Książka już niestety nie dla współczesnych dzieci ja jednak (osoba dorosla) miło spędziłam z nią czas. Uwielbiam czytać stary język polski z gwara i zastanawiać się o co chodzi. Nie ma tego dużo a w książce jest słowniczek więc każdy da radę. Historyjka niezbyt porywająca ale bardzo przyjemna. Jeśli tylko będę tamtych okolicach pojadę zobaczyć ruiny tej szkoły.

Książka już niestety nie dla współczesnych dzieci ja jednak (osoba dorosla) miło spędziłam z nią czas. Uwielbiam czytać stary język polski z gwara i zastanawiać się o co chodzi. Nie ma tego dużo a w książce jest słowniczek więc każdy da radę. Historyjka niezbyt porywająca ale bardzo przyjemna. Jeśli tylko będę tamtych okolicach pojadę zobaczyć ruiny tej szkoły.

Polecam tę książkę poczytać dzieciom z młodszych klas podstawówki. Jest to raczej książka do czytania przez dorosłego, gdyż wymaga na bieżąco trochę tłumaczenia i objaśniania, ale dzięki temu można ją zaliczyć do swego rodzaju "żywych książek", dzięki którym dzieci przy okazji mogą się czegoś o świecie i historii nauczyć. Zdecydowanie wartościowa pozycja.

Polecam tę książkę poczytać dzieciom z młodszych klas podstawówki. Jest to raczej książka do czytania przez dorosłego, gdyż wymaga na bieżąco trochę tłumaczenia i objaśniania, ale dzięki temu można ją zaliczyć do swego rodzaju "żywych książek", dzięki którym dzieci przy okazji mogą się czegoś o świecie i historii nauczyć. Zdecydowanie wartościowa pozycja.

Jak ten czas szybko minął!
Gdzie jest teraz taka szkoła? Gdzie są teraz tacy uczniowie? Gdzie te zimy? Gdzie te słowa z gwary sądecczyzny się podziały? Gdzie zniknęła uprzejmość dla człowieka? Gdzie wilki?

Jak ten czas szybko minął!
Gdzie jest teraz taka szkoła? Gdzie są teraz tacy uczniowie? Gdzie te zimy? Gdzie te słowa z gwary sądecczyzny się podziały? Gdzie zniknęła uprzejmość dla człowieka? Gdzie wilki?

Książka ciekawa, jednak trudna w odbiorze dla dzieci. Kownacka stworzyła tu dialogi przepełnione gwarą góralską, co sprawia, że - o ile nie jest się Góralem - czyta się to ciężko.

Książka ciekawa, jednak trudna w odbiorze dla dzieci. Kownacka stworzyła tu dialogi przepełnione gwarą góralską, co sprawia, że - o ile nie jest się Góralem - czyta się to ciężko.

Marię Kownacką poznałam jako autorkę książek dla dzieci, Plastusia, Rogasia i Kukuryku na ręczniku, nie wiedziałam, że pisała ona także opowieści dla nieco starszych dzieciaków. Szkoła nad obłokami opowiada historię dzieci mieszkających w trudno dostępnym rejonie polany Niemcowej w Beskidzie Sądeckim oraz nietypowej szkoły, do jakiej uczęszczają. Co ciekawe okazuje się, że szkoła, o której napisała Maria Kownacka rzeczywiście istniała i działała w latach 1938 -1961, za wyjątkiem lat wojennych. W miejscu, w którym niegdyś stała, znajduje się pamiątkowa tablica.

Szkoła nad obłokami przybliża niełatwe życie, jakie przyszło wieść ludziom zamieszkującym tamtejsze regiony, w tym także dzieciom, które są głównymi bohaterami opowieści. Można się doprawdy wzruszyć, czytając jak dzieciaki te bardzo lubiły swoją szkołę, choć nierzadko drogę do niej musiały pokonywać w zaspach po pas i jak poważnie podchodziły do obowiązku nauki. Również codzienność nie była łatwa dla tych maluchów, zabawki robiły z tego, co miały pod ręką, obowiązków w gospodarstwie nie brakowało, a i strachu było co nie miara, kiedy wilk podchodził pod dom.

Książeczkę tę czyta się niełatwo, ponieważ zawiera liczne zwroty z gwary góralskiej, dlatego myślę, że jest idealna dla starszych dzieci. Opowieść jest bogato ilustrowana obrazkami charakterystycznymi dla książek wydawanych w tamtym okresie, ukazują one architekturę i wystrój wnętrz charakterystyczny dla chat podgórskich. Chciałabym Wam polecić tę książkę, jeśli będziecie mieć okazję zapoznać się z nią. Jej swojski klimat, zupełnie pozbawiony konsumpcjonizmu jest czymś zupełnie świeżym i rzadko obecnie spotykanym.

Marię Kownacką poznałam jako autorkę książek dla dzieci, Plastusia, Rogasia i Kukuryku na ręczniku, nie wiedziałam, że pisała ona także opowieści dla nieco starszych dzieciaków. Szkoła nad obłokami opowiada historię dzieci mieszkających w trudno dostępnym rejonie polany Niemcowej w Beskidzie Sądeckim oraz nietypowej szkoły, do jakiej uczęszczają. Co ciekawe okazuje się, że...

Parę lat temu odkryłam ją na nowo, doceniając prawdziwy kunszt literacki i piękno zawartych tam opisów. Wiele książek działa na moją wyobraźnię i ta do takich należała. Wyobrażałam sobie że chodzę do takie szkoły pośród wysokich szczytów.

Parę lat temu odkryłam ją na nowo, doceniając prawdziwy kunszt literacki i piękno zawartych tam opisów. Wiele książek działa na moją wyobraźnię i ta do takich należała. Wyobrażałam sobie że chodzę do takie szkoły pośród wysokich szczytów.