Od czasu „Strażników” Alana Moore’a jestem zainteresowany alternatywnymi sposobami wykorzystania supermocy i superbohaterów. Chodzi mi o opowieści, w których fakt bycia superbohaterem jest zaledwie wstępem do pokazania historii, a nie jej osią główną. Do takich fabuł zaliczam między innymi serię „Invincible” Roberta Kirkmana, która jest jakby definicyjnym pokazaniem superbohatera, ale jednak całokształt tego, co ma do opowiedzenia scenarzysta wykracza znacznie poza tradycyjne dla komiksu superbohaterskiego fabuły.

Dlatego spróbowałem serii „Czarny Młot”, coś mi mówiło, że być może otrzymam dokładnie to, czego szukam. I po dwóch pierwszych tomach stwierdzam, że póki co się udało.

Bohaterów, a nawet superbohaterów, poznajemy w momencie, gdy od dziesięciu lat są gdzieś - lecz nie wiadomo gdzie - po wielkiej, ostatecznej walce z ostatecznym przeciwnikiem po prostu ich przeniosło na… farmę. Dookoła opodal farmy jest miasteczko, i to tyle - z okolicy nie da się odejść. Jeden z bohaterów próbując poniósł śmierć na miejscu, więc pozostali tkwią oczekując zupełnie nie wiadomo na co. Na cokolwiek, co zmieni aktualną sytuację.

Bohaterowie są doskonali. Pewnie, że ich postaci są oparte o klasyczne zagrania, ale to właśnie w takich opowieściach jest najlepsze. Scenarzysta bierze to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni, i zaczyna snuć swoje wizje, realizuje to, co pewnie nieraz przyszło mu do głowy podczas lektury innych, „tradycyjnych” komiksów superbohaterskich.

Kolejne epizody (po sześć na każdy tom) pokazują dzieje bohaterów, ich genezę, a jednocześnie trwa historia tu i teraz, zarówno taka przez duże H, jak i te mniejsze, osobiste. Nie sposób się od opowieści oderwać, połknąłem oba tomy w ciągu chwili i natychmiast zakupiłem kolejne cztery. O takie komiksy superbohaterskie mi chodzi, „Czarny Młot” będzie stał na honorowym miejscu, tuż obok dwunastu tomów Invincible’a i nieopodal ogromnego, kolekcjonerskiego wydania „Strażników”.

Od czasu „Strażników” Alana Moore’a jestem zainteresowany alternatywnymi sposobami wykorzystania supermocy i superbohaterów. Chodzi mi o opowieści, w których fakt bycia superbohaterem jest zaledwie wstępem do pokazania historii, a nie jej osią główną. Do takich fabuł zaliczam między innymi serię „Invincible” Roberta Kirkmana, która jest jakby definicyjnym pokazaniem...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3141-czarny-mlot-tom-2-wydarzenie

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3141-czarny-mlot-tom-2-wydarzenie

Co tu dużo mówić, ten komiks jest po prostu świetny. Interesujące podejście do tematu superhero to jedno, a to jak autorzy przedstawiają bohaterów mnie naprawdę zadziwia. Nie pomyślałabym, że już na drugim tomie tak krótkiego komiksu zżyję się z nimi i będę odczuwać empatię w stosunku do nich. Moim zdaniem to bardzo emocjonalna pozycja. Mamy super wykreowanych bohaterów, ciekawy świat, tajemnicę, dramat, dobre rysunki. Potrzebuję więcej takich dzieł w życiu.

Co tu dużo mówić, ten komiks jest po prostu świetny. Interesujące podejście do tematu superhero to jedno, a to jak autorzy przedstawiają bohaterów mnie naprawdę zadziwia. Nie pomyślałabym, że już na drugim tomie tak krótkiego komiksu zżyję się z nimi i będę odczuwać empatię w stosunku do nich. Moim zdaniem to bardzo emocjonalna pozycja. Mamy super wykreowanych bohaterów,...

Jeszcze więcej tego co poprzednio. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować, a komiks czyta się sam. Zdecydowanie warto sięgnąć i sprawdzić.

Jeszcze więcej tego co poprzednio. Elementy układanki zaczynają do siebie pasować, a komiks czyta się sam. Zdecydowanie warto sięgnąć i sprawdzić.

Pierwszy tom strzelił mnie w twarz kalkami bohaterów tak dobrze znanych z komiksów Marvela czy DC, ale ogólny zamysł autora sprawił, że postanowiłem dać grupie bohaterów kolejną szansę.
'Wydarzenie' zaczyna się od pojawienia się Lucy, córki Czarnego Młota na farmie. Bohaterowie próbują dowiedzieć się od gościa skąd się wzięła, czy świat nadal istnieje itd. Dziewczyna jednak nie pamięta nic co mogłoby pomóc w powrocie do normalnego świata. Talky Walky w dalszym ciągu próbuje stworzyć sondę, która ma opuścić teren farmy. W międzyczasie szeryf wścieka się na swoja byłą żonę, za to że ta spotyka się z Abrahamem i grozi jej. Barbalien otwiera się przed swoim nowym przyjacielem - księdzem i tym samym naraża się na odrzucenie.
Komiks kończy się zaskakującym twistem i cliffhangerem, który zaostrzył mój apetyt na kolejne tomy.
Drugi tom 'Czarnego młota' zaskoczył mnie przede wszystkim skupieniem się wokół postaci i ich przeszłości, a nie na eksplorowaniu ich mocy. Każdy z bohaterów mierzy się w tym tomie z własnymi demonami, które momentami popychają ich do granic. Połączenie komiksu superbohaterskiego z bardzo przyziemnymi problemami były juz poruszane w innych wydawnictwach, ale nigdy nie były tak mocne. O ile pierwszy tom trochę mnie rozczarował, tak tutaj dostałem rekompensatę z nawiązką.

