Rodzinne tajemnice…

„Więzy krwi nie gwarantują miłości bliźniego” – o prawdziwości tych słów Stiega Larssona może zaświadczyć każdy, kto choć raz doświadczył krzywdy z ręki rodziny, kto zawiódł się na bliskiej osobie. I niezależnie od tego, czy dotyczy to rodziców, rodzeństwa czy dzieci, boli tak samo mocno. Co więcej pielęgnacja takiego poczucia krzywdy może nam niekiedy zająć całe życie. I mimo tego, że nie poprawia to sytuacji, mimo iż zatruwamy się jadem na własne życzenie, trudno nam przebaczyć. Dzieje się tak dlatego, że to właśnie od rodziny w pierwszej kolejności oczekujemy lojalności i oddania, zatem tak bardzo boli ich brak.
Ludmiła Janicka doskonale wie, czym jest lojalność, dlatego od lat nie może wybaczyć siostrze jej braku. Nie kontaktują się z Izą prawie wcale, czemu sprzyja zarówno odległość, jak i świadomość rodziców, jak wielki rozdźwięk panuje pomiędzy córkami. Mimo iż są jednojajowymi bliźniaczkami, to różnią się charakterami, jak ogień i woda. Ludmiła zawsze była tą złą, która broiła zarówno w domu, jak i w szkole, która sięgała po papierosy i alkohol, która rzuciła studia, a po śmierci ojca zamiast użalać się nad stanem sierocym, wyjechała na urlop, z którego przywiozła pamiątkę w postaci ciąży z bezimiennym ojcem o odmiennym kolorze skóry. Dla przeciwwagi, Iza to ta ukochana córka rodziców, która zawsze postępuje właściwie, zaś ukończone studia, praca nad doktoratem i wieloletni związek są ukoronowaniem jej osiągnięć na wszystkich polach. Tylko Ludmiła i Iza wiedzą, że prawda jest daleka od rzeczywistości, ale z różnych względów podtrzymują tę fikcję. Wszystko się jednak wali, niczym domek z kart, kiedy Iza zachodzi w ciążę i zjawia się w rodzinnym domu…

(...)


Pełna recenzja na stronie www.qulturaslowa.pl

Rodzinne tajemnice…

„Więzy krwi nie gwarantują miłości bliźniego” – o prawdziwości tych słów Stiega Larssona może zaświadczyć każdy, kto choć raz doświadczył krzywdy z ręki rodziny, kto zawiódł się na bliskiej osobie. I niezależnie od tego, czy dotyczy to rodziców, rodzeństwa czy dzieci, boli tak samo mocno. Co więcej pielęgnacja takiego poczucia krzywdy może nam niekiedy...