Fajna książka,ale zdecydowanie dla dzieci . Pełno powtórzeń że przez pół strony powtarzamy co się przed chwilą działo i jaki jest plan i kilka niestworzonych akcji których niemogę sobie wyobrazić jak miało by to wyglądać . Zwłaszcza akcja z samochodami ,po co i jak przechodzili przez okna ,nie rozumiem . Ale poza tym historia fajna i szybko się czyta z fajnymi bohaterami chociaż czasem zachowują się głupio i brak tu mi ich pogłębienia np ojca ticka który naiwnie naraża syna na niebezpieczeństwo niby w imię dobra ale i tak to jest głupie. Ale ksiązkę kupiłem za grosze na skup shop razem z trylogią doktryna śmiertelności też za niską cenę więc nie żałuję,ale nie dziwię się że ta książka nie ma kontynuacji

Fajna książka,ale zdecydowanie dla dzieci . Pełno powtórzeń że przez pół strony powtarzamy co się przed chwilą działo i jaki jest plan i kilka niestworzonych akcji których niemogę sobie wyobrazić jak miało by to wyglądać . Zwłaszcza akcja z samochodami ,po co i jak przechodzili przez okna ,nie rozumiem . Ale poza tym historia fajna i szybko się czyta z fajnymi bohaterami...

http://portafortunas.pl/recenzjatrzynasta-rzeczywistosc-dziennik-osobliwych-listow/

http://portafortunas.pl/recenzjatrzynasta-rzeczywistosc-dziennik-osobliwych-listow/

Atticus Higginbottom, od przedszkola nazywany Tickiem, ma trzynaście lat i problemy, z którymi boryka się wielu zdolnych uczniów. Chłopiec bardzo dobrze się uczy, szczególnie fascynuje go fizyka, z łatwością odrabia wszystkie zadania, wygrywa konkursy szachowe. Do tego ciągle chodzi w szaliku (ukrywa duże znamię na szyi),jest wysoki i dobrze zbudowany, ale plączą mu się nogi i jest raczej niezdarą. Tick mieszka z rodzicami i dwiema siostrami w Deer Park, w amerykańskim stanie Waszyngton, tu też chodzi do gimnazjum i jeśli nie domyśliliście się tego wcześniej, to powiedzieć trzeba, że nie ma w szkole lekko. Uchodzi za kujona i dziwadło, nie ma żadnych kolegów, jest za to ulubionym obiektem do prześladowań i szyderstw grupy nastoletnich osiłków. Ot, typowy amerykański klimat. Pewnego jesiennego dnia ma miejsce jednak pozornie mało istotne wydarzenie, które zmieni życie Ticka, uruchomi też całą serię wypadków. Tego właśnie dnia do chłopca przychodzi list, w pożółkłej kopercie, nadany na Alasce. Jego treść jest bardzo tajemnicza:

"Począwszy od dziś (15 listopada),będę wysyłał kolejne wyjątkowe wiadomości oraz wskazówki, które doprowadzą Cię do niezwykle ważnego, choć niebezpiecznego celu, jeśli tylko zechcesz za nim podążać. Nie, „niebezpieczny” to jednak zbyt słabe określenie. Powinienem raczej powiedzieć, że niewątpliwie i haniebnie ten cel jest śmiertelnie groźny. (…)

Przed podjęciem decyzji musisz wiedzieć, przyjacielu, że gra toczy się o wysoką stawkę. Chodzi tu o wiele istnień. Życie wielu ludzi. Wszystko zależy od tego, na co się zdecydujesz. Czy zdobędziesz się na odwagę i wkroczysz na tę niebezpieczną ścieżkę?

Uważaj. Ten list sprowadzi na ciebie straszne rzeczy."

