„- To co Ty właściwie robisz?
- Zbieram Twoje łzy.
Czasami przecież płaczesz, gdy tęsknisz za nim.”

Dziewczynka tęskni za swoim zmarłym kotkiem, wylewa całe morze łez... Przychodzi do niej Pustka.

Pustka jest bezksztaltną plamą w białym kolorze i zupełnie nie przypomina kota. Jest nawet trochę przerażająca. Jest ogromna i wypełnia niemal całe otoczenie. Czasami znika, a potem znowu jest widoczna.

Pustka cierpliwie odpowiada na wszystkie pytania dziewczynki. Tłumaczy jej czym jest i skąd się wzięła.

Czy Pusta zawsze będzie taka ogromna?
Czy kiedyś zniknie?

Pusta to nieodłączna towarzyszka straty i tęsknoty. Pojawiaja się, gdy w naszym życiu zabraknie kogoś ważnego. Pustka zajmuje to miejsce w czasoprzestrzeni, które wcześniej zajmował ktoś, kogo kochaliśmy. Wkrada się w nasze serce i owija się wokół zranionej duszy, która cierpi z powodu przejmującej tęsknoty.
Dorosłym ciężko jest poradzić sobie z poczuciem straty, tęsknoty i wszechobecnej pustki.
Takich uczyć doświadczają też niestety dzieci...
Jak pomóc dziecku pogodzić się ze stratą?
Jak pomóc zrozumieć czym jest uczucie straty?

Na przeciw takim pytaniom wychodzi autorka Marianna Sztyma, która objaśnia wszystko w niezwykle obrazowy i delikatny sposób. Książka wzrusza, ale też daje ukojenie i nadzieję, że pewnego dnia, ta ogromna, biała „plama” stanie się małym zierenkiem, mieszkającym w naszym sercu, wspomnieniem o kimś ważnym. Z czasem ból będzie mniejszy, a smutek zrobi miejsce dla radości. Powoli, powoli odejdzie też żal i tęsknota. Nietuzinkowe i przejmujące ilustracje są idealnym uzupełniłem treści.

„- To co Ty właściwie robisz?
- Zbieram Twoje łzy.
Czasami przecież płaczesz, gdy tęsknisz za nim.”

Dziewczynka tęskni za swoim zmarłym kotkiem, wylewa całe morze łez... Przychodzi do niej Pustka.

Pustka jest bezksztaltną plamą w białym kolorze i zupełnie nie przypomina kota. Jest nawet trochę przerażająca. Jest ogromna i wypełnia niemal całe otoczenie. Czasami znika, a...

Pełen uroku poetycki minimalizm.
Niestety wszystko psuje błąd ortograficzny na tylnej okładce, w dodatku w pierwszym słowie ("chcieli byśmy")!

Pełen uroku poetycki minimalizm.
Niestety wszystko psuje błąd ortograficzny na tylnej okładce, w dodatku w pierwszym słowie ("chcieli byśmy")!

Strata, żałoba, żal i pustka to nieodłączni towarzysze naszego życia, i chociaż chcemy jak najdłużej chronić nasze dzieci przed tymi emocjami, one są. Przychodzą niespodziewanie wypełniając serce, po stracie ukochanego przyjaciela.

"Pustka" to przepiękna, poetycka opowieść o dziewczynce, która straciła ukochanego kota, a do drzwi jej domu zapukała Pustka. Biała plama, która zdaje się wypełniać sobą całą przestrzeń, gdzie jeszcze przed momentem słychać było mruczenie, a ciepło kociego futerka ogrzewało kolana. I chociaż Pustki nie da się przytulić, a nasza bohaterka nawet się jej boi, to ona i tak jest, trwa obok, dając czas na żałobę i żal. Ale obiecuje też, że z czasem będzie mniejsza i mniejsza, aż...

