Najwspanialsze liryki, do których wracam. Arcydzieła subtelności.
Jaka szkoda, że Poetka żyła tak krótko. 😔

Najwspanialsze liryki, do których wracam. Arcydzieła subtelności.
Jaka szkoda, że Poetka żyła tak krótko. 😔

Mój pierwszy bardziej długodystansowy kontakt z Poświatowską. Wcześniej pojedynczo napotykane jej wiersze często mnie zachwycały, więc sięgnąłem po ten zbiorczy tom. Niestety nie przypadł mi do gustu tak bardzo jak bym chciał. Oczekiwałem więcej, ale też się nie zawiodłem. Poezja Poświatowskiej jest pełna wrażliwości, kobiecości, tkliwości, czasem bywa jednak monotonna i, zdawać by się mogło, monotematyczna - jakby zbiór ów ukazywał w przeważającej części tylko to jedno znaczne, ale nie jedyne, oblicze poetki. Mimo to, pośród wierszy słabszych, są też dla mnie zupełnie niezwykłe - "[no i co o niej wiesz]", "[w wiośnie]", "[nie patrz na mnie]", "[zamknij oczy]", "Czy jest naprawdę żałobna", "Drogi", "[żarłocznie]", "[mówili: czarownicą jest ta kobieta]" to wiersze, które absolutnie mnie ujęły i w mojej opinii wyraziście wyróżniają się na tle reszty utworów. Żal, że te niestety tło im nie dorównuje. Nie wiem czy to kwestia ich niezgrabnego doboru, czy po prostu charakter twórczości Poświatowskiej. Niewątpliwie będę jednak dalej sięgał do jej twórczości i szukał tego co mnie w niej urzeka. Tomik ten, mimo lekkiego zawodu jaki mi przyniósł, bardziej mnie do tego skłonił niż zniechęcił. Nie ulega bowiem dla mnie wątpliwości, że to poetka niezwykła i jedyna w swoim rodzaju, którą dalej chcę poznawać bliżej.

Mój pierwszy bardziej długodystansowy kontakt z Poświatowską. Wcześniej pojedynczo napotykane jej wiersze często mnie zachwycały, więc sięgnąłem po ten zbiorczy tom. Niestety nie przypadł mi do gustu tak bardzo jak bym chciał. Oczekiwałem więcej, ale też się nie zawiodłem. Poezja Poświatowskiej jest pełna wrażliwości, kobiecości, tkliwości, czasem bywa jednak monotonna i,...

Poświatowska jak zwykle, tak i w tym tomiku - jest intymna, sensualna, bardzo osobista, a jednocześnie jest to intymność zbiorowa, z którą wielu czytelników może się utożsamić. Oryginalny tomik, raczej na smutno. Do butelki wina i świec.

Poświatowska jak zwykle, tak i w tym tomiku - jest intymna, sensualna, bardzo osobista, a jednocześnie jest to intymność zbiorowa, z którą wielu czytelników może się utożsamić. Oryginalny tomik, raczej na smutno. Do butelki wina i świec.

Sensuslna, intymna, ale czy ja potrafię czytać takie rzeczy.... Polecam

Sensuslna, intymna, ale czy ja potrafię czytać takie rzeczy.... Polecam