Kolejna książka Joanny Szarańskiej ujrzała światło dzienne dzięki Czwartej Stronie, której bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki. Zabawna, ciepła, pełna słońca, uśmiechu ale przede wszystkim bystra kryminalna historia, która wprawia w dobry nastrój, niweluje smutki. Osadzona w pięknych Małopolskich rejonach jest powiewem świeżości na rynku wydawniczym, gdzie roi się od książek, których fabuły biegną w zatłoczonych metropoliach. Szalona bohaterka, która wiedzie życie usłane zabawnymi zwrotami akcji, staje się wyśmienitą przyjaciółką każdej czytelniczki. Czytając nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że gdyby na drodze Zojki stanęła Kalina, lub na odwrót, dziewczyny porozumiewałyby się bez słów. Są do siebie bardzo podobne szczególnie pod jednym względem. Kłopoty to ich specjalność.

Zojka jest początkującą dziennikarką. Chciałaby znaleźć pracę w zawodzie ale ewidentnie poszukiwania jej nie wychodzą, ponieważ oczekiwania, barwne, optymistyczne, z jakimi weszła w „dorosły” świat brutalnie zderzyły się z szarą rzeczywistością. Kiedy spływa do niej prośba rodziców, aby zaopiekowała się babunią... Zojka powraca w swoje rodzinne strony kompletnie nie świadoma tego, że jej pobyt w wiosce nie będzie wiązał się tylko z dotrzymaniem towarzystwa staruszce. Bo u Zojki przecież nie może być normalnie i spokojnie. Gdy w jej torebce zostaje znaleziony przedmiot, który zdecydowanie nie powinien tam się znajdować, rusza lawina kolejnych zdarzeń. A pomyśleć, że dziewczyna miała tylko otoczyć opieką babunię...

Częste wizyty na komisariacie i praca na niby... czego jeszcze w swojej egzystencji doświadczy Zojka?


Świat Zojki to miejsce, gdzie dosłownie wszystko zdarzyć się może. Dziewczyna jest wyrazista i bardzo charakterna, co jest jej wielkim atutem. Przez tarapaty, w jakie z łatwością się pakuje nie można odmówić jej autentyczności. Reszta bohaterów również nie jest nijaka, szczególnie babunia Łyczakowa! To nietypowa staruszka, którą każdy z nas zapewne chciałby mieć w rodzinie. Rzeczywistość stworzona przez Szarańską pomimo tego, że jest fikcyjna to mogłaby mieć odzwierciedlenie w naszej codzienności, a może ktoś rzeczywiście ma takie szczęście i co krok wpada w kłopoty i czytając tę książkę stwierdzi, że to powieść o nim samym. To lektura doskonała na popołudniowy relaks. Pisarka wykonała kawał dobrej pracy. Bardzo lubię humor, jakim tryska, ciepło jakim faszeruje swoje postaci. Zawsze piszę o tym, że autorka ma swój niepowtarzalny styl... ale w tym przypadku akurat od razu nasunęło mi się na myśl, że Kordel i Szarańska byłyby bardzo zgranym duetem we wspólnej książce. Cieszę się, że „Kłopoty mnie kochają” to pierwsza część serii. Już zacieram ręce po więcej.

Kolejna książka Joanny Szarańskiej ujrzała światło dzienne dzięki Czwartej Stronie, której bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki. Zabawna, ciepła, pełna słońca, uśmiechu ale przede wszystkim bystra kryminalna historia, która wprawia w dobry nastrój, niweluje smutki. Osadzona w pięknych Małopolskich rejonach jest powiewem świeżości na rynku wydawniczym, gdzie roi się od...