Gdzie Mignola nie może (albo mu się już nie chce..) tam całą ekipę najprzedniejszych scenarzystów i rysowników pośle! Obawiałem się spinoffu naznaczonego wierutnym brakiem Hellboya ale jednak jest dobrze i muszę w końcu walnąć się młotkiem w kolano, ogarnąć i znaleźć czas na dalsze tomy.

Gdzie Mignola nie może (albo mu się już nie chce..) tam całą ekipę najprzedniejszych scenarzystów i rysowników pośle! Obawiałem się spinoffu naznaczonego wierutnym brakiem Hellboya ale jednak jest dobrze i muszę w końcu walnąć się młotkiem w kolano, ogarnąć i znaleźć czas na dalsze tomy.

(Zbiorczo tomy 1-2)
Początki są dość niemrawe i odstają jakością od przygod Hellboya. Ot prościutkie historie bez specjalnego zaskoczenia lub pomysłu. A historia Sapiena niezbyt interesująca i raczej rozczarowująca. Za to na plus nowa postać :).
Na szczęście im dalej tym lepiej i jak już wchodzimy do historii o Pladze Zab jest już ciekawiej, z fabułą rozpisaną na więcej przygod i rozwijającą się intrygą.
Rysunkowo bardzo dobrze - rożnorodnie, ale niezmiennie na wysokim poziomie. Davis świetnie pasuje i dobrze oddaje klimat historii.
Na pewno będę chciał czytać dalej, bo potencjał jest ogromny - zwłaszcza jak już tworcy skupiają się na głownym wątku.

(Zbiorczo tomy 1-2)
Początki są dość niemrawe i odstają jakością od przygod Hellboya. Ot prościutkie historie bez specjalnego zaskoczenia lub pomysłu. A historia Sapiena niezbyt interesująca i raczej rozczarowująca. Za to na plus nowa postać :).
Na szczęście im dalej tym lepiej i jak już wchodzimy do historii o Pladze Zab jest już ciekawiej, z fabułą rozpisaną na więcej...

Album posklejany z różnych historii jak bajaderka. Nie musiałoby być to zarzutem gdyby nie wołające o pomstę do nieba oklepane schematy, pseudohorror za 2 centy, próba zdarcia z Lovecrafta najbardziej sensacyjnych elementów rozmyta w skrajnie nieciekawej fabule i ekstremalnie wręcz nieciekawej grupie bohaterów. Nie mam pojęcia skąd zachwyt osobą Mignoli - czy to nie aby ten przypadek, w którym ktoś jest dobrym rysownikiem, ale katastrofalnym scenarzystą? Tytułowe Biuro Badań Paranormalnych i Obrony jest najsłabszym elementem całości. Po przeczytaniu całości zupełnie niezrozumiałe są "supermoce" każdego z uczestników. Wszystkie ich umiejętności są do siebie zbliżone i ma się wrażenie że w zasadzie każdy z nich umie tylko wyczuć obecność duchów. Nie ma w tym krztyny psychologii i rozpływa się to jak eter atakowany tu i ówdzie wrzuconym do słoika płazem. Za grosz klimatu mimo usilnych starań pogubionego zespołu rysowników. Okropne. Szkoda, że kosztowało mnie to tyle kasy. Jeśli to odsprzedam to tak jakby oszukiwał kolejną osobę. Moralny dylemat.

Album posklejany z różnych historii jak bajaderka. Nie musiałoby być to zarzutem gdyby nie wołające o pomstę do nieba oklepane schematy, pseudohorror za 2 centy, próba zdarcia z Lovecrafta najbardziej sensacyjnych elementów rozmyta w skrajnie nieciekawej fabule i ekstremalnie wręcz nieciekawej grupie bohaterów. Nie mam pojęcia skąd zachwyt osobą Mignoli - czy to nie aby ten...