Daje czas i przestrzeń na łzy, na akceptację tych wszystkich uczuć, pomaga przepracować emocje i niesie nadzieję, że to przytłaczające uczucie pustki, to nie jest do końca świata. Niewiele tutaj słów, ale w tym tkwi jej piękno, jest minimalistycznie, ale wprost i dosadnie, a cudowne wymowne, ilustracje potęgują przekaz.

I chociaż mówi o żalu i pustce, po stracie ulubionego pupila, to jej przesłanie jest dużo bardziej uniwersalne i może być pomocna w uporaniu się z żałobą, oswojeniem pustki, która nie zniknie, ale pewnego dnia stanie się "malutka i cieniutka jak koci włos na ubraniu".

Przepiękna 💙

Strata, żałoba, żal i pustka to nieodłączni towarzysze naszego życia, i chociaż chcemy jak najdłużej chronić nasze dzieci przed tymi emocjami, one są. Przychodzą niespodziewanie wypełniając serce, po stracie ukochanego przyjaciela.

"Pustka" to przepiękna, poetycka opowieść o dziewczynce, która straciła ukochanego kota, a do drzwi jej domu zapukała Pustka. Biała plama,...

To przepiękna ilustrowana opowieść o śmierci, żałobie, tęsknocie i… pustce…

Czy warto rozmawiać z dzieckiem o śmierci? Tak! (choć to oczywiście moje subiektywne zdanie). Dlaczego? Śmierć jest elementem naszego życia, jest zmianą i stratą jednocześnie i niestety dotyka każdego z nas. Potrzeba czasu, wsparcia drugiej osoby, by zrozumieć, niejako oswoić się z nią.

Główna bohaterka książki straciła swojego ukochanego kota. Bardzo za nim tęskni i towarzyszą jej trudne emocje. Odwiedza ją tytułowa „Pustka”, bezkształtna plama. Jest to piękna metafora tego, co otacza człowieka i jego przestrzeń w momencie, gdy straci ukochaną osobę lub zwierzę…

Pustka rozmawia z dziewczynką, która zadaje jej pytania (to takie bliskie naturze dziecka, które jest ciekawe świata). Podoba mi się, że pustka jest tylko metaforą, nie istotą, nie duchem, nie można jej dotknąć, nie można jej pogłaskać, nie mruczy jak ukochany kot… Zapytasz: No dobrze, ale dziewczynka z nią rozmawia… Odpowiem, jak ja to rozumiem i czuję: Człowiek po śmierci ukochanej osoby często rozmawia ze sobą, pyta siebie na głos lub w środku o wiele rzeczy… Tak samo jak bohaterka tej książki.

Niezwykle podoba mi się terapeutyczna wartość „Pustki”. Pokazuje dziecku, że emocje takie jak: rozpacz czy lęk są czymś zupełnie normalnym, a żeby je w pełni zrozumieć, trzeba je lepiej poznać. Warto także o tym rozmawiać, to przynosi ulgę.

„Za rok będę mniejsza, chyba”- tak Pustka mówi dziewczynce o tym, czym jest żałoba. Czy pamięć o człowieku znika całkowicie? „Nie. Będę z Tobą zawsze, ale stanę się malutka i cieniutka, jak koci włos na ubraniu”. Czyż to nie piękne wyjaśnienie.

Jestem przekonana, że znajdziesz w tej książce wiele pięknej i wartościowej treści dla samej/samego siebie.

To przepiękna ilustrowana opowieść o śmierci, żałobie, tęsknocie i… pustce…

Czy warto rozmawiać z dzieckiem o śmierci? Tak! (choć to oczywiście moje subiektywne zdanie). Dlaczego? Śmierć jest elementem naszego życia, jest zmianą i stratą jednocześnie i niestety dotyka każdego z nas. Potrzeba czasu, wsparcia drugiej osoby, by zrozumieć, niejako oswoić się z nią.

Główna...

