W końcu się doczekałam na tę książkę w bibliotece. Nareszcie zatopiłam ząbki w tym "bestsellerze".

I tak zaczęłam swoją miejscami wątpliwą przygodę z tym tytułem. Czytam, czytam i nic się nie dzieje szczególnego. Myślę sobie chyba trafiłam na książkę bubel lub jakąś wybrakowaną, bo nic mnie tu nie szokuje, a wręcz denerwuje i męczy.

Po jakichś 60 stronach nagle powoli autorka zaczyna nam podrzucać małe strzępki informacji, które zaczynają nam dawać do myślenia co może się tak naprawdę dziać w tym tylko pozornie idealnym małżeństwie Jacka i Grace i jakim człowiekiem może być nasz bohater.

Jest to kolejna już książka po ostatnio przeze mnie czytanej, która przedstawia nam temat osób chorych na zespół Downa.

Książka wydaje się być interesująca, mimo iż pewne kwestie nie są w ogóle zaskakujące, bo o takich sprawach zdarza się nam czytać w gazetach czy widzieć w telewizji. Chociaż czyta się ją szybko i w miarę płynnie to jednak musiałam ją kilka razy odkładać pewnie dlatego, że irytowało mnie głupie postępowanie naszej bohaterki, jak głupio potrafiła się podejść i zamknąć sobie kolejną drogę ucieczki. Często sporo mądrzejsza wydawała mi się jej siostra Millie chorująca na zespół Downa i to na jaki pomysł wpadła. Pomyślałam wtedy - brawo Miliie o tym samym myślałam, że w tym kierunku ma iść dalej to wszystko. :)

Mam mieszane odczucia względem tej pozycji i chyba po jej przeczytaniu ustawię się gdzieś pośrodku. Z jednej strony mamy tu nawet ciekawy pomysł na historię, choć żadna to nowość, gdyż tacy ludzie i takie rzeczy istnieją tylko się często o tym nie mówi, dodatkowo znajdziemy tu mocną treść, miejscami szokującą, to z drugiej strony jednak drażnili mnie bohaterowie: on z tym swoim przesadnym okrucieństwem, ona z tą swoją nieudolnością, niezdecydowaniem i w końcu brakiem odpowiedniej reakcji.

Jack to psychopatyczny człowiek, kontrolujący, cham, socjopata. Wprost brakuje słów, żeby go opisać. Z pewnością żadna kobieta nie zapała do niego pozytywnymi uczuciami, bo jego nie da się lubić, jego można tylko nienawidzić i chcieć jego śmierci.

Pozycję tę często odkładałam, a to chyba z racji zachowania naszej bohaterki i jej prób ucieczki, które jakby się do nich nie zabierała można się domyślać zawsze kończyły się uderzeniem głową w mur, nieudanie. Podczas czytania myślałam co ja bym zrobiła w podobnej sytuacji i często nie postąpiłabym jak Grace. Jack owszem to kawał drania i wszystkiego co najgorsze, ale nasza bohaterka wydaje się być wcale nie lepsza i bezmyślna w tym co robi. Wtedy miałam ochotę krzyknąć :"O naiwności i łatwowierności i ślubie branym po 6 miesiącach znajomości".

Męczyłam się do tego stopnia, że zaczęłam się zastanawiać, czy niektóre sytuacje nie były absurdalne do granic możliwości i że to może miało jakiś głębszy cel, jakieś drugie dno, a za chwile wyskoczą gdzieś z boku filmowcy z ukrytą kamerą i powiedzą Grace - dobra robota, nagraliśmy to, a tak w ogóle to mamy cię, nabraliśmy cię. Niestety zakończenie było do przewidzenia, chyba za dużo naoglądałam się podobnych filmów. :/ Zresztą sama bym tak postąpiła jak bohaterka , bo wyglądało to na jedyne rozsądne wyjście z całej tej koszmarnej sytuacji.

Nie wiem czy polecam. Zostawiam ją potencjalnemu czytelnikowi pod jego własny osąd.

W końcu się doczekałam na tę książkę w bibliotece. Nareszcie zatopiłam ząbki w tym "bestsellerze".

I tak zaczęłam swoją miejscami wątpliwą przygodę z tym tytułem. Czytam, czytam i nic się nie dzieje szczególnego. Myślę sobie chyba trafiłam na książkę bubel lub jakąś wybrakowaną, bo nic mnie tu nie szokuje, a wręcz denerwuje i męczy.

Po jakichś 60 stronach nagle powoli...