Ebenezer Scrooge, właściciel kantoru prowadzi samotne życie. Uchodzi za skąpca, dziwaka i złośliwca. Nie dba o innych, w głowie ma tylko pomnażanie własnego kapitału. Nie zważa na losy innych, na czyjeś zdrowie, potrzeby, kłopoty. Nic go nie obchodzi. Pewnej nocy wigilijnej nawiedza go duch zmarłego wspólnika Jakuba Marleya, który ostrzega go przed wieczną tułaczką w czyśćcu i konieczność przyglądania się (a więc i wiecznego żałowania) wszystkim sytuacjom, w których za życia nie chciał uczestniczyć. Zapowiada mu wizytę trzech duchów, które pomogą zmienić nastawienie Scrooge`a do życia. Mężczyznę odwiedzają kolejno trzy duchy: duch przeszłości, duch teraźniejszości i duch przyszłości. Pierwszy duch zabiera go w podróż po przeszłości. Scrooge widzi siebie w czasie wigilii w latach dziecięcych, młodzieńczych i na progu dorosłości. Kiedyś Ebenezer był miłym, uśmiechniętym i wesołym dzieckiem, pragnął szczęścia i akceptacji bliskich. Z czasem to co myśleli o nim inni zatraciło się. Chęć zdobycia majątku była silniejsza. Odrzucił nawet miłość kobiety dla kariery. Następnie duch teraźniejszości pokazał mu ludzi, którzy go otaczają. Znajomych i nieznajomych. Aż trudno uwierzyć, że jego pracownik Bob Cratchit, mimo znieczulicy, z jaką traktuje go pracodawca pije za zdrowie Scrooge`a. Podobnie siostrzeniec Ebenezera, który ciągle liczy na to, że wujowi zmięknie serce i któregoś dnia zasiądą razem przy świątecznym stole. Te wszystkie wizje nie podobają się Scrooge`owi, który uświadamia sobie jakim jest złym i żałosnym człowiekiem. To jednak jeszcze nie koniec. Najgorsze jest to, co zobaczy za pośrednictwem trzeciego ducha. Samotna śmierć. Jeśli nadal będzie postępował tak jak do tej pory nikt nawet za nim nie zapłacze, nie wspomni. To bardzo przykra wizja dla bohatera, który po "lekcji" pragnie stać się dobrym człowiekiem. Zaczyna już od następnego ranka. Naprawia swoje błędy, próbuje odkupić swoje winy i pomóc bliźnim. Chodzi uśmiechnięty po mieście i wyszukuje potrzebujących. Natychmiast widzi, że przez to, że uśmiecha się do ludzi, ci od razu stają się dla niego życzliwsi.
Jaki z tego morał? Zawsze warto być dobrym człowiekiem, a na zmiany nigdy nie jest za późno. Książka ma wymiar symboliczny. Zmusza czytelnika do refleksji nad sobą, nad własnym życiem. Namawia do zmian, większej wrażliwości, życzliwości i empatii. Taka postawa przecież nic nas nie kosztuje, prawda?