Książka Niekończąca się wiosna stanowi swego rodzaju kontynuację pierwszej publikacji Tomasza Imrana Stefaniuka pt. Cztery sekundy raju. Podobnie jak w poprzednim wydaniu, składają się na nią krótkie utwory eseistyczne poruszające istotne kwestie dotyczące życia, wyborów moralnych i duchowości. Niekiedy codziennym obserwacjom towarzyszy głęboki namysł i niebanalna refleksja. Twórczość autora stanowi jeden z pierwszych przejawów aktywności literackiej wśród tych polskich muzułmanów, którzy nie są związani z islamem w sensie etnicznym (określanych niekiedy mianem konwertytów). Autor jest jednym z liderów wspólnoty muzułmańskiej w Polsce, aktywnym działaczem i animatorem licznych inicjatyw kulturowo-religijno-naukowych realizowanych przez polską wspólnotę; jest wykładowcą Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz autorem rzetelnych prac analitycznych na temat doktryny islamu i filozofii arabskiej. Bez wątpienia doświadczenie akademickie, a także czerpanie z dwóch tradycji kulturowych umożliwiło Tomaszowi Imranowi Stefaniukowi stworzenie zbioru esejów inspirujących intelektualnie, bogatych w treść, pisanych lekkim piórem, o wysokich walorach estetyczno-literackich, jak również będących swoistym dialogiem między islamem a Zachodem.