„Szczęśliwa kobieta ma być szczupła, spełniona zawodowo, zakochana we wspaniałym mężczyźnie i koniecznie powinna urodzić dziecko, o którym będzie opowiadać, że jest sensem jej życia”

Czy w tym rzeczywiście tkwi sedno szczęścia?
30-letniej Mai początkowo tak się wydawało. Owszem szczupła była, szybko otrzymała pracę sekretarki po ukończeniu handlu zagranicznego, wiodła życie u boku przystojnego Adama, prezesa jednej z krakowskich firm, a do tego mieli co prawda nieplanowanego ale grzecznego i kochanego syna Krzysia. Coś jednak było nie tak, bo Maja zamiast opływać w szczęściu i spokoju, miała żołądek skręcony z nerwów, oczy zamykały jej się ze zmęczenia, towarzyszył jej na co dzień stres i smutek. Dzień zaczynała w biegu i tak też go kończyła. Do tego prześladowały ją niepopłacone rachunki, problem ze znalezieniem opieki dla synka, a także brak perspektyw na zalegalizowanie związku z Adamem. A przecież pragnęła tak niewiele. Odrobinę poczucia bezpieczeństwa, miłości, stabilizacji a nie obojętności i arogancji jaką otrzymywała od partnera. W dodatku wygodny Adaś znudzony namiastką życia rodzinnego wziął pewnego dnia spakował rzeczy i po prostu uciekł, a jakby tego było mało w wyniku nieporozumienia Maja straciła pracę.

„Pojedynek uczuć” to powieść realna, taka naturalna, bo opisuje wiele problemów z którymi na co dzień boryka się wiele osób. Wiele kobiet w dzisiejszych czasach ma problem pogodzenia pracy z wychowaniem dziecka. Bo cóż mają zrobić jeśli nie mają u boku mamy lub teściowej do pomocy, a z opiekunkami różnie bywa. Pracować muszą, bo zaciągnięte kredyty trzeba spłacać i oczywiście utrzymać dziecko i siebie. A z drugiej strony zdają sobie sprawę z niedopilnowania i małej ilości czasu, który mogą poświęcić dziecku.
Powieść znakomicie ukazuje realia pracy w wielkich korporacjach, gdzie naburmuszony szef wykrzykuje polecenia i żąda od podwładnych całkowitej dyspozycyjności i oddania się obowiązkom. Z gorączką, kaszlem, ściśniętym żołądkiem ze stresu ledwo żywi pracownicy
poruszają się jak mrówki, pokonując kolejne wyzwania i spełniając zachcianki szefa. Wszystko byleby nie stracić pracy. Niestety w życiu tak bywa, że i ten wielki szef również ma problemy. Może troszkę innego pokroju, ale ma!

„Pojedynek uczuć” to piękna powieść obyczajowa, napisana lekkim, prostym ale bardzo przyjemnym językiem. Akcja toczy się szybko i czasami bardzo zaskakuje, co sprawia, że podczas czytania nie sposób się nudzić. Wzbudza szereg różnych emocji od współczucia, wzruszenia poprzez złość, aż do błogiej radości. Zmusza również do wielu przemyśleń związanych z ciągłą walką do jakiej zmusza nas życie. Walką o lepsze jutro, o miłość, przyjaźń, zaufanie, spełnienie marzeń.
Książka, która na bardzo długo zostanie w mojej pamięci, jako jedna z ulubionych, w dodatku napisana przez rodzima pisarkę. Nie wiem dlaczego niektórzy uważają, że nie ma perełek we współczesnej polskiej literaturze. Ot czysty przykład powyższej powieści!!

„Szczęśliwa kobieta ma być szczupła, spełniona zawodowo, zakochana we wspaniałym mężczyźnie i koniecznie powinna urodzić dziecko, o którym będzie opowiadać, że jest sensem jej życia”

Czy w tym rzeczywiście tkwi sedno szczęścia?
30-letniej Mai początkowo tak się wydawało. Owszem szczupła była, szybko otrzymała pracę sekretarki po ukończeniu handlu zagranicznego, wiodła...