„Upadłe Anioły” Richarda Morgana to drugie spotkanie z bojowym Takeshim Kovacsem. Nie należy jednak ujmować tej powieści jako kontynuacji „Modyfikowanego węgla". Oba tomy są ze sobą dość luźno powiązane.

W drugiej części Takeshi kieruje się na czerwoną planetę i czyni to z typową dla niego arogancją, bezczelnością i bezkompromisowością. Zostaje włączony do archeologicznej wyprawy mającej na celu pozyskanie marsjańskiego statku. Zadanie godne najlepszych – dużo kosztuje, dużo można stracić, ale i dużo zyskać.

Bohater wplątuje się w nową grę, pełną ukrytych powiązań, negocjacji i nierównych sił. Richard Morgan po raz kolejny stworzył wyrazistych bohaterów, z których każdy ma swoją historię i bogactwo przeżyć. Razem stają się świadkami archeologicznego odkrycia i nowych informacji na temat obcej rasy, o której Morgan pisze bardzo rzeczowo, ciekawie i filozoficznie.

Pisarz wykreował postać Marsjanina, wspaniałej istoty z przeszłości, która w powieści zdaje się mieć własne ważne miejsce. Nowa idea, od której wszystko pochodzi, to cywilizacja początku, łącząca przeszłość z przyszłością. Kovacs staje w obliczu przełomu i nowego rozdania kart historii. Jednak chciwość i żądza władzy mogą zniweczyć wszystko, przejąć statek, a Marsjanina rozczłonkować.

To powieść twarda i bezlitosna, w której objawia się bujna wyobraźnia autora. Nie ma tu cukierkowego kosmosu, a jedynie mocna futurystyczna rzeczywistość, w której nie należy ufać nikomu, a znać trzeba wszystkich. Książkę należy czytać uważnie, bo Richard Morgan nie ułatwia czytelnikom zabawy.

Powieściowi bohaterowie muszą być z żelaza, bo inaczej przepadną. Kreując światy z gatunku cyberpunku, Morgan w zdecydowany sposób niszczy człowieka, miażdży go, a potem pozwala mu się ponownie narodzić, tworzy wirtualne światy, które wplata w rzeczywistość, kreuje robota, który jest jak człowiek, i ludzki umysł, który często nie może temu wszystkiemu podołać.

„Upadłe Anioły" to mroczna zabawa, pełna gwałtownej śmierci. Morgan postanowił doprowadzić bohaterów do granic możliwości, a potem ich widowiskowo zabić, żeby krew się lała, a członki ciała leciały. Dobry jest w tych opisach, oj, dobry.

Niestety momentami powieść staje się nieco nieskładna, chaotyczna, przegadana i mimo kryminalnej otoczki dość nudna.

„Modyfikowany węgiel” został już zekranizowany, zapewne i „Upadłe Anioły" doczekają się wersji na szklanym ekranie. Zanim to nastąpi, fanom pierwszej części polecam kontynuację, bo Morgan trzyma poziom, a wydawnictwo Mag wydaje już trzeci tom – czas zatem na marsjańską przygodę.

Grzegorz Śmiałek