List podpisany jest jedynie inicjałami M.G. Tick początkowo uznaje go za żart, potem jednak wokół niego zaczynają się dziać dziwne, niepokojące rzeczy, w dodatku przychodzi druga wiadomość, tym razem wysłana z Japonii. Wydaje się też, że nie tylko Atticus jest adresatem owych listów. Ma on przeczucie, że zostało nadano ich więcej, a że mamy XXI wiek, postanawia skorzystać z dobrodziejstw nowoczesnej komunikacji. Na portalu dla korespondencyjnych znajomych opisuje całą sytuację, podaje kilka kluczowych zwrotów i swojego maila, słusznie zakładając, że jeśli ktoś – tak jak on – otrzymał listy, wcześniej czy później zacznie szukać informacji na ten temat w Internecie. Wkrótce okazuje się, że miał rację i nie tylko on został zaproszony do tej dziwnej gry, mało tego odwiedzają go przedstawiciele Mistrza Georga (to on jest autorem listów). Cała sprawa trochę go przeraża, ale wskazówki fascynują na tyle, że postanawia je rozwikłać. Jest bardzo skrupulatny, aby sobie ułatwić zadanie, zakłada Dziennik osobliwych listów. Czy Tickowi uda się rozwikłać wskazówki na czas? Kim jest Mistrz George i przerażająca Pani Jane? Co to jest efka i różdżka barierowa? I czym są „te całe rzeczywistości”? Na te pytania, drogi czytelniku, znajdziesz odpowiedzi w pierwszym tomie cyklu „Trzynasta Rzeczywistość”.

Ciąg dalszy recenzji - http://zabookowane.pl/dla-dzieci-i-mlodziezy/james-dashner-trzynasta-rzeczywistosc-dziennik-osobliwych-listow-tom-1-recenzja/

Atticus Higginbottom, od przedszkola nazywany Tickiem, ma trzynaście lat i problemy, z którymi boryka się wielu zdolnych uczniów. Chłopiec bardzo dobrze się uczy, szczególnie fascynuje go fizyka, z łatwością odrabia wszystkie zadania, wygrywa konkursy szachowe. Do tego ciągle chodzi w szaliku (ukrywa duże znamię na szyi),jest wysoki i dobrze zbudowany, ale plączą mu się...

http://krytyk.com.pl/literatura/recenzja-ksiazki-dziennik-osobliwych-listow/

"Zagadki, z którymi zmaga się Tick są nieskomplikowane, ale jednocześnie wymagają nieszablonowego myślenia, więc dla grupy docelowej mogą faktycznie stanowić pewne intrygujące wyzwanie. Odstępy między kolejnymi listami oraz opisy procesów myślowych bohatera zachęcają do tego, by czytelnik zaangażował się w rozwiązywanie kolejnych łamigłówek, a to z kolei z pewnością pogłębia wczucie się w samą historię. Dashner wiele naukowych teorii opisuje w tajemniczy sposób, czyniąc z nich arcyciekawe sekrety. Przewijająca się przez powieść fizyka kwantowa przybiera tu niemal magiczny charakter. Jestem przekonana, że dziecko, które wciągnie się w tę przygody Ticka później z przyjemnością odkrywać będzie tajemnice nauk ścisłych, patrząc na nie mniej jak na żmudną pracę do wykonania, a bardziej jak na intrygującą zagadkę".

http://krytyk.com.pl/literatura/recenzja-ksiazki-dziennik-osobliwych-listow/

"Zagadki, z którymi zmaga się Tick są nieskomplikowane, ale jednocześnie wymagają nieszablonowego myślenia, więc dla grupy docelowej mogą faktycznie stanowić pewne intrygujące wyzwanie. Odstępy między kolejnymi listami oraz opisy procesów myślowych bohatera zachęcają do tego, by czytelnik...

W porównaniu z Labiryntem ta książka jest dla młodszej grupy wiekowej. Nadal jednak miło się czytało. Pierwszy tom nie ukazuje nam za dużo informacji o bohaterach. Mam nadzieje że kolejne przybliżą nam postacie trochę bardziej.

