(Książka przeczytana w wrześniu)

Recenzje te piszę prawie trzy, jak nie cztery miesiące po przeczytaniu książki i zastanawiałam się przez długi czas jak do tego podejść. Bo ostatecznie okazało się, że trochę zapomniałam, o czym była ta książka, a nie bardzo chciałam ją czytać ponownie.

Przeszukałam więc swoje notesy, bo mam zwyczaj pierw zapisywać swoje spostrzeżenia o niektórych książkach, na papierze nim zacznę pisać recenzję i tak jakoś wyszło, że do tej książki nic nie miałam zapisane. Co sprawiło, że zaczęłam się zastanawiać. Czy ta książka okazała się tak zła, że nie chciałam o niej pisać nic złego? Czy może, po prostu nie była wystarczająco interesująca?

Zakładając na tych przebłyskach, jakie mam z tej książki, mogę uznać, że nie było to najlepsze, co czytałam, ale zarazem nie najgorsze. Działo się tam wystarczająco wiele, bym zapamiętała to, co najważniejsze, ale zarazem zapomniała ogólnej otoczki. Bo opierając się na tych niemrawych wspomnieniach, wiem, że historia była bardziej… Przygodowa? Tak bym mogła to nazwać. Działo się o wiele więcej, jeśli chodzi o ogólne otoczenie, niżeli w relacjach bohaterów.

Konkluzją dla tego wszystkiego może być to, abym nigdy więcej nie czekała tak długo z napisaniem recenzji, bo wtedy wychodzi szydło z worka i okazuje się, że za mało pamiętam, aby móc ocenić historię wystarczająco obiektywnie.

No i to nasunęło mi jednak idealne pytanie. Jak długo wy potraficie czekać z pisaniem recenzji? Zdarzyło się wam zapomnieć, o czym była książka?

(Książka przeczytana w wrześniu)

Recenzje te piszę prawie trzy, jak nie cztery miesiące po przeczytaniu książki i zastanawiałam się przez długi czas jak do tego podejść. Bo ostatecznie okazało się, że trochę zapomniałam, o czym była ta książka, a nie bardzo chciałam ją czytać ponownie.

Przeszukałam więc swoje notesy, bo mam zwyczaj pierw zapisywać swoje spostrzeżenia o...

Zdecydowanie lepsza niż pierwszy tom. Mam wrażenie że bohaterowie zostali jakoś lepiej opisani, przez co mogłam ich polubić bardziej. Fabuła była naprawdę ciekawa, a zwroty akcji niekiedy wbijały mnie w fotel. Wątek romantyczny lekko mnie umęczył, miałam wrażenie że był nieco na siłę.

Zdecydowanie lepsza niż pierwszy tom. Mam wrażenie że bohaterowie zostali jakoś lepiej opisani, przez co mogłam ich polubić bardziej. Fabuła była naprawdę ciekawa, a zwroty akcji niekiedy wbijały mnie w fotel. Wątek romantyczny lekko mnie umęczył, miałam wrażenie że był nieco na siłę.

zdecydowanie lepsza niż tom pierwszy, więcej akcji, antagoniści jacyś tacy bardziej "doprawieni".

zdecydowanie lepsza niż tom pierwszy, więcej akcji, antagoniści jacyś tacy bardziej "doprawieni".

Sprawna kontynuacją, które dobrze rozwija poruszone wcześniej wątki jak i dokłada kolejne cegiełki do kreacji świata. Bohaterowie, wraz z wydarzeniami rozwijają się, a one same zaskakują.
Wciąż trochę mroku plącze się na kartkach, co tworzy dobry klimat. A on ładnie łączy się z wydarzeniami. Na szczęście nie cierpi na syndrom drugiego tomu.
Polecam obowiązkowo, jak ktoś pierwszą część ma za sobą.

Sprawna kontynuacją, które dobrze rozwija poruszone wcześniej wątki jak i dokłada kolejne cegiełki do kreacji świata. Bohaterowie, wraz z wydarzeniami rozwijają się, a one same zaskakują.
Wciąż trochę mroku plącze się na kartkach, co tworzy dobry klimat. A on ładnie łączy się z wydarzeniami. Na szczęście nie cierpi na syndrom drugiego tomu.
Polecam obowiązkowo, jak ktoś...

Drugi tom okazał się dużo mroczniejszy od pierwszego.

Drugi tom okazał się dużo mroczniejszy od pierwszego.

Trochę lepiej niż poprzedni tom, ale nadal bez polotu.

Trochę lepiej niż poprzedni tom, ale nadal bez polotu.

Romans fantasy. Tak wiem - wątki Wycinaczy, Składaczy i innych są całkiem niezłe, ale główne pytanie to czy się pocałują i kiedy ? 🫣 Dobrze się czyta, akcja toczy się wartko, czasem zastanawiałam się czy nie za bardzo.

Romans fantasy. Tak wiem - wątki Wycinaczy, Składaczy i innych są całkiem niezłe, ale główne pytanie to czy się pocałują i kiedy ? 🫣 Dobrze się czyta, akcja toczy się wartko, czasem zastanawiałam się czy nie za bardzo.

