Nie porwała mnie ta książka, jak dla mnie zbyt mało akcji.

Nie porwała mnie ta książka, jak dla mnie zbyt mało akcji.

W książce o Mirandoli dopiero autor odleciał, ta jest nudna po prostu

W książce o Mirandoli dopiero autor odleciał, ta jest nudna po prostu

Książka nie miała w sobie nic specjalnego, choć, nie powiem, wciąga. Podoba mi się połączenie bohaterów oraz wydarzeń realnych z przeszłości, z tymi fikcyjnymi, stworzonymi na potrzeby historii. Dodatkowym plusem jest umieszczenie z tyłu książki rozpiski bohaterów z ich dalszymi losami, no kto się nie zastanawiał co działo się z nimi po skończonym czytaniu. Fajnie można się wczuć w klimat Watykanu z 1903 roku, poprzez opisy. Można dowiedzieć się sporo o psychoanalizie, zwyczajach w Pałacu Watykańskim oraz cygarach. Sama zagadka nie została specjalnie dokładnie poprowadzona, jednak do ostatnich stron nie sposób się domyślić kto jest odpowiedzialny za zbrodnię.

Książka nie miała w sobie nic specjalnego, choć, nie powiem, wciąga. Podoba mi się połączenie bohaterów oraz wydarzeń realnych z przeszłości, z tymi fikcyjnymi, stworzonymi na potrzeby historii. Dodatkowym plusem jest umieszczenie z tyłu książki rozpiski bohaterów z ich dalszymi losami, no kto się nie zastanawiał co działo się z nimi po skończonym czytaniu. Fajnie można się...

Wbrew temu co sugeruje okładka i opis reklamowy ,,Wybór Zygmunta" nie jest kryminałem. Owszem na terenie Watykanu dochodzi do tragicznej śmierci dwóch młodych ludzi i doktor Freud przybywa z Wiednia, aby na prośbę papieża Leona XIII próbować dociec, kto za tym wypadkiem stoi, jednak nie to jest głównym motorem fabularnym powieści Carlo Martigliego. A co nim jest? Kardynalskie intrygi na progu spodziewanego konklawe? Erotyczne fantazje Zygmunta Freuda? A może opowieść o ludzkich słabościach, grzeszkach i pysze, którą daje poczucie władzy lub wiedzy zdolnej zdominować innych ludzi?
Pomijam fakt zbyt wykombinowanej przez autora koncepcji powołania przez zwierzchnika Kościoła Katolickiego żydowskiego ateistę, członka masonerii na eksperta mającego zbadać psychikę i podświadomość potencjalnych kandydatów na tron piotrowy. Na dodatek Freud ma możliwość podsłuchiwania kardynałów podczas konklawe. Fantastyka rodem z prozy Dana Browna.
Bohater powieści przybywa do Watykanu, ustawia swoją słynną kozetkę i od razu przystępuje do powierzonej mu misji próbując poddać psychoanalizie sny trzech wpływowych kardynałów. I tu niestety powieść grzęźnie fabularnie, gdyż czytelnik nie wie dokładnie do czego austriacki lekarz psychiatra zmierza. Z jego analizy nic nie wynika i wyniknąć nie zdoła. Więcej dowiadujemy się o rodzajach cygar i gatunkach tytoniu niż o postępach w śledztwie. Freuda zaczyna męczyć seksualna abstynencja, więc próbuje dać jej upust na różne sposoby. Dopiero zakończenie książki przynosi nieco ożywienia i ukazuje w pełni o czym naprawdę była ta powieść. Podoba mi się przewrotny koncept ukazujący machinacje w jakie został wplątany nieświadomie główny bohater. Początkowo zadufany w swoją genialność i nieomylność Zygmunt Freud ma wrażenie, że to on jest panem sytuacji. Dopiero po wyjeździe z Rzymu dociera do niego jak bardzo został zmanipulowany i wykorzystany przez mistrzów politycznych rozgrywek. Ten plus powieści przysłania wszystkie jej niedoskonałości. Warto przemęczyć się i doczytać do końca.

Wbrew temu co sugeruje okładka i opis reklamowy ,,Wybór Zygmunta" nie jest kryminałem. Owszem na terenie Watykanu dochodzi do tragicznej śmierci dwóch młodych ludzi i doktor Freud przybywa z Wiednia, aby na prośbę papieża Leona XIII próbować dociec, kto za tym wypadkiem stoi, jednak nie to jest głównym motorem fabularnym powieści Carlo Martigliego. A co nim jest?...

To pierwsze moje spotkanie z tym autorem i ku mojej uciesze bardzo pozytywne zaskoczenie.

Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu. Ale nie każdy może wejść przez bramy Watykanu, jeszcze mniej liczna liczba osób zna jego wszystkie tajemnice i sekrety...

Główny bohater Zygmunt Freud wiedeński lekarz twórca analizy psychologicznej jest ukazany w niezwykły, dokładny, bardzo rzeczowy sposób. Autor nadał mu nie tylko postać narratora, ale także zaciekawia czytelnika jego własnymi przemyśleniami. Bardzo mi się podoba sposób narracji w tej książce.

Szczegółowy rentgen ludzkiej duszy. Po co, dlaczego, jak ? Szereg pytań i wszystkie odpowiedzi otrzymujemy na tacy. Sama zagadka nie jest co prawda zbyt zawiła, ale moim skromnym zdaniem Carlo A. Martigli miał coś innego w zanadrzu. Chciał pokazać przewrotność ludzkiego rodzaju. W niezwykły szczegółowy sposób opisał niezwykłe wyrachowanie. Opisał również zwykłe albo niezwykłe poczucie sprawiedliwości, oddania sprawiedliwości. Pokazał mimo wszystko ogromną siłę wiary. Wiary w co w kogo ? A to już niech każdy czytelnik sobie odpowie na to pytanie. Każdy tam w coś lub w kogoś wierzy, nawet ateiści. Bardzo mi się to podobało.

Pierwsze spotkanie z Carlo A. Martigli i nie omieszkam przy nadarzającej się okazji sięgnąć po inne dzieła tego autora. Autor ciekawy. Szczegółowy. Z zagadki kryminalnej niewysokich lotów zrobił dzieło niezwykłe zagmatwane psychologiczne. Krzyk duszy. Krzyk sumienia. Wewnętrzny głos. Bardzo dużo w tej książce walki o ludzkie sumienia obce i o swoje własne. Bardzo dużo walk, bitw tych także najtrudniejszych ze swoimi przyzwyczajeniami i ze swoim ja . Tym lepszym. I tym gorszym.

Reasumując. Pierwsze spotkanie. Czekam na kolejne. Bardzo ciekawa, intrygująca i wciągająca lektura. Polecam !

To pierwsze moje spotkanie z tym autorem i ku mojej uciesze bardzo pozytywne zaskoczenie.

Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu. Ale nie każdy może wejść przez bramy Watykanu, jeszcze mniej liczna liczba osób zna jego wszystkie tajemnice i sekrety...

Główny bohater Zygmunt Freud wiedeński lekarz twórca analizy psychologicznej jest ukazany w niezwykły, dokładny, bardzo...