Są na tym wspaniałym świecie pisarki, po których książki sięgam w ciemno. W tym wąskim - bądź co bądź - kręgu znajduje się Ewa Nowak, której "Bransoletkę" wspominam mile do dziś! Nic zatem dziwnego, że gdy ujrzałam nowe wydanie "Pajączka na rowerze" - musiałam przeczytać!

Oleńka jest najmłodsza z dwójki córek. Jako "ta młodsza" zawsze musi przypominać o swym istnieniu. Niestety, delikatnie rzecz ujmując, ma dość trudny charakter. Nauka i szkoła nie są jej ulubionymi słowami, osobiście woli rower i przygodę. Jej całkowitym przeciwieństwem jest Łukasz - nowy chłopiec w sąsiedztwie oraz - na nieszczęście głównej bohaterki - syn starej przyjaciółki jej mamy. Ze względu na ten "drobiazg" Oleńka jest zmuszana spędzać z nim dużo czasu, co w końcu przeistacza się w niezwykłe uczucie, które ich młodzieńcze serduszka nie mogą pojąć. Ale cóż zrobić? Dzieci z podstawówki też kochają - nawet mocniej!

Ostatnio wydany "Pajączek na rowerze" to - jak już wspomniałam - reedycja starszego wydania z 2008 roku. Nic dziwnego, ponieważ jest to przepiękna powieść o rzadko spotykanym w literaturze temacie dziecięcej miłości. Choć adresowana do młodszych czytelników, myślę, że nawet i ci dużo starci znajdą w tej książce coś dla siebie.

"Pajączek na rowerze" okazał się dla mnie powrotem do lat podstawówki, w której to siedzeniem z chłopcem było przymusem zarządzonym przez nauczycielkę. Ewa Nowak zawarła w tej książce rzeczywistość, z którą spotkaliśmy się my wszyscy. To prawdziwy świat z prawdziwymi ludźmi. Dzięki temu "Pajączek..." jest tak szczery w swoim przekazie i trafia docelowo tam, gdzie powinien - porusza zarówno serce, jak i mózg.

Ewa Nowak w swoich powieściach zawsze stara się poruszać wątki bliskie nam wszystkim. I "Pajączek..." nie jest wyjątkiem. Autorka delikatnie porusza w nim tematy, o których należy mówić otwarcie. Tym największym jest dziecięca miłość dwójki kompletnych przeciwieństw, lecz w tle znajdziemy szereg innych godnych uwagi takich jak tęsknota dziecka do rodzica.

Gdyby nie to, że historia zawiera się tylko w lekko ponad dwustu stronach, że posiada liczne ilustracje oraz że czcionka jest dwukrotnie większa niż normalnie, może nawet nie zauważyłabym, iż jest to książka głównie adresowana do dzieci. Styl Ewy Nowak nie jest banalny. Język jest plastyczny i wszystko zostało tak ciekawie opowiedziane, że trudno było mnie - tegorocznemu abiturientowi - pożegnać się z przygodami Oleńki i Łukaszka.

Cóż mogę powiedzieć na zakończenie? Na pewno to, że mam wielką prośbę - podkładajcie tak wartościową książkę swoim małym dzieciom/rodzeństwu/uczniom w szkole. Jestem święcie przekonana, iż wciągnie ich historia Oleńki i Łukaszka i na pewno będą chcieli czytać więcej i więcej. A jeżeli Ty, czytelniku, masz ochotę na przeżycie - raz jeszcze - swej pierwszej miłości, zachęcam do przeczytania "Pajączka na rowerze"!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/02/pajaczek-na-rowerze-ewa-nowak.html

Są na tym wspaniałym świecie pisarki, po których książki sięgam w ciemno. W tym wąskim - bądź co bądź - kręgu znajduje się Ewa Nowak, której "Bransoletkę" wspominam mile do dziś! Nic zatem dziwnego, że gdy ujrzałam nowe wydanie "Pajączka na rowerze" - musiałam przeczytać!

Oleńka jest najmłodsza z dwójki córek. Jako "ta młodsza" zawsze musi przypominać o swym istnieniu....