Pustka. Chowa się w sercu i zakamarkach duszy. Przypomina o ulotności chwili i przemijaniu. Pieczętuje trudne doświadczenia straty. Jest wierną kompanką tęsknoty, towarzyszką łez.
Nic, nigdy nie jest w stanie jej wypełnić.
Zapewne wielu z nas dorosłych jej doświadczyło, bo śmierci nie da się uniknąć.
A gdy jej następstwa dotykają dzieci? Jak rozmawiać o stracie, żałobie i tęsknocie? Jak pomóc dziecku oswoić te trudne emocje?
Marianna Sztyma w swej książce pt. "Pusta" w niezwykle subtelny sposób obrazuje pustkę, która towarzyszy pewnej dziewczynce. Bohaterka bardzo tęskni za swoim kocim przyjacielem. Pustka puka do jej pokoju. Jest białą bezkształtną plamą, która w niczym nie przypomina ukochanego zwierzaka. Towarzyszy dziewczynce w jej codzienności. Nie znika, ale zapewnia, że stanie się mniejsza.
Porównanie pustki (tęsknoty) do zmniejszającej się wraz z upływem czasu białej plamy jest bardzo trafne.
Tęsknota za kimś, kto odszedł na zawsze nigdy nie minie, ale będzie inna z każdym rokiem. Jej miejsce będą po części zajmować wspomnienia.
Niezwykle oszczędna w słowach, ale jakże mądra i potrzebna książka pozwoli naszym pociechom oswoić się ze stratą.
Udowadnia, że żałoba, tęsknota i towarzysząca im pustka nie są powodem do wstydu, a naturalnymi, choć niezwykle trudnymi uczuciami.

Pustka. Chowa się w sercu i zakamarkach duszy. Przypomina o ulotności chwili i przemijaniu. Pieczętuje trudne doświadczenia straty. Jest wierną kompanką tęsknoty, towarzyszką łez.
Nic, nigdy nie jest w stanie jej wypełnić.
Zapewne wielu z nas dorosłych jej doświadczyło, bo śmierci nie da się uniknąć.
A gdy jej następstwa dotykają dzieci? Jak rozmawiać o stracie, żałobie i...

Cisza, aż brzęczy w uszach. Ulubione miejsce nieogrzane ukochanym ciałem nagle stało się nieprzyjemnie zimne. To, co dobrze znane, nagle wydaje się obce, jakby niepełne. Wszystko spowija dojmująca pustka…

„Pustka” Marianny Sztymy to powieść graficzna oparta na dialogu zbudowanym z kilku krótkich zdań. Dialogu pomiędzy pogrążoną w żałobie dziewczynką, a tym, co pozostało po jej ukochanym kotku – pustką. Ogromna biała plama symbolizująca ściśniętą żalem cząstkę dziecięcego serca, które wciąż wyrywa się tęsknie do pupila, który odszedł. Autorka pięknie gra symbolami – bieli, która kojarzy się z brakiem koloru, bezkształtem – ulotnym, niczym duch.

Minimum słów, ale każde z nich niezwykle trafne – mówią o rozpaczy, łzach, strachu i o tym, że żałoba z czasem mija, lecz każde odejście pozostawia po sobie ślad w naszym życiu. „Pustka” oswaja żałobę, daje przestrzeń na emocje oraz łzy i napawa nadzieją, że to co dziś przytłaczające, z czasem odejdzie, chociaż pamięć o przyjacielu zostanie zachowana na zawsze.

Subtelna, zilustrowana w stylu retro nawiązującym do kolaży mieszających style, kolory i faktury. Utrzymana w stonowanych barwach, które podkreślają jej nostalgiczny klimat, przykuwa uwagę białymi plamami pustki… Marianna Sztyma udowadnia, że czasami mniej znaczy więcej, a dosłowniej znaczy trafniej. To nie jest zawoalowana opowieść o stracie, to boleśnie prawdziwa lekcja tego, że odejście pozostawia po sobie trwały ślad, lecz czas potrafi leczyć te rany. Że łzy nie są przejawem słabości, ale zaklęta jest w nich miłość i żal, a potoki łez z czasem obeschną, lecz lepiej pozwolić im teraz skapywać, by płynęły lecząc ranę w sercu.

