Zawsze lubiłam czytać bajki,podobnie jak tytułowy bohater Marzyciela,Lazlo Strange.To w baśniach,legendach i mitach Lazlo starła się znaleźć dowody na istnienie Szlochu,które sam nazywał Niewidzialnym Miastem.Już jako dziecko,chłopiec bawił się żyjąc opowieściami o mieście,w którym magia jest codziennością i którego strzegą groźni Tizerkane'owie,urodzeni wojownicy.Przez siedem lat pracy w Bibliotece Zosmy,Lazlo przewertował setki manuskryptów,podań i zwykłych baśni,by wydobyć z nich okruchy informacji dotyczących Niewidzialnego Miasta,ułożyć słownik z porozrzucanych tu i ówdzie wyrazów i w ten sposób nauczyć się języka.Przez siedem lat był wyśmiewany z powodu swojej pasji,aż do dnia,w którym przed drzwiami Biblioteki pojawiła się grupa Wojowników Tizerkane.Potrzebowali pomocy wykształconych ludzi,bu móc uporać się z problemem nawiedzającym ich miasto.Wśród metalurgów,filozofów przyrody,inżynierów i alchemików swoje miejsce znalazł też Lazlo,jako znawca wielu opowieści i jedyna osoba rozumiejąca ojczysty język mieszkańców Szlochu.Został tez sekretarzem dowódcy wyprawy,tajemniczego Eril-Tane'a,zwanego Zabójcą Bogów.Równocześnie za odległą pustynią znajduje się cytadela, gdzie dziewczęta o niebieskiej skórze i ustach w kolorze śliw całują duchy i noszą suknie po martwych boginiach, rozmawiając o Rzezi i o Zemście…
Kim byli bogowie?Czym była Rzeź i jakie tajemnice skrywa Szloch?Kim są niebieskoskóre pomioty bogów i jaką rolę odegrają w życiu mieszkańców miasta?To tylko kilka pytań,które nasuwają się już na początku lektury.
Książka porusza wiele trudnych chwilami tematów.Wyzysk,nietolerancję,trudność zaakceptowania własnego postępowania i postępków innych,niechęć do odmienności,wielkie oczekiwania w stosunku do innych,miłość i nienawiść.
"Nawet herosi,kimkolwiek są,są tylko ludźmi,jak każdy mają ludzkie problemy"-mówi w pewnej chwili Sarai.A w innej rozmowie dodaje:
"Uważasz,że dobrzy ludzie nie potrafią nienawidzić?Myślisz,że dobrzy ludzie nie mogą zabić?Dobrzy ludzie robią te same rzeczy,co ci źli,Lazlo.Tylko że wtedy nazywają to sprawiedliwością.A kiedy mordują trzydzieścioro dzieci w kołyskach,mówią,że to konieczne."
Postać Lazlo polubiłam od samego początku.Jest dobry,prostolinijny,nie ma problemów z zaakceptowaniem czyjejś odmienności,chętnie pomaga innym.Od razu polubiłam też Sarai i to jak zmieniała swoje nastawienie w stosunku do mieszkańców Szlochu.
"Nie jest łatwo żyć,kiedy całe twoje istnienie zasadza się na paradoksie.Bycie Człowiekiem i Mesarthimem.Ale myślałam tez o przekleństwie wiedzy.Było łatwo,kiedy mieliśmy się za jedynych pokrzywdzonych.Dla reszty istnieje tylko jedna prawda.rzeź.Ale dzięki mojemu darowi lub przekleństwu,dowiedziałam się jak to wyglądało z perspektywy ludzi,przed tym co się wydarzyło i po tym.Poznałam ich myśli ,dowiedziałam się czemu to zrobili i jak bardzo odmieniło.Za każdym razem,kiedy widywałam wspomnienie o dzieciach...Widziałam,że to było i moim przeznaczeniem,ogarniała mnie złość.Lecz z czasem nauczyłam się złościć także w imieniu tych młodych kobiet i mężczyzn,których porwano z domów i kazano im się podporządkować boskim celom.Czułam ich rozpacz,wywołany przez nas ból i poczucie winy...za to co im zrobiłam."
Mojej sympatii natomiast zdecydowanie nie budzą alchemik Thyon Nero i Minya,uwięziona w ciele sześcioletniej dziewczynki.Jej postępowanie naznaczone jest wydarzeniami z przeszłości i chęcią zemsty.Tak bardzo zapiekła się w swoim gniewie,że nie dopuszcza do siebie myśli,że może się mylić.Co do Thyona,to po prostu dość niesympatyczny typek,dla którego ważna jest sława i któremu brak pokory.Nie potrafi zrozumieć bezinteresowności drugiego człowieka,wszędzie węszy podstęp ,wykorzystuje innych dla własnej korzyści.
Spodobał mi się romans,który zaczyna łączyć parę głównych bohaterów,ale równie interesujący jest związek między Azareen i Eril-Fane'm.To co ich spotkało jest straszne,ale mam nadzieję,że mio wszystko między nimi się jakoś ułoży.
Sama końcówka mocno zaskakuje,aż chciałoby się natychmiast sięgnąć po kolejną część.Bohaterów nie czeka "żyli długo i szczęśliwie",choć mam nadzieję,że w drugiej części w jakiś sposób i dla nich zaistnieje hea.
Marzyciel to niezwykła książka,która mówi o tym,że złamany nos to efekt spadającej książki,mityczne miasta mogą istnieć naprawdę,a magia istnieje naprawdę.Bo na ziemi istnieją rzeczy,o których nie śniło się filozofom,za to mogą je wyśnić marzyciele.

Zawsze lubiłam czytać bajki,podobnie jak tytułowy bohater Marzyciela,Lazlo Strange.To w baśniach,legendach i mitach Lazlo starła się znaleźć dowody na istnienie Szlochu,które sam nazywał Niewidzialnym Miastem.Już jako dziecko,chłopiec bawił się żyjąc opowieściami o mieście,w którym magia jest codziennością i którego strzegą groźni Tizerkane'owie,urodzeni wojownicy.Przez...