Hellboy bez Hellboya wciąż sprawdza się świetnie.
"Nawiedzona Ziemia" (co tłumaczowi przyszło do głowy skoro w oryginale jest hollow a nie hallow, postaci wyraźnie rozmawiają o pustej Ziemi i w tej opowieści nie ma akurat żadnych nawiedzeń?!) to całkiem przyjemna dłuższa przygoda zespołowa.
"Bębny umarłych" to taki sobie potwór tygodnia, z którym mierzy się Abe. Sytuację pogarszają okropne rysunki Dereka Thompsona. Temat (niewolnictwo) zasłużył na lepsze potraktowanie.
"Dusza Wenecji" to średniaczek, który ewidentnie powstawał w blenderze - jest tu kloaczna rzymska bogini, wyuzdany arystokrata, wampir i demon z piekła rodem upchane na 24 stronach.
W "Mrocznej wodzie" po raz pierwszy zapoznajemy się z fajnymi rysunkami Guya Daviesa. A historyjka tym razem o polowaniach na czarownice na marginesie Salem.
"Nocny pociąg" to jeszcze jeden słaby komiks pogorszony takimi sobie rysunkami Scotta Kolinsa i Dave'a Stewarta. Lobster Johnson jest narysowany całkiem w porządku, ale Rogera i Liz prawie że trudno rozpoznać.
"Coś jest pod moim łóżkiem" to fajna cukierkowa przygoda.
Wszystkie niedociągnięcia zbioru nadrabia 5 zeszytów "Plagi żab", gdzie Guy Davies rysuje do scenariusza Mignoli, pogłębiając przy tym "mitologię" świata.
Poza tym są jeszcze trzy króciutkie opowiastki: "Kolejny dzień w pracy" z zombie, "Zabójca w mojej czaszce" o Lobsterze Johnsonie oraz "Abe Sapien kontra nauka".

Hellboy bez Hellboya wciąż sprawdza się świetnie.
"Nawiedzona Ziemia" (co tłumaczowi przyszło do głowy skoro w oryginale jest hollow a nie hallow, postaci wyraźnie rozmawiają o pustej Ziemi i w tej opowieści nie ma akurat żadnych nawiedzeń?!) to całkiem przyjemna dłuższa przygoda zespołowa.
"Bębny umarłych" to taki sobie potwór tygodnia, z którym mierzy się Abe. Sytuację...

Totalnie nie rozumiem zachwytów. Przegadane, nieskładne ze zmieniającymi się jak w kalejdoskopie rysownikami i scenarzystami. O ile same zeszyt tyczące się głównej historii są jeszcze w miarę okej to szorty są po prostu słabe. Najciekawsze są w tym wszystkim interakcje między postaciami ale jest ich zwyczajnie za mało bo jakiś ćwierćbóg zombie musi się wygadać ale trzeba zabić straszne potwora numer 353532526. Po bardzo fajnym poprzednim tomie strasznie się zawiodłem

Totalnie nie rozumiem zachwytów. Przegadane, nieskładne ze zmieniającymi się jak w kalejdoskopie rysownikami i scenarzystami. O ile same zeszyt tyczące się głównej historii są jeszcze w miarę okej to szorty są po prostu słabe. Najciekawsze są w tym wszystkim interakcje między postaciami ale jest ich zwyczajnie za mało bo jakiś ćwierćbóg zombie musi się wygadać ale trzeba...

„Ghostbusters” na poważnie

Mike Mignola, jeszcze zanim stworzył postać Hellboya, planował napisać całą serię komiksów o grupie bohaterów walczących z paranormalnymi zagrożeniami. Pomysł jednak upadł, robota nie szła – Mignola czuł, że nie tędy droga. Ostatecznie powstał komiks, w którym to czerwony diabeł gra pierwsze skrzypce, a grupa towarzyszących mu bohaterów zajęła drugi plan, przyjęła rolę czegoś w rodzaju ekipy sidekicków. Biuro Badań Paranormalnych i Obrony, bo o tej organizacji mowa, dostało swoją drugą szansę w 2001 roku, kiedy autor postanowił wrócić do oryginalnego pomysłu. Jak wyszło?