Magia moze byc plastikowa, gumowa, papierowa, szklana, ale czy powinna? Koncept jest, moim zdaniem, niesamowity. Niestety autorka ma problem z przelaniem pomyslu na papier.
W porownaniu z pierwsza czescia serii, czytelnik ma okazje poznac wiecej tajemnic roznych rodzajow magii, w Szklanym Magu akurat autorka skupiala sie na papierowej i szklanej magii. Trzeba dodac, ze w sumie dosc szczegolowo i pomyslowo autorka rozwija, dla przykladu, papierowa magie, co na pierwszy rzut brzmi dosc banalnie. Jednak milosna obsesja glownej bohaterki do swojego nauczyciela jest jeszcze bardziej intensywna niz w Papierowym Magu, a juz tam bylo to irytujace.
Mysle, ze naprawde nalezy docenic kat pod jakim autorka spojrzala na magie i ja przedstawila w tej serii. Fakt, ze ksiazka momentami jest mocno banalna, ale nadrabia oryginalnoscia i szczegolami, ktore sprawiaja, ze tak krotka ksiazka okazuje sie dobrym zabiciem czasu, bo mozna ja polknac w jeden dzien.

Jednak mam naprawde mieszane uczucia co do tej serii, bo to juz drugi tom a mimo wszystko nie porwalo mnie nic, procz samego pomyslu. Sa momenty, ze ksiazke czyta sie naprawde przyjemnie, ale czegos tu brakuje, bo nadal mam wrazenie, ze pomimo pewnych szczegolowych elementow, nad ktorymi autorka zapewne musiala spedzic chwile, by je wymyslec i rozwinac, ksiazka wydaje sie byc napisana w pospiechu.

Magia moze byc plastikowa, gumowa, papierowa, szklana, ale czy powinna? Koncept jest, moim zdaniem, niesamowity. Niestety autorka ma problem z przelaniem pomyslu na papier.
W porownaniu z pierwsza czescia serii, czytelnik ma okazje poznac wiecej tajemnic roznych rodzajow magii, w Szklanym Magu akurat autorka skupiala sie na papierowej i szklanej magii. Trzeba dodac, ze w...

Interesująco rozwinięty wątek edukacji głównej bohaterki, jednak ten z jej życiem uczuciom po prostu męczył. Stad uważam, że fabuła całościowo jest po prostu niezła, nic więcej. Czyta się jednak szybko dzięki lekkie ręce autorki i wyważonej ilości dialogów, opisów itp.

Interesująco rozwinięty wątek edukacji głównej bohaterki, jednak ten z jej życiem uczuciom po prostu męczył. Stad uważam, że fabuła całościowo jest po prostu niezła, nic więcej. Czyta się jednak szybko dzięki lekkie ręce autorki i wyważonej ilości dialogów, opisów itp.

Kontynuacja „Papierowego maga”. Od zdarzeń z poprzedniego tomu nie minęło zbyt wiele czasu. Po tym jak Ceony uratowała serce swojego mistrza stała się celem.

Na każdym kroku coś jej się przytrafia. Z kłopotów ratuje ją mag Thane, bo to właśnie przez to, że uratowała jego serce przydarza jej się tyle nieszczęść. Są dwie osoby, które mają Ceony na celowniku. Poza tym wszystkim dziewczyna w dalszym ciągu uczy się na papierowego Maga. Jej mistrz jest dosyć wymagający i mimo wszystko stara się jej nie odpuszczać.

Ceony po podróży w sercu mega papierowego czuje, że nie jest on jej obojętny.

Czy głównej bohaterce uda się ujść z życiem? Kto chce ją złapać a może i zabić? Czy ma szansę na odwzajemnienie uczuć od swojego mistrza?



Szklany mac dosyć długo czekał na moim regale. Po przeczytaniu pierwszego tomu byłam bardzo zaciekawiona, co się wydarzy dalej, jak potoczą się losy Ceony. W tamtej części było więcej tego jak główna bohaterka się uczy, jakie metody stosuje jej mistrz. W tym tomie no tego mi troszeczkę zabrakło. Lecz nie będę ukrywać, że w tej części nie było miejsca na nudę.

W tej książce zdecydowanie więcej się dzieje. Już samo to, że główną bohaterkę cały czas ktoś śledzi, ktoś czyha na jej życie. Magowie starają się temu zapobiec, jednak Ceony nie chce żeby coś działo się za jej plecami i też chcę jakoś pomóc, zwłaszcza że to chodzi o nią. Temu też na własną rękę postanawia skontaktować się właśnie ze szklanym magiem, któremu zależy na schwytaniu dziewczyny.

Książkę czytało się bardzo szybko, Autorka pisze bardzo lekko i naprawdę przyjemnie spędziłam z tą historią czas. Chciałabym zwrócić uwagę, że zarówno pierwszy tom, jaki drugi są prze pięknie wydane. Uwielbiam książki w twardej oprawie tak jak tutaj, mamy piękną wklejkę, a każdy rozdział zaczyna się na parzystej stronie. Kocham to jak książki są tak świetnie dopracowane. To wszystko sprawia, że naprawdę czerpie się mega przyjemność z czytania takich książek.

Przyznam, że z książki z gatunku fantastyki nie są moimi ulubionymi jednak z tą historia miło spędziłam czas. Uważam, że ta seria jest świetna dla nastolatków, którzy lubią fantastykę, te dwa tomy były naprawdę bardzo lekkie i przyjemne w czytaniu myślę, że młodszym czytelnikom powinno się spodobać. Jednak nie znaczy to, że starszym może się nie spodobać, uważam że to naprawdę jest świetna książka, taka odskocznia od rzeczywistości. Ja w przyszłości prawdopodobnie sięgnę po kolejne tomy, ale to zobaczymy co czas pokaże.

Kontynuacja „Papierowego maga”. Od zdarzeń z poprzedniego tomu nie minęło zbyt wiele czasu. Po tym jak Ceony uratowała serce swojego mistrza stała się celem.

Na każdym kroku coś jej się przytrafia. Z kłopotów ratuje ją mag Thane, bo to właśnie przez to, że uratowała jego serce przydarza jej się tyle nieszczęść. Są dwie osoby, które mają Ceony na celowniku. Poza tym...