Rodion Romanowicz Raskolnikow to młody i obiecujący student. Jednak jego trudna sytuacja finansowa popycha go do zbrodni. Mężczyzna nie wie, że planując morderstwo, będzie musiał zabić po raz drugi.

A co jeśli jednostka musi się poświęcić na rzecz innych?
Czy możemy być Panami czyjegoś losu?
Jak wielkim katem potrafi być sumienie.

Dostojewski napisał epicki klasyk, który nawołuje wiele myśli. Była zbrodnia, to musi być i kara.
Główny bohater szargany tysiącami myśli, które doprowadzają go do obłędu. Nie tylko on sam nie poznaje siebie, ale i tu autor skrupulatnie opisywał jego relacje z siostrą- Dunią i matką-Pulcherią.
Bo skoro dochodzimy do takiego stanu, że już nic nie znaczą dla nas najbliżsi, nie obchodzi nas co myślą, to w jakim stanie znajdzie się bohater?
Raskolnikow to człowiek pełen emocji. Czytelnik może go nienawidzić, nie rozumieć, a nawet nim pogardzać. Ale czy można współczuć zbrodniarzowi?
Nie można też wspomnieć o poruszonym temacie, miłości do dziecka. Pulcheria, która była gotowa poświęcić przyszłość swojej córki na rzecz pierworodnego. Jak wielka różnica była pomiędzy bliskością rodzeństwa do swojej rodzicielki. W jaki klarowny sposób matka wyróżniała Rodiona, nie dowiadując się w ostatecznym rozrachunku całej prawdy.

ZBRODNIA I KARA to dramat ludzki, który jest opisany z perspektywy wszystkowiedzącego narratora.
Ukazana historia, jak to ludzki podmiot jest jednak tylko zbyt ludzki, żeby nie bawić się w samego Boga. Emocje towarzyszące są tak przeciwne, że sami nie jesteśmy w stanie odgadnąć własnych odczuć co do książki.
Jeśli człowiek ma sumienie, to czyż może nie karać się wspomnieniem zbrodni?

Rodion Romanowicz Raskolnikow to młody i obiecujący student. Jednak jego trudna sytuacja finansowa popycha go do zbrodni. Mężczyzna nie wie, że planując morderstwo, będzie musiał zabić po raz drugi.

A co jeśli jednostka musi się poświęcić na rzecz innych?
Czy możemy być Panami czyjegoś losu?
Jak wielkim katem potrafi być sumienie.

Dostojewski napisał epicki klasyk, który...