Z twórczością angielskiego pisarza Edgara Wallace’a miałam okazję zapoznać się już kilkukrotnie. Za każdym razem mój podziw do umiejętności operowania piórem tego prozaika stale wzrastał. Zaskakiwało mnie to, jaką niewyczerpalną pulę pomysłów na zbrodnie posiadał ten nieco już zapomniany pisarz. Każdy jego kryminał miał w sobie powiew świeżości i zupełnie inne podejście do tego bardzo schematycznego, a co za tym idzie przewidywalnego, gatunku. Szczególnie upodobałam sobie sylwetki detektywów, którzy oprócz swych doskonałych umiejętności posiadali również poczucie humoru i dystans do siebie. Jedną z moich ulubionych bohaterek była detektywka ze Scotland Yardu, która musiała za każdym razem udowadniać swoje umiejętności i odparowywać zaczepki kolegów dotyczące jej młodego wieku i płci.
Tym razem przeczytałam niezbyt obszerny zbiór opowiadań pod tytułem tajemnica Samotnego Domu. Ucieszył mnie w szczególności fakt pojawienia się tej publikacji, ponieważ powstały w 1929 roku zbiorek dotąd nie doczekał się polskiego tłumaczenia. Postacią spajającą każde z opowiadań jest Superintendent Minter przedstawiciel Scotland Yardu. To postać bardzo interesująca i wzbudzająca sympatię czytelnika już od pierwszych stron książki. Minter, zwany przez kolegów ,,Super”, jest detektywem posiadającym ogromny dystans do siebie i wykonywanego zawodu. Nie uważa się za genialnego śledczego, który posiada niezwykłe umiejętności. Wręcz przeciwnie, zdarza mu się popełniać błędy, albo nie doprowadzić sprawcy przed oblicze wymiaru sprawiedliwości z powodu braku dowodów (mimo, że jest przekonany o winie tej osoby). Jedną z jego porażek jest właśnie sprawa Samotnego Domu, w której daje się podejść przebiegłemu zbrodniarzowi, który ucieka.
Oprócz doskonałej kreacji głównego bohatera, którego komentarze wywołują niekiedy salwy śmiechu, na uwagę zasługują także postaci drugoplanowe. Moją szczególną uwagę przykuł sąsiad ofiary, który nie tylko okazuje się kopalnią plotek, ale również pomaga Superowi w prowadzonym śledztwie.
Zbiorek zawiera mini powieść Tajemnica Samotnego domu oraz trzy krótkie, ale niezmiernie wciągające, opowiadania. Wszystkie dotyczą spraw prowadzonych przez Mintera, które udawało mu się rozwikłać z różnym skutkiem. Mamy więc spektakularne morderstwo dokonane za pomocą afrykańskiego miecza w pokoju oraz świadka w postaci kobiety, która zostaje zamknięta w jednym z pomieszczeń. Poza tym Super ćwiczy swoje umiejętności w sprawie zuchwałych kradzieży i innych zawiłych intryg, które wystawiają jego wieloletnie doświadczenie na różne próby.
Do gustu przypadła mi zwłaszcza mini powieść, której autor zawarł wątki afrykańskie. Wyczerpująco przedstawił ten egzotyczny kontynent i specyfikę relacji między rdzennymi mieszkańcami a białymi kolonizatorami. W młodości Wallace zaciągnął się do wojska, a jego korpus stacjonował w Afryce, więc mógł swoje doświadczenia zamieszczać w powieściach. Zresztą temat Afryki pojawia się w jego twórczości dość często. Co najbardziej zaskakuje czytelnika to jawne przejawy ksenofobii oraz rasizmu wśród Brytyjczyków, którzy są odbierani jako dystyngowani i bardzo otwarci.
Serdecznie polecam zbiór opowiadań Edgara Wallace’a. Oprócz doskonale zbudowanej i skomplikowanej intrygi, pomiędzy wierszami można zauważyć informacje odnośnie kolorytu epoki i ukazania mentalności ówczesnych Anglików. Pisarz ukazuje wady społeczeństwa oraz wskazuje motywy sięgania po zbrodnię jako jedyny sposób na rozwiązanie problemów sprawcy. Wallace jest mistrzem słowa, który bez ogródek wypowiada swoje przemyślenia. Bardzo często jego wypowiedzi są przepełnione ironią, czym zasługują na pochwałę. Jestem przekonana, że miłośnicy kryminałów z dawnych lat będą w pełni usatysfakcjonowani tą książką i będą ją czytać z równie niesłabnącym zainteresowaniem.

Z twórczością angielskiego pisarza Edgara Wallace’a miałam okazję zapoznać się już kilkukrotnie. Za każdym razem mój podziw do umiejętności operowania piórem tego prozaika stale wzrastał. Zaskakiwało mnie to, jaką niewyczerpalną pulę pomysłów na zbrodnie posiadał ten nieco już zapomniany pisarz. Każdy jego kryminał miał w sobie powiew świeżości i zupełnie inne podejście do...

Dobry Wallace, wcześniej nie tłumaczony na język polski. Zawiera także 3 krótkie opowiadania z tym samym bohaterem, co główna powieść.

Dobry Wallace, wcześniej nie tłumaczony na język polski. Zawiera także 3 krótkie opowiadania z tym samym bohaterem, co główna powieść.