W porównaniu z Labiryntem ta książka jest dla młodszej grupy wiekowej. Nadal jednak miło się czytało. Pierwszy tom nie ukazuje nam za dużo informacji o bohaterach. Mam nadzieje że kolejne przybliżą nam postacie trochę bardziej.

Książka bardzo fajna. Nie było zbyt wiele informacji i bochaterach. Mam nadzieje, że w następnych książkach będzie więcej o tym. Polecam !

Książka bardzo fajna. Nie było zbyt wiele informacji i bochaterach. Mam nadzieje, że w następnych książkach będzie więcej o tym. Polecam !

Atticus Higginbottom jest z pozoru zwyczajnym trzynastolatkiem, który wraz ze swoją rodziną wiedzie spokojne życie. W szkole idzie mu bardzo dobrze, przez co staje się obiektem drwin rówieśników. Do tej pory tylko zaczepki dręczyciela dostarczały Tickowi w jakiś sposób rozrywki i sprawiały, że jego życie wydawało się mniej nudne. Jednak wraz z przyjściem tajemniczego listu z Alaski, wszystko się zmienia. Chłopiec musi rozwiazać 12 zagadek, które doprowadzą go do wyjątkowego odkrycia. Musi także wiedzieć, że gra toczy się o wielką stawkę i niesie za sobą śmiertelne ryzyko.

Po "Trzynastą rzeczywistość" sięgnęłam ze względu na autora - Jamesa Dashnera. "Więzień labiryntu" jest jedną z moich ulubionych serii, więc i tutaj spodziewałam się czegoś bardzo dobrego.
Książka ta została napisana raczej dla młodszych czytelników, jednak nawet dorosły znajdzie w niej coś dla siebie. Już od samwgo początku mamy do czynienia z dużą dawką dobrego humoru, typową dla Dashnera (same podziękowania wywołały uśmiech na mojej twarzy). W "Trzynastej rzeczywistości" akcja toczy się niesamowicie szybko i porywa od pierwszych stron. Dodatkowo powieść została napisana w lekki sposób, co sprawia, że po prostu się przez nią płynie. Sam motyw zagadek, które pozornie nie są skomplikowane, ale wymagają nieszablonowego myślenia, zachęca czytelnika do zaangażowania się. Mimo że wiemy, kto wysyła listy, jest się ciekawym jak będzie brzmiała kolejna zagadka i do czego doprowadzi rozwiązanie wszystkich tajemnic.
Książkę czytało mi się naprawdę dobrze, chociaż końcówka nie do końca przypadła mi do gustu. Ciekawie została tu przedstawiona fizyka kwantowa, która miała dosłownie magiczny wydźwięk. Jedyne do czego mogłabym sie doczepić to brak jakiegokolwiek przedstawienia bohaterów. Wiemy o nich niewiele, nie poznajemy ich odczuć, charakterów, przez co ciężko zrozumieć niektóre zachowania. Mam tu na myśli relację Ticka z rodzicami. Nie wiem czy był to przejaw ogromnego zaufania do chłopca, czy głupoty, ale zdziwiło mnie luźne podejście ojca do przygody, w którą wplątał się jego syn. Pozwolił mu na kontynuowanie tej niebezpiecznej "zabawy", mimo że doskonale wiedział, że momentami zagrażała ona życiu (o czym sam się przekonał na własnej skórze) oraz było w niej zbyt wiele niewiadomych.

Atticus Higginbottom jest z pozoru zwyczajnym trzynastolatkiem, który wraz ze swoją rodziną wiedzie spokojne życie. W szkole idzie mu bardzo dobrze, przez co staje się obiektem drwin rówieśników. Do tej pory tylko zaczepki dręczyciela dostarczały Tickowi w jakiś sposób rozrywki i sprawiały, że jego życie wydawało się mniej nudne. Jednak wraz z przyjściem tajemniczego listu...