Hellboy przeżył prawdziwą traumę w historii „Zdobywca Czerw”, którą mogliśmy przeczytać w trzecim zbiorczym tomie jego przygód. Opuszczenie przez niego B.B.P.O. było prawie jak porzucenie dzieci przez opiekuna – prawdziwe stało się tu porzekadło mówiące o tym, że doceniamy pewne rzeczy dopiero po tym, kiedy j je utracimy. Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło. W styczniu 2002 roku ukazuje się pierwszy odcinek serii „B.B.P.O.” zatytułowany „Nawiedzona ziemia”, którego scenariusz napisał Mike Mignola, a kadry narysował Ryan Sook. Nowo powstała seria miała być w zamierzeniu pewnym eksperymentem, bez jakiegoś długofalowego planu. Mignola i Scott Allie (redaktor w wydawnictwie Dark Horse Comics) postanowili po prostu sprawdzić, czy da się napisać historię w świecie Hellboya bez Hellboya. Udało się. Seria przyciągnęła wielu młodych twórców, fanów komiksu, który istniał już na rynku od ośmiu lat. Mike Mignola odsunął się z czasem od serii, oddając się całkowicie historii piekielnego chłopca. Tymczasem spin-off przetrwał, rozwinął się i ma się znakomicie.

Kim są członkowie B.B.P.O.? Abe Sapien to rybopodobny humanoid, zdolny do życia zarówno w wodzie, jak na ziemi (zgadnijcie, kim inspirował się Guillermo del Toro, tworząc „Kształt wody”?); homunkulus Roger jest golemem powołanym do życia przez magię; Liz Sherman włada ogniem; Johann Krauss to medium pozbawione fizycznego ciała; i w końcu doktor Kate Corrigan, czyli specjalistka od okultyzmu. Nie da się nie zauważyć, że po odejściu Hellboya to Abe Sapien gra pierwsze skrzypce w B.B.P.O, choć nie jest aż tak wyraźnie eksponowaną postacią. Mignola przedstawia w pierwszym tomie zalążki originów każdego z bohaterów, wyraźnie sugerując, że nie może dla dobra opowieści odkryć wszystkich kart od razu – zwłaszcza hipnotyzująca podróż we wspomnienia Abe’a Sapiena obiecuje dużo, jeśli chodzi o dalsze losy B.B.P.O.

Pierwszy tom „Plagi żab” składa się z trzech części. Dwie początkowe to osiem pojedynczych, niepowiązanych fabularnie one-shotów narysowanych przez różnych twórców. Ruszamy na ratunek Liz Sherman, która znika w tajemniczych okolicznościach za Uralem; rozwiązujemy zagadkę nawiedzonego statku lub pociągu; grzebiemy w historii polowań na czarownice lub sprawdzamy dlaczego woda w Wenecji „krzyczy z bólu”. Bardzo specyficznym i wywołującym mieszane uczucia odcinkiem okazało się „Coś jest pod moim łóżkiem” – przywodzi na myśl takie filmy jak „Toy Story” czy „Potwory i spółka”, ale ostatecznie uznaję go za jeden ze słabszych epizodów. Warto wspomnieć też pojawiającą się postać Homara Johnsona, którego znamy już z komiksów o Hellboyu – możemy zobaczyć, jak Ameryka walczyła z potworami zanim profesor Trevor Bruttenholm powołał Biuro Badań Paranormalnych i Obrony.

Ciąg dalszy:
http://plejbekpisze.blogspot.com/2018/07/bbpo-plaga-zab-tom-1.html

„Ghostbusters” na poważnie

Mike Mignola, jeszcze zanim stworzył postać Hellboya, planował napisać całą serię komiksów o grupie bohaterów walczących z paranormalnymi zagrożeniami. Pomysł jednak upadł, robota nie szła – Mignola czuł, że nie tędy droga. Ostatecznie powstał komiks, w którym to czerwony diabeł gra pierwsze skrzypce, a grupa towarzyszących mu bohaterów zajęła...

Jeden z nielicznych komiksów, którą czytam za jednym podejściem. Świetna seria, zaryzykuję stwierdzenie, że nawet lepsza niż macierzysty Hellboy :)

Jeden z nielicznych komiksów, którą czytam za jednym podejściem. Świetna seria, zaryzykuję stwierdzenie, że nawet lepsza niż macierzysty Hellboy :)