Światła latarni padały na jedną z najbardziej zaciemnionych ulic Moskwy. Jak okiem sięgnąć, okolica ziała pustką. Tymczasem w jednym z hoteli, doszło do dziwnego zdarzenia. Na łóżku siedział mężczyzna w średnim wieku, spoglądający z pożądaniem na stojącą przed nim młodą kobietę, która powolnym ruchem ściągała z siebie ubranie. Kolor jej włosów idealnie kontrastował ze światłem lamp w pokoju. Gdy podeszła do mężczyzny, ten szybko złapał ja w talii i przyciągnął. Czuła narastającą w nim żądzę zmieszaną z niecierpliwością. Ich usta spotkały się na moment, po czym kobieta odsunęła się gwałtownie. Niedoszły kochanek wyprężył się, przeszły go drgawki i po chwili zsunął się z łóżka. Z potylicy wystawała mu strzykawka. Kobieta wyciągnęła ją z trupa, po czym zadzwoniła by zdać raport. Była najlepszą agentką wywiadu rosyjskiego, jedną z jaskółek.


Troszkę czasu zajęło mi przeczytanie tej powieści. Nie tylko z powodu braku czasu, ale i też dlatego, iż napisana została ona nieco innym stylem, odbiegającym od tego co ostatnio czytałem. Osoby sięgające po tą książkę z pewnością muszą być przygotowani na to, iż nie jet to zwyczajna powieść sensacyjna. Akcji jako takiej nie ma tu zbyt dużo, jest to bowiem szpiegowska historia dziejąca się na arenie międzynarodowej. Starcie wywiadu rosyjskiego z CIA jest tu głównym wyznacznikiem. Autor, który notabene sam był agentem amerykańskich służb, wiedział doskonale jak przedstawić zawiłość tajnych operacji i inwigilacji. Co prawda, w całym tym rozgardiaszu da się wyczuć nieco chaosu, ale w momencie gdy coraz bardziej pogrążamy się w lekturze, odczucie to nie jest już tak bardzo wyraźne. Fajnym elementem jest też relacja między tytułową jaskółką: Dominiką Jegorową a agentem CIA Nathanielem Nashem. Z ich perspektywy można zobaczyć jak bezwzględna potrafi być taka praca i jak bardzo jednostki i ich emocje wykorzystywane są do celów operacyjnych. Fabuła nie jest może zbyt oryginalna, ale czyta się to dość sprawnie, nawet przy lekkiej toporności niektórych opisów.

Pewnie nie trafiłbym na "Czerwoną Jaskółkę" gdyby nie jej ekranizacja. Ciężko porównać literacki pierwowzór z adaptacją, ale wydaje mi się, iż film wybronił się w pewnych aspektach lepiej. Czytając tę powieść wielokrotnie łapałem się na tym, że czegoś mi tu brakuje, ale możliwe, iż miałem po prostu zbyt wygórowane oczekiwania. Niemniej jednak, patrząc obiektywnie na całość, dostałem dobrą szpiegowską prozę wypełnioną ciekawymi postaciami. Na pewno nie jest to książka dla każdego, bo i nie każdy lubi tego typu historię, kilka rzeczy mogłoby potoczyć się zupełnie inaczej, ale koniec końców czas poświęcony lekturze nie był stracony. I może nawet jest w niej jakieś przesłanie: patrz komu ufasz, bo dana osoba może okazać się zupełnie innym człowiekiem. Zostawiam to do oceny innym czytelnikom.

Światła latarni padały na jedną z najbardziej zaciemnionych ulic Moskwy. Jak okiem sięgnąć, okolica ziała pustką. Tymczasem w jednym z hoteli, doszło do dziwnego zdarzenia. Na łóżku siedział mężczyzna w średnim wieku, spoglądający z pożądaniem na stojącą przed nim młodą kobietę, która powolnym ruchem ściągała z siebie ubranie. Kolor jej włosów idealnie kontrastował ze...