W odróżnieniu do poprzednich części , „Czerwone gardło” zaintrygowało mnie już od samego początku , dobrze czytało mi się zarówno fragmenty z teraźniejszości , jak i to co dotyczyło czasów wojennych.
Bohaterowie bardzo wyraziści, choć jak zwykle potrzebowałam trochę czasu aby oswoić się z norweskimi imionami i nazwiskami. Największym plusem jest tu dla mnie postać Harrego – to, że ma bystry umysł wiadomo już od czasów „Człowieka Nietoperza”. Tutaj dochodzą niezwykle błyskotliwe, inteligentne i momentami zabawne dialogi. Widać tu specyficzne poczucie humoru komisarza.

Niestety zawiodła mnie delikatnie końcówka książki. Niby już wiem – kto , co i z jakich powodów, ale czuję jakby przez moją głowę przeszło tornado. Jak dla mnie to wszystko było zbyt zagmatwane i przekombinowane. Ale są osoby, które bardzo takie rzeczy lubią i na pewno takie rozwiązanie ich usatysfakcjonuje.

Podsumowując – książka na DUŻE TAK - Nesbo , którego lubię, Harry który mnie fascynuje i akcja , która porywa czytelnika.

W odróżnieniu do poprzednich części , „Czerwone gardło” zaintrygowało mnie już od samego początku , dobrze czytało mi się zarówno fragmenty z teraźniejszości , jak i to co dotyczyło czasów wojennych.
Bohaterowie bardzo wyraziści, choć jak zwykle potrzebowałam trochę czasu aby oswoić się z norweskimi imionami i nazwiskami. Największym plusem jest tu dla mnie postać Harrego –...