"Czerwone gardło" to pierwsza powieść Jo Nesbo, jaką przeczytałam. Wrażenia odniosłam pozytywne, chociaż muszę szczerze przyznać, że znacznie bardziej podobają mi się kryminały Nessera i Menkella.

Za plus na pewno uważam umiejętne połączenie wątków kryminalnych z obyczajowymi - lubię, gdy akcja nie skupia się tylko na śledztwie, ale pokazuje również życie prywatne bohaterów.
Autorowi udało się ponadto płynnie zestawić bieżące wydarzenia i perypetie z okresu drugiej wojny światowej.
Kolejna zaleta to interesujące wykorzystanie symboliki biblijnej, co w tego typu literaturze zdarza się rzadko.

Całość przeczytałam z zaciekawieniem, a zakończenie dosłownie połknęłam.

Ponieważ wychowałam się na klasycznych kryminałach angielskich, wolę powieści, w których czytelnik nie poznaje mordercy, lecz śledzi i odkrywa jego poczynania wraz z detektywem. Tu mamy inną sytuację, odbiorca wie bowiem znacznie więcej niż policjant, lecz autor przygotował także kilka niespodzianek, związanych głównie z przeszłością niektórych postaci, więc akcja i tak trzyma w napięciu.

Polecam z czystym sumieniem, zwłaszcza tym, którzy lubią takie zagadki, do których klucz tkwi w przeszłości.

"Czerwone gardło" to pierwsza powieść Jo Nesbo, jaką przeczytałam. Wrażenia odniosłam pozytywne, chociaż muszę szczerze przyznać, że znacznie bardziej podobają mi się kryminały Nessera i Menkella.

Za plus na pewno uważam umiejętne połączenie wątków kryminalnych z obyczajowymi - lubię, gdy akcja nie skupia się tylko na śledztwie, ale pokazuje również życie prywatne...