Dziewczyna która igrała z ogniem to powieść o Lisbeth Salander o niezwykłej nie dającej się do nikogo porównać osobowości i przeżyciach. Z początku wraz z Sally napawamy się sielanką na wyspach Grenady. I patrzymy jak łatwo i przyjemnie wydaje się tysiące i miliony z trzech miliardów Wernerströma. Przeżywamy też tornado. Bardzo podobały mi się opisy tego zjawiska atmosferycznego. Do dziś moknę i gnę się na wspomnienie tej wichury.
Potem akcja przyśpiesza dochodzi do pasudnych zabójstw i to trzech, a podejrzaną staje się nikt inny jak Lisbeth Salander. Mnóstwo kłamstw na jej temat piszą dziennikarze, a materiału dostarczają im śledczy. I tu autor trafia w sedno, brukowce ale nie tylko onebbardzo często kłamią lub przesadzają. Bokser Paolo dobrze nazwał to gównem. Po tych wydarzeniach, mamy trochę słabszych momentów gdzie niewiele się dzieje, a dialogi są trochę sztuczne. Następnie akcja tak przyśpiesza i to w nieprzewidywalnym kierunku że dupę urywa, takie jest napięcie jakby się czytało dobry thriller. Ostatnie 250 stron to najlepsze strony tego pisarza jak do tej części Millenium. Zagadka zabójstw i przeszłości Lisbeth, Zalachenki, Bjurmana, Björka, zostaje krok po kroku rozwiązywana. Larsson dawkuje nam swoją wiedzę na ten temat i tak więc czym dalej zabrniemy tym trudniej oderwać się nam od czytania.
Naprawdę polecam, moja ocena 9/10.

Dziewczyna która igrała z ogniem to powieść o Lisbeth Salander o niezwykłej nie dającej się do nikogo porównać osobowości i przeżyciach. Z początku wraz z Sally napawamy się sielanką na wyspach Grenady. I patrzymy jak łatwo i przyjemnie wydaje się tysiące i miliony z trzech miliardów Wernerströma. Przeżywamy też tornado. Bardzo podobały mi się opisy tego zjawiska...