Pierwszy tom strzelił mnie w twarz kalkami bohaterów tak dobrze znanych z komiksów Marvela czy DC, ale ogólny zamysł autora sprawił, że postanowiłem dać grupie bohaterów kolejną szansę.
'Wydarzenie' zaczyna się od pojawienia się Lucy, córki Czarnego Młota na farmie. Bohaterowie próbują dowiedzieć się od gościa skąd się wzięła, czy świat nadal istnieje itd. Dziewczyna...

7/10 – BARDZO DOBRY

Scenariusz – 7/10
Jeff Lemire kontynuuje wątki zawarte w pierwszym tomie, naprzemiennie przedstawiając wydarzenia mające miejsce na farmie z retrospekcjami przybliżającymi historie poszczególnych bohaterów. Intryga nie stoi w miejscu dzięki pojawieniu się Lucy – córki tragicznie zmarłego Czarnego Młota, oraz jednemu całkiem zaskakującemu zwrotowi akcji. Niniejszy tom udziela już pierwszych dość niejasnych odpowiedzi, ale generuje również kolejne pytania. Póki co najważniejsze wątki dopiero czekają na swoje rozwiązania. Bohaterowie przeżywają osobiste dramaty, których podłoże dotyka głównie spraw sercowych oraz motywu poszukiwania własnej tożsamości. Niektóre zastosowane przez Lemire’a rozwiązania są dość śmiałe, a nawet nieco absurdalne (romans Gail),inne zdecydowanie bardziej autentyczne. Scenarzysta nieźle odnajduje się również w stylistyce kiczu (geneza Talky Walky),cały czas pełnymi garściami zapożyczając z dorobku mainstreamowych produkcji superbohaterskich. W całym tym gatunkowym melanżu najważniejsze jest to, że wszystko spina się w sensowną całość, oferując naprawdę ciekawe czytadło.

Ilustracje – 5/10
Głównym rysownikiem serii jest niezmiennie Dean Ormston, który tym razem oddaje jeden epizod (genezę Talky Walky) w ręce David Rubína. Styl obu panów podobny, chociaż gościnny ilustrator posługuje się nieco bardziej kreskówkową estetyką. Szału nie ma, ale obyło się też bez rozczarowań.

Wydanie i dodatki – 6/10
W bonusach obszerny szkicownik z planszami rysowanymi przez Ormstona i Rubína, opisany notatkami redaktora kolekcji Daniela Chabona.

Podsumowanie
„Czarny młot” to bardzo udany pastisz komiksu superbohaterskiego, wzbogacony o intrygującą fabułę oraz ciekawe przemyślenia na temat ludzkiej natury. „Wydarzenie” podtrzymuje dobre wrażenie, jakie wywołał pierwszy tom serii, a dzięki intrygującemu cliffhangerowi na koniec, zachęca do sięgnięcia po kolejne części. Polecam.

***

ZAWARTOŚĆ
Black Hammer #7-11, 13 (styczeń – lipiec 2017, wrzesień 2017)

SCENARIUSZ
Jeff Lemire

ILUSTRACJE
Szkic: Dean Ormston, David Rubín
Tusz: Dean Ormston, David Rubín
Kolor: Dave Stewart, David Rubín

DODATKI
Okładki wydań zeszytowych.
Szkicownik z notatkami Daniela Chabona.

WYDANIE
Wydawca: Egmont
Wydawca oryginału: Dark Horse Comics
Cykl: -
Seria: Czarny młot
Data wydania: 24 styczeń 2018
Tłumacz: Tomasz Sidorkiewicz
Format: 170 x 260 mm
Liczba stron: 176
Okładka: Miękka
Papier: Kredowy
Druk: Kolor
ISBN-13: 9788328119727
Cena okładkowa: 49,99 zł

7/10 – BARDZO DOBRY

Scenariusz – 7/10
Jeff Lemire kontynuuje wątki zawarte w pierwszym tomie, naprzemiennie przedstawiając wydarzenia mające miejsce na farmie z retrospekcjami przybliżającymi historie poszczególnych bohaterów. Intryga nie stoi w miejscu dzięki pojawieniu się Lucy – córki tragicznie zmarłego Czarnego Młota, oraz jednemu całkiem zaskakującemu zwrotowi akcji....

„Co? Gdzie? Jak?
Ciekawa, inna, wciągająca! I ten klimat, miodzio.
Ale nie nastawiaj się, bo Ci się nie spodoba „ - tak pisałem o jedynce, tu trochę się wyjaśnia, ale trochę nie i jeszcze bardziej wciąga, polecam!

„Co? Gdzie? Jak?
Ciekawa, inna, wciągająca! I ten klimat, miodzio.
Ale nie nastawiaj się, bo Ci się nie spodoba „ - tak pisałem o jedynce, tu trochę się wyjaśnia, ale trochę nie i jeszcze bardziej wciąga, polecam!

Drugi tom Czarnego Młota nie zawodzi, poznajemy bohaterów jeszcze lepiej a zagadka po mału zaczyna się wyjaśniać. Mam tylko nadzieje że autor nie będzie przedłużał serii i nie zepsuje tego co do tej pory stworzył.

Drugi tom Czarnego Młota nie zawodzi, poznajemy bohaterów jeszcze lepiej a zagadka po mału zaczyna się wyjaśniać. Mam tylko nadzieje że autor nie będzie przedłużał serii i nie zepsuje tego co do tej pory stworzył.

Infantylna wariacja na temat Strażników, mam za złe Mignoli, że skusił mnie rekomendacją.

Infantylna wariacja na temat Strażników, mam za złe Mignoli, że skusił mnie rekomendacją.

Bardzo ciekawe.

Bardzo ciekawe.