Po przeczytaniu tytuł nie wydaje się już tak dziwny. Książka dotyczy głównie mówienia prawdy, parezji, wyznania, rachunku sumienia. Czyli relacji podmiotu z prawdą o sobie, świadomośći jako formy wiedzy, i tego jak ta podstawowa forma techniki siebie przeszła w wyznanie (od rachunku sumienia u Seneki, do chrześcijańskiego wyznania grzechów duszpasterzowi). W ostatnim wykładzie, który wydaje się kluczowy dla słuchaczy, do których był kierowany Foucault przedstawia jak, kiedy i dlaczego poznanie siebie, wyznanie wpłynęły na system karny (i tu mamy więcej o "zł czynić"). Dla mnie najciekawsze były wykłady środkowe o rachunku sumienia. Ostatni wykład jest jednak kluczowy, pokazuje, że prawda o sobie, wyznanie stało się istotne dla współczesnych i to nie tylko w kontekście prawnym.
7,5

Po przeczytaniu tytuł nie wydaje się już tak dziwny. Książka dotyczy głównie mówienia prawdy, parezji, wyznania, rachunku sumienia. Czyli relacji podmiotu z prawdą o sobie, świadomośći jako formy wiedzy, i tego jak ta podstawowa forma techniki siebie przeszła w wyznanie (od rachunku sumienia u Seneki, do chrześcijańskiego wyznania grzechów duszpasterzowi). W ostatnim...

Rozwlekłość, gadulstwo, powtórzenia, nuda. Być może z powodu tego, iż treścią dzieła są wykłady. Nie zmienia to jednak faktu, że materiał jest wielokrotnie rozdmuchany i bardzo przez to odpychający. Pierwsze zetknięcie z Foucaultem zdecydowanie na minus. Być może sam pisze lepiej. I jak to jest możliwe że wystawiam ocenę ,,1" a średnia ocena książki wzrasta o 0,2? XD

Rozwlekłość, gadulstwo, powtórzenia, nuda. Być może z powodu tego, iż treścią dzieła są wykłady. Nie zmienia to jednak faktu, że materiał jest wielokrotnie rozdmuchany i bardzo przez to odpychający. Pierwsze zetknięcie z Foucaultem zdecydowanie na minus. Być może sam pisze lepiej. I jak to jest możliwe że wystawiam ocenę ,,1" a średnia ocena książki wzrasta o 0,2? XD

Rola wyznania na swój temat w historii kultury i prawa. Bardzo frapująca i o dziwo dosyć przystępna lektura (to zapis wykładów, więc język bardziej mówiony).

Rola wyznania na swój temat w historii kultury i prawa. Bardzo frapująca i o dziwo dosyć przystępna lektura (to zapis wykładów, więc język bardziej mówiony).

Kilka miesięcy temu zetknęłam się z fragmentem tekstu Michaela Foucault i byłam zdziwiona tym jak ciekawie oraz przystępnie był napisany. Widząc więc tę pozycję w zapowiedziach postanowiłam się skusić - jak widać po ocenie wyszłam na tym dobrze ;). Mimo, iż temat wyznania nie za bardzo mnie pasjonuje, to jednak spojrzenie autora okazało się niezwykle interesujące (przykłady przytaczane były głównie z prawa, religii oraz literatury). Tak jak wspomniałam, Foucault jak na filozofa, pisze bardzo przystępnie. Bez większych problemów można podążać za jego prezentacją, w czym pomaga również przejrzyste ułożenie wypowiedzi.

Z łatwością mogę polecić tę książkę tym, których interesuje temat wyznania w kulturze. Myślę również, że i ci, którzy tak jak ja sądzili, że zagadnienie to nie ma zbyt dużo ciekawego potencjału, też znajdą w tej pozycji coś dla siebie.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Kilka miesięcy temu zetknęłam się z fragmentem tekstu Michaela Foucault i byłam zdziwiona tym jak ciekawie oraz przystępnie był napisany. Widząc więc tę pozycję w zapowiedziach postanowiłam się skusić - jak widać po ocenie wyszłam na tym dobrze ;). Mimo, iż temat wyznania nie za bardzo mnie pasjonuje, to jednak spojrzenie autora okazało się niezwykle interesujące (przykłady...