Mata Hairi to prześliczny futrzak, który lubi swojego właściciela Rona doprowadzać do szału swoimi ucieczkami. Za pierwszym razem kotka wróciła bezpiecznie do domu. Za drugim jednak jest inaczej. Kotka nie wraca do domu dłuższy czas i Ron porusza niebo i ziemię żeby ją odnaleźć.
Tymczasem kilka przecznic dalej mała puchata kulka przybłąkuje się do Michaela Kinga. Jest on bezdomnym alkoholikiem z depresją, który śpi na ulicy i żebra o jedzenie. Nazywa kotkę Tabor, i choć od pierwszych chwil ma świadomość, że kiedyś od niego ucieknie, postanawia zaopiekować się zwierzęciem. Wcześniej ostatnie pieniądze wydawał na alkohol i używki, teraz zmienia nawyki i kupuje karmę dla kotki. Gdy w mieście zaczyna być zima, z zawiniętą kocem Tabor postanawia wyruszyć do Kalifornii. Autostopem, na pieszo, w słońcu czy w deszczu zawsze mają w sobie towarzystwo. Pewnego dnia okazuje się, że zwierzę posiada Chip i wtedy Michael zdaje sobie sprawę, że futrzak ma właściciela.
Historia tych dwojga jest naprawdę niesamowita. Pełna ciepła, miłości, powrotu do prawdziwego życia. Więź, która łączyła Michaela i Tabor była ogromna i wyraźnie dało się to odczuć czytając książkę. Mam jednak wrażenie, że autorka nie do końca podołała. Momentami było straaasznie nudno, bardzo często podczas czytania uciekałam myślami gdzieś daleko i po chwili zdawałam sobie sprawę, że nie pamiętam o czym czytałam. Jedyną motywacją do czytania tej książki był fakt, że jest to prawdziwa historia. Mimo to przez zbędne i nużące opisy autorka nie przyciągała mnie do lektury. Jeżeli chcecie poznać tę historię, myślę że warto. Jak wspominałam, jest naprawdę ciepła no i wydarzyła się naprawdę! Jednak nie nastawiajcie się na wiele.

Mata Hairi to prześliczny futrzak, który lubi swojego właściciela Rona doprowadzać do szału swoimi ucieczkami. Za pierwszym razem kotka wróciła bezpiecznie do domu. Za drugim jednak jest inaczej. Kotka nie wraca do domu dłuższy czas i Ron porusza niebo i ziemię żeby ją odnaleźć.
Tymczasem kilka przecznic dalej mała puchata kulka przybłąkuje się do Michaela Kinga. Jest on...