywołane są działalnością człowieka i globalnym ociepleniem. "Krzyk morskich ptaków" to cenna pozycja, z której każdy miłośnik ptaków powinien być zadowolony.

Nicolson osiągnął kompromis, dzięki czemu "Krzyk morskich ptaków" nie jest wyłącznie atlasem i suchym opisem poszczególnych gatunków ptaków, ale uzupełniony został wieloma odniesieniami do kultury, tradycji czy własnych doświadczeń autora. Wyłaniający się obraz maskonurów, mew czy albatrosów jest przez to głębszy, pełniejszy, żywszy. Poznajemy nie tylko liczby - odległości...

Tak wysoka ocena za zawartość, ale nie sposób podania. Wymęczyłam się strasznie czytając tę poezję.
Można wychwycić różne ciekawe informacje, to plus. Całościowo wydźwięk dość ponury, nawet jeśli autor chciał lekko załagodzić przekaz pisząc o gatunkach które sobie "radzą", mimo to antropocen wykańcza przyrodę, nie oszukujmy się, że jest inaczej.

Tak wysoka ocena za zawartość, ale nie sposób podania. Wymęczyłam się strasznie czytając tę poezję.
Można wychwycić różne ciekawe informacje, to plus. Całościowo wydźwięk dość ponury, nawet jeśli autor chciał lekko załagodzić przekaz pisząc o gatunkach które sobie "radzą", mimo to antropocen wykańcza przyrodę, nie oszukujmy się, że jest inaczej.

102/100/2020
Wyzwanie LC lipiec 2020 - Zwierzęcy bohater
Pięknie napisana. Nawet z fragmentami poezji. Bogaty język. O ptakach autor mówi prawie jak o ludziach. Momentami wspomina o drastycznych eksperymentach (to się wtedy nazywało badania naukowe). Szkoda tylko, że większość tych ptaków zagrożona jest wyginięciem, a przynajmniej znacznym zmniejszeniem populacji.
PS. W Polsce ostatnio VAT na owoce morza (w tym na słynne ośmiorniczki) został podniesiony do 23%. A kiedyś owoce morza (w tym morskie ptaki) były pożywieniem biedoty. "Żyjący na skorupiakach z wybrzeża" to biedak. "W domu twojego ojca leżą sterty rybich ości, w moim mamy stosy sarnich udźców". Ot, czasy.
PPS. Zapomniałam o felerze: niestety, zdjęcia w książce (nie bardzo liczne, ale jednak) są wyłącznie czarno-białe. rozumiem, że te stare inne być nie mogą. Ale miło by było zobaczyć te ptaszyska w kolorze, mimo tego, że większość z nich i tak jest biała lub szara :-)

102/100/2020
Wyzwanie LC lipiec 2020 - Zwierzęcy bohater
Pięknie napisana. Nawet z fragmentami poezji. Bogaty język. O ptakach autor mówi prawie jak o ludziach. Momentami wspomina o drastycznych eksperymentach (to się wtedy nazywało badania naukowe). Szkoda tylko, że większość tych ptaków zagrożona jest wyginięciem, a przynajmniej znacznym zmniejszeniem populacji.
PS. W...