Thriller psychologiczny "Moja kuzynka Rachela" zdecydowanie zostaje w cieniu osławionej i wielokrotnie filmowanej "Rebeki". I mimo, iż rzeczywiście zakończenie tej ostatniej jest majstersztykiem, talentu narracyjnego nie można du Maurier odmówić i w przypadku 'Racheli'.

Nieoczekiwana śmierć Ambrose we Florencji , gdzie przeprowadził się z deszczowej Kornwalii ze względów zdrowotnych, całkowicie zwala z nóg jego zaadoptowanego w dzieciństwie krewnego Phillipe'a Ashley. Sprawa nie wydaje się zwykłym zrządzeniem losu, jako że w drodze do Włoch Phillipe, który zamierza odwiedzić swojego wuja, dostaje od niego wysłany jeszcze przed śmiercią list sugerujący, że mógł zostać otruty.
Tajemniczości całej sprawie dodaje Rachela, jak się okazuje daleka kuzynka Ambożego i Phillipe'a, którą to krótko przed śmiercią poślubił wuj, do tej pory zadeklarowany stary kawaler.
Guz mózgu jest oficjalną przyczyną śmierci, co zamiast rozjaśnić sprawę, czyni ją jeszcze bardziej podejrzaną. Tym bardziej, że po śmierci drugiego męża (owdowiała już wcześniej) hrabina Rachela Sangaletti znika wraz ze swoim doradcą finansowym Rainaldim.

Phillipe wraca do Anglii, by zająć się posiadłością wuja, którą odziedziczył.
Rachela, której nigdy wcześniej nie poznał, a do której zdążył już zapałać nienawiścią i obwinić za śmierć wuja okazuje się - przy nieuniknionym spotkaniu - zupełnie inną osobą, niż wyobrażał sobie pogrążony w żałobie Phillipe.
W drobnej, efemerycznej, delikatnej i eleganckiej Racheli nie ma ani śladu diabolicznej femme fatale, która byłaby w stanie w jakikolwiek sposób przyczynić się do śmierci Ambrożego. Jej osobisty urok i nienarzucający się sposób bycia w połączeniu z niebanalną urodą mogą prowadzić tylko do jednego.
Jednak ... można powiedzieć, że nawet dotarłszy do tego miejsca (choć przyznaję, strześciłam dość sporą część książki) nadal nie można być pewnym, co rzeczywiście miało miejsce w odległej Florencji i jakie tajemnice chowa przed światem piękna kuzynka (także z czystym sumieniem nie zaznaczam tej opinii jako spoiler :))
A i zachowanie Phillipe'a zaczyna się zmieniać ...

Daphne du Maurier, z typowym dla siebie kunsztem, konstruuje fabułę bardzo misternie i maluje portret tytułowej bohaterki w taki sposób, że do ostatniej chwili zadajemy sobie pytanie: Zrobiła to, czy nie?
Odpowiedź jak i samo zakończenie książki będą, jak na mistrzynię suspensu przystało - zaskakujące.
Ta książka, mimo iż osadzona w XIX-wiecznej Anglii i Florencji (co może sugerować trącanie myszką) , to mistrzostwo dwuznaczności, niejasności i niedopowiedzeń. Do ostatniej strony!
Moim zdaniem klasyka dla fanów thrillerów i kryminałów (choć rozumiem, że osadzenie powieści w erze wiktoriańskiej nie przemówi do każdego).

Uwaga! Wciąga!

Thriller psychologiczny "Moja kuzynka Rachela" zdecydowanie zostaje w cieniu osławionej i wielokrotnie filmowanej "Rebeki". I mimo, iż rzeczywiście zakończenie tej ostatniej jest majstersztykiem, talentu narracyjnego nie można du Maurier odmówić i w przypadku 'Racheli'.

Nieoczekiwana śmierć Ambrose we Florencji , gdzie przeprowadził się z deszczowej Kornwalii ze względów...