[zapraszam do siebie: shevvolf.blogspot.com]

„Zanim zawisły psy” to nie jest kryminał łatwy, miły i przyjemny, nie czyta się go z prędkością światła i potrzeba dobrej chwili żeby akcja zaskoczyła i wszystko zaczęło nabierać tempa tak lubianego w tego typu tytułach. Nie oszukujmy się, jest to pozycja, do której trzeba sobie przysiąść i na spokojnie przebrnąć przez ponad 100 stron swego rodzaju wstępu, gdzie fabuła zostaje nam nakreślona i zobrazowana w takim sposób, że później jest nam łatwiej zrozumieć zarówno bohaterów, jak również to, o czym czytamy. Jeśli już jesteśmy przy postaciach, to ta główna jest zarówno typowym jak i nietypowym charakterem. Niels Oxen to odznaczony wielokrotnie za dokonania i odwagę były żołnierz duńskich sił specjalnych, który przez całą książkę mierzy się z swoimi demonami, wspomnieniami i PTSD. Oraz podejrzeniem, że być może to właśnie on stoi za trupem, który ściele się dość gęsto. Czy da się go lubić? I tak i nie - budzi dosyć mieszane uczucia, a to wszystko dlatego, że jest osobą bardzo skrytą i nieufną, co nie pozwala nam go zbyt dobrze poznać, czy chociażby rozgryźć. Liczę, że kolejne tomy przyniosą więcej odpowiedzi i pozwolą mi jednoznacznie stwierdzić, czy dołączy do grona moich ulubieńców, czy niekoniecznie. Jeśli chodzi o samo śledztwo, dotyczy ono śmierci prominentów, którzy giną w różnych okolicznościach, a ich osoby łączy tajemna organizacja, która według oficjalnych doniesień nie istnieje już od kilku wieków w Danii. Jak dla mnie książka jest naprawdę dobra i jeśli lubicie takie nieoczywiste kryminały z drugim dnem? To serdecznie Wam tę pozycję POLECAM!

[zapraszam do siebie: shevvolf.blogspot.com]

„Zanim zawisły psy” to nie jest kryminał łatwy, miły i przyjemny, nie czyta się go z prędkością światła i potrzeba dobrej chwili żeby akcja zaskoczyła i wszystko zaczęło nabierać tempa tak lubianego w tego typu tytułach. Nie oszukujmy się, jest to pozycja, do której trzeba sobie przysiąść i na spokojnie przebrnąć przez ponad 100...