Leibniz. Biografia intelektualna to niezwykłe wydarzenie na rynku wydawniczym. Jest to książka
o najwyższych standardach akademickich, oparta na dogłębnej lekturze najróżniejszego typu opublikowanych tekstów Leibniza, przede wszystkim jego obfitej korespondencji, oraz na licznych analizach krytycznych myśli niemieckiego filozofa. Autorka opisuje rozwój myśli Leibniza z niebywałą pieczołowitością, od zagadnień filozoficznych, teologicznych i matematyki, ale też historiografii czy nawet dzieł poetyckich.
Tłem dla życia Leibniza są wspaniale zarysowane realia XVII- i XVIII-wiecznej Europy, która ożywa na kartach tej książki – od kwestii finansowych, po politykę dworską i międzynarodową.

Jest to mistrzowsko skonstruowany, wyczerpująco udokumentowany opis rozwoju myśli Leibniza, jego ambitnych planów i przedsięwzięć, jego niezliczonych kontaktów intelektualnych i niekończących się wędrówek po Europie. Ujmuje, z precyzją i wielką szczegółowością, niebywale rozległy umysł wybitnie kreatywnego myśliciela. Ta książka to niezwykłe osiągnięcie, odpowiadające trudnemu zadaniu napisania biografii intelektualnej Leibniza. Wyzwaniem nawet dla doświadczonego uczonego jest zapoznanie się choćby z częścią pism Leibniza, we wszystkich językach, w których powstały, zrozumienie niuansów religijnych, politycznych i intelektualnych składających się na ówczesną rzeczywistość, a także zidentyfikowanie setek osób, wybitnych i zapomnianych, z którymi kontaktował się Leibniz. Nie ulega wątpliwości, że Antognazza sprostała temu wymaganiu, pisząc biografię, która przewyższa wszystkie istniejące teksty na temat życia Leibniza... Jest to dzieło o niezrównanych standardach akademickich, które z pewnością pozostanie podstawowym źródłem informacji przez długie lata. - „Journal of the History of Philosophy”

Pierwsza współczesna biografia Leibniza, autorstwa Gottschalka Guhrauera, ukazała się w 1842 roku i, jakkolwiek mało porywająca, do dziś pozostawała najpoważniejszym źródłem dla badaczy niemieckiego filozofa. Heroiczny wysiłek Marii Rosy Antognazzy sprawił, że Guhrauera można w końcu odłożyć na półkę. Antognazza na nowo przeanalizowała teksty źródłowe i napisała żywą, dogłębnie udokumentowaną opowieść, którą trudno będzie podważyć, nawet w kwestiach szczegółowych. - "London Review of Books"