No no no no, całkiem całkiem to było.

Od jakiegoś czasu często w reklamach wyskakiwały mi książki tej autorki. I choć lubię komedie kryminalne, to już przytłoczona i znudzona zalewem ciągle pojawiających się na rynku autorów tego gatunku, niezmiennie porównywanych do Joanny Chmielewskiej (które w rzeczywistości do niej mają się nijak), odpierałam myśl ich przeczytania.
Podchodziłam do tej książki jak pies do jeża, zaczynałam ją czytać chyba ze trzy razy, psiocząc pod nosem, że pewnie nic nowego tu nie przeczytam, A gdy ją czytając doszłam do momentu w którym pojawia się pies będący narratorem, to już definitywnie uznałam, że to nie dla mnie. I choć początek męczyłam, to czym dalej w las, tym było lepiej, ciekawiej i zabawniej. Aż w końcu przyszła myśl, że już dawno tak dobrej kryminalnej komedii nie czytałam!
I nie wierzę, że to mówię, ale to jest pierwsza autorka, która śmiało może dorównywać Joannie Chmielewskiej.

Muszę przyznać, że Marta Matyszczak ma poczucie humoru, który ja kupuje, który nie jest na siłę wciągany w treść, tak jak w innych tego typu książkach które czytałam. Do tego płynnie manewruje wątkami i słowem, bawiąc się nim wplata w fabułę zagadnienia i wydarzenia ze współczesnego życia politycznego i społecznego patrząc na nie z przymrużeniem oka. I nie ważne, że sprawcę zabójstwa szybko namierzyłam, ale za to doskonale się bawiłam i szybko dałam się wpleść w atmosferę Barlinka i jego mieszkańców.

Doskonała, relaksująca książka na lato, albo na jesienno-zimowe wieczory, gdy dokucza nam szaruga i chcemy powrócić w wakacyjno-urlopowy nastrój.

No no no no, całkiem całkiem to było.

Od jakiegoś czasu często w reklamach wyskakiwały mi książki tej autorki. I choć lubię komedie kryminalne, to już przytłoczona i znudzona zalewem ciągle pojawiających się na rynku autorów tego gatunku, niezmiennie porównywanych do Joanny Chmielewskiej (które w rzeczywistości do niej mają się nijak), odpierałam myśl ich...