Książka została przepięknie wydana – w dużym formacie, z twardą matową okładką, z której przyjaźnie zerka biały kot. Idealna dla dzieci po stracie pupila.

Cisza, aż brzęczy w uszach. Ulubione miejsce nieogrzane ukochanym ciałem nagle stało się nieprzyjemnie zimne. To, co dobrze znane, nagle wydaje się obce, jakby niepełne. Wszystko spowija dojmująca pustka…

„Pustka” Marianny Sztymy to powieść graficzna oparta na dialogu zbudowanym z kilku krótkich zdań. Dialogu pomiędzy pogrążoną w żałobie dziewczynką, a tym, co pozostało...

Gdy umiera zwierze... pozostaje po nim pustka.
Nienaturalna cisza, czasem tylko gdzieniegdzie drobny włos na kanapie, albo spodniach.
Pozornie nie zmienia się wiele, ale zmienia cały świat który do tej pory wypełniały małe łapki.

Odpowiedzią na potrzeby nas, którzy doświadczyli straty, i naszych dzieci- aby łatwiej zobrazować ten motłoch uczuć i emocji jest książka obfitujaca w prace Marianny Sztymy, "Pustka".
Za sprawą @wydawnictwo_kropka do naszego domu trafiła wyjatkowa publikacja, która skupia się na tym co dzieje się tutaj i teraz, gdy obok zabraknie naszego wiernego zwierzęcego przyjaciela.

W graficznej formie przedstawia nasze myśli i nazywa uczucia i emocje, które nam towarzyszą.
Bohaterką książki jest dziewczynka, która dostrzega w swoim domu wielką, białą, towarzyszącą sobie plamę, która okazuje się być właśnie tytułowa pustką, po ukochanym zwierzęciu. Nie mruczy, nie układa się na kolanach, ani nie daje przytulić ale tkwi obok tak długo aż...
No właśnie?

Ile trwa żałoba? Co wtedy czujemy?
Na te i inne pytania niewątpliwie odpowiada właśnie "Pustka ". Prosto, minimalistycznie, wręcz zdawkowo. Poetycko, przy wykorzystaniu sztuki. Nie jest rozbudowanym wytworem literackim ale bez barier pokazuje realia, w których żyjemy po stracie.

Książki o stracie to trudny temat. Ciężko trafić do odbiorcy słowami... I na o zjawisko książka artystki wydaje się być bardzo dobrą.
Otwiera serca i pozostawia akceptację.

Gdy umiera zwierze... pozostaje po nim pustka.
Nienaturalna cisza, czasem tylko gdzieniegdzie drobny włos na kanapie, albo spodniach.
Pozornie nie zmienia się wiele, ale zmienia cały świat który do tej pory wypełniały małe łapki.

Odpowiedzią na potrzeby nas, którzy doświadczyli straty, i naszych dzieci- aby łatwiej zobrazować ten motłoch uczuć i emocji jest książka...

Aż mi się smutno zrobiło, fantastycznie narysowane

Aż mi się smutno zrobiło, fantastycznie narysowane

Bardzo polecam ten komiks starszym dzieciom, nastolatkom oraz dorosłym, którzy nie mogą pozbierać się po odejściu ukochanego zwierzaka.

Bardzo polecam ten komiks starszym dzieciom, nastolatkom oraz dorosłym, którzy nie mogą pozbierać się po odejściu ukochanego zwierzaka.

Piękna książka, trudny temat. Utrata kochanego zwierzaka, członka rodziny zawsze dla każdego jest pustką. Utrata kota. Pięknie wytłumaczona dla dzieci. Cudowne wydanie, ilustracje, a okładka zachwyca. Polecam !!!

Piękna książka, trudny temat. Utrata kochanego zwierzaka, członka rodziny zawsze dla każdego jest pustką. Utrata kota. Pięknie wytłumaczona dla dzieci. Cudowne wydanie, ilustracje, a okładka zachwyca. Polecam !!!