Pierwsza część cyklu Krew Wojowników - Uciekinier Łukasza Czeszumskiego bardzo przypadła mi do gustu, nawet jeśli autor chwilami zawarł w niej zbyt wiele dygresji i historii pobocznych. Po mniej więcej roku oczekiwania, światło dzienne ujrzał kolejny, drugi już tom tej serii, czyli Książę. Z niemałym entuzjazmem usiadłem do jej lektury, która dostarczyła mi wiele godzin bardzo miło spędzonego czasu.

Obserwujemy kolejne przygody Jarosława Burzyńskiego, który tym razem skierował swoje kroki do Italii. Jednak od samego początku prześladuje go pech i wpada w ręce szwajcarskich najemników, którzy oskarżają go o szpiegostwo i wtrącają do lochu. Dalej też nie jest wcale lepiej, bowiem po wydostaniu się z niewoli przybywa do Rzymu, stolicy Państwa Kościelnego, które jest jednak miejscem zepsucia i zdeprawowania. Na każdym kroku popełniane są zbrodnie i morderstwa, wszędzie można spotkać ladacznice i kurtyzany, a po całym mieście włóczą się bandyci i rozwiąźli kardynałowie. Pewnego dnia, po jednej z nocnych przygód, Jarosław spotyka w jednej z uliczek tajemniczego kalabryjskiego księcia, z którym zwiąże go przeznaczenie…

Bardzo spodobało mi się to, że autor pokazał głównego bohatera jako ulegającego pokusom, który nie jest wcale krystalicznie czysty, ale ma swoje grzeszki i słabości. Wydaje ostatnie pieniądze na kurtyzany i inne przyjemności… Jednak pod wpływem miejscowych obyczajów staje się typowym cudzoziemskim kondotierem. Staje się bardziej bezwzględny i brutalny, jednocześnie wyzbywając się początkowych słabości. Była to przemiana bardzo interesująca, dzięki której miałem okazję poznać jak wyglądało ówczesne życie w Rzymie oraz jakim rozrywkom oddawali się wtedy ludzie. Za sprawą Jarosława będziemy mieli także okazję poznać Hiszpańskie Tercje, które szybko zdominowały pola europejskich bitew, dzięki swojemu wyszkoleniu oraz taktyce. O tym wszystkim, autor opowiada bardzo szczegółowo, dostarczając wielu interesujących ciekawostek i historii pobocznych.

Jednym z ciekawszych elementów książki jest bez wątpienia kreacja świata, a w zasadzie ukazanie jak powoli średniowiecze przechodzi w renesans. Po pełnym zakazów i surowym życiu, społeczeństwo wyzwoliło się spod kościelnych przykazów i zasad. Ma to swoją konsekwencję w powszechnej rozwiązłości, nieustannych balach i karnawałach. Zaś Rzym to miasto grzechu, co jest powszechnie znaną informacją i nikt nawet się z tym nie kryje. Natomiast kolejni papieże miewają bardzo różny stosunek – od przyzwolenia, po całkowite tępienie. Bez wątpienia bardzo interesujące spojrzenie na tamte czasy.

Książę to w dużej mierze opowieść fikcyjna, choć oparta na faktach. Jak podkreśla autor w XVI i XVII wieku do Włoch ściągali ludzie ze wszystkich stron, w tym również z Polski. Choć informacji o polskich rycerzach nie ma zbyt wiele, to jednak kilkoro z nich zostało zapamiętanych na kartach historii, co posłużyło za inspirację do napisania kolejnych przygód Jarosława. Książę zawiera także bardzo wiele autentycznych wydarzeń, jak chociażby zmagania Cesarza Karola z Królem Francji o Włochy. Co więcej, autor wraz z Jarosławem zabierze nas na pole bitwy pod Bicoccą, w której po raz pierwszy broń palna zmasakrowała oddziały piesze. Oprócz tego, będziemy mieli okazję zwiedzić bardzo wiele różnych zakątków Włoch – Państwo Kościelne, Królestwo Neapolu, Wenecję, czy Księstwo Mediolanu. Autor na każdym kroku przytacza bardzo dużo informacji, co chwilami może odrywać od głównego wątku, ale dostarcza wielu interesujących wiadomości i ciekawostek o tamtych czasach.

Książę to bardzo udana kontynuacja przygód Jarosława Burzyńskiego. Tym razem wraz z bohaterem odwiedzimy XVI-wieczne Włochy i poznamy m.in. prawdziwe oblicze ówczesnego Rzymu. Jest to także bogata w dygresje i historie poboczne książka, która skrywa nie tylko interesującą fabułę, ale również całe mnóstwo informacji. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Łukaszowi Czeszumskiemu!

http://hrosskar.blogspot.com.es/2018/01/krew-wojownikow-ksiaze.html

Pierwsza część cyklu Krew Wojowników - Uciekinier Łukasza Czeszumskiego bardzo przypadła mi do gustu, nawet jeśli autor chwilami zawarł w niej zbyt wiele dygresji i historii pobocznych. Po mniej więcej roku oczekiwania, światło dzienne ujrzał kolejny, drugi już tom tej serii, czyli Książę. Z niemałym entuzjazmem usiadłem do jej lektury, która dostarczyła mi wiele godzin...