"'Na dzień dobry pijemy'. Co za banda chlorów. Naród ochlapusów. Otworzy taki tylko gały i w banię od razu. Wszyscy narabani od świtu. A Węże robią, co chcą. Van Dyken wam tu taką Europę urządzi, że będziecie mieli po dzbanie co miesiąc na kartki."

Po jak dla mnie słabiutkim drugim tomie - tutaj totalna rehabilitacja! Najlepsza z dotychczasowej trójki. Nie mogłam się oderwać, mimo że odkładałam w czasie rozpoczęcie czytania z powodu ogromnego zniechęcenia. Wtedy mój Przyjaciel powiedział - nie rezygnuj, nie poddawaj się, będzie lepiej, zobaczysz, że warto.

Drakkainen wypływa wraz z załogą (Spalle, Grunaldi, Sylfana, Warfnir) lodowym drakkarem wysłanym przez jednego ze swoich ludzi. Jeszcze nie wie, komu wychodzi na przeciw, ale wie jedno - musi zjednać sobie ludzi aby pokonać van Dykena. Po drodze cały czas próbuje pracować nad okiełznaniem Pieńsni Bogów, jednak zanim dopłynie do Lowodego Ogrodu, po drodze nie brakuje mu wrażeń i komplikacji.
Z kolei Filar wraz z N’Delem, Benkejem i Snopem, trafiają w niewolę do ludzi-niedźwiedzi, a następnie zostają sprzedani. Niestety w ten sposób zostają rozdzieleni i Filar odchodzi wraz z Benkejem w niewolę do agresywnej "damy" Smildrun - Lśniąca Rosą, gdzie poznają prawdziwy smak niewoli, bólu i poniżenia. Filar w bardzo szybkim tempie traci wszelką nadzieję i zapał, jednak Benkej przywraca go do pionu i Filar zaczyna kombinować. To czego się dopuszcza, aby odzyskać wolność... brrr... aż mnie ciarki przechodzą jak sobie tylko przypomnę.

Ten tom to bardzo istotny zwrot akcji, wszystko zaczyna się klarować, łączyć i nabiera sensu. Już mi nawet postać cyfral nie przeszkadza - może dlatego, że niewiele jej tutaj było, ale też oswoiłam się już z nią i zaakceptowałam.
Zakończenie... po prostu tak mnie wyrwało z transu, że aż usiadłam i nie mogłam uwierzyć, że nie ma nic dalej. Panie Jarosławie - bardzo nieładne posunięcie!
Fenomenalne ilustracje, naprawdę żałuję, że nie było ich więcej. Czwarty tom jest dość pokaźnych rozmiarów, więc musze chyba zrobić przerwę żeby się za niego zabrać, ale pewnie nie będę zbyt długo zwlekać. W końcu Midgaard sam się nie uratuje.
Gorąco polecam!

"'Na dzień dobry pijemy'. Co za banda chlorów. Naród ochlapusów. Otworzy taki tylko gały i w banię od razu. Wszyscy narabani od świtu. A Węże robią, co chcą. Van Dyken wam tu taką Europę urządzi, że będziecie mieli po dzbanie co miesiąc na kartki."

Po jak dla mnie słabiutkim drugim tomie - tutaj totalna rehabilitacja! Najlepsza z dotychczasowej trójki. Nie mogłam się...