Pismo, w którym Speer wybiela się jak tylko może, przedstawiając siebie jako artystę rzuconego w wir polityczno-wojennych rozgrywek. Traktować z dużym dystansem. Kilka ciekawych, nieznanych mi wcześniej aspektów z życia kierownictwa III Rzeszy.

Pismo, w którym Speer wybiela się jak tylko może, przedstawiając siebie jako artystę rzuconego w wir polityczno-wojennych rozgrywek. Traktować z dużym dystansem. Kilka ciekawych, nieznanych mi wcześniej aspektów z życia kierownictwa III Rzeszy.

Jak sięgam pamięcią, to wspomnienia skreślone ręką Ministra Uzbrojenia i Amunicji były jedną z pierwszych książek autobiograficznych, od których zacząłem samodzielne budowanie swojej biblioteczki historycznej. Pierwszą były bowiem wspomnienia Waltera Schellenberga w czerwono-czarnej obwolucie. Obie pozostały w zbiorach do dziś…
Obszerny tom, może niezbyt efektownie wydany w biało-czarnej okładce, ale dla miłośnika historii zbiór ciekawych obserwacji z czasów III Rzeszy. Do tej lektury potrzebna jest odrobina cierpliwości – nie jest to książka, która nadaje się do „pochłonięcia” w jeden wieczór. Przydatne będzie również szersze spojrzenie na problemat czasów II wojny światowej.
Czytając wspomnienia Alberta Speera towarzyszyło mi natrętne wrażenie, że autor komentując wydarzenia polityczne i wojenne zbyt często stara się przenieść ciężar odpowiedzialności na inne osoby, bagatelizując własny udział (może z wyjątkiem ostatnich tygodni wojny). Jawi się jako dystyngowana, racjonalna persona, działająca nieco z boku. Być może było tak do momentu, gdy pozostawał on tylko architektem. Wraz z objęciem stanowiska ministerialnego oraz zintensyfikowaniem działań na rzecz wojny totalnej Albert Speer wykazuje się nadzwyczajnym talentem w zakresie zarządzania. Jednocześnie pojawia się zagadnienie pracy przymusowej oraz niezwykłego rozwinięcia wydajności przemysłu zbrojeniowego - w obu przypadkach Albert Speer odgrywa niepoślednią rolę, co zaowocowało wyrokiem skazującym w Norymberdze na łączną karę aż (tylko ?) 20 lat pozbawienia wolności. Interesująca lektura, warta przeczytania. Mocna siódemka.

Jak sięgam pamięcią, to wspomnienia skreślone ręką Ministra Uzbrojenia i Amunicji były jedną z pierwszych książek autobiograficznych, od których zacząłem samodzielne budowanie swojej biblioteczki historycznej. Pierwszą były bowiem wspomnienia Waltera Schellenberga w czerwono-czarnej obwolucie. Obie pozostały w zbiorach do dziś…
Obszerny tom, może niezbyt efektownie wydany w...

Zanim sięgnęłam po wspomnienia Speera, przeczytałam N. von Belowa "Byłem adiutantem Hitlera", który skupił się na wizerunku Hitlera jako stratega. Speer ukazuje Hitlera od jeszcze innej strony, owszem wodza, ale też architekta, zbawcę narodu, który tak się martwił o Rzeszę, że aż stracił poczucie rzeczywistości. Dobrze się czyta, sporo ciekawostek od kuchni. We wstępie do Wspomnień pod znakiem zapytania stawia się szczerość autora. Trudno mi to rozstrzygnąć, choć są takie momenty, w których czytelnik odnosi wrażenie, że Speer próbuje ukazać siebie w lepszym świetle.

Zanim sięgnęłam po wspomnienia Speera, przeczytałam N. von Belowa "Byłem adiutantem Hitlera", który skupił się na wizerunku Hitlera jako stratega. Speer ukazuje Hitlera od jeszcze innej strony, owszem wodza, ale też architekta, zbawcę narodu, który tak się martwił o Rzeszę, że aż stracił poczucie rzeczywistości. Dobrze się czyta, sporo ciekawostek od kuchni. We wstępie do...

Fascynujące wspomnienia architekta Hitlera. W książce czuć półprawdy i chęć wybielenia się i zafałszowania roli Alberta Speera w jego roli w zbrojeniach i Holocauście. Godna polecenia każdemu kto kocha historię ;) Jest tam dużo smaczków, subiektywnych przemyśleń jednego z najważniejszych ludzi III Rzeszy

Fascynujące wspomnienia architekta Hitlera. W książce czuć półprawdy i chęć wybielenia się i zafałszowania roli Alberta Speera w jego roli w zbrojeniach i Holocauście. Godna polecenia każdemu kto kocha historię ;) Jest tam dużo smaczków, subiektywnych przemyśleń jednego z najważniejszych ludzi III Rzeszy

Obszerna i wciągająca autobiografia. Osobiście mam wątpliwości co do szczerości i wiarygodności autora. Albert Speer w swoich wspomnieniach nieraz wykazuje objawy podwójnej osobowości i braku logiczności. Po wyjściu z więzienia Speer między innymi za pomocą tej książki stał się gwiazdą i uzyskał status "dobrego nazisty". Zdaniem wielu osób ów celebryta jednak nie był już taki przekonujący podczas późniejszych wywiadów telewizyjnych. Mimo wszystko sięgnąłem po tą książkę, bo chciałem sprawdzić co miał do przekazania współpracownik Adolfa Hitlera. Polecam raczej pasjonatom II wojny światowej, gdyż tylko oni mogą sobie wyrobić obiektywne zdanie na temat tej subiektywne pozycji.

Obszerna i wciągająca autobiografia. Osobiście mam wątpliwości co do szczerości i wiarygodności autora. Albert Speer w swoich wspomnieniach nieraz wykazuje objawy podwójnej osobowości i braku logiczności. Po wyjściu z więzienia Speer między innymi za pomocą tej książki stał się gwiazdą i uzyskał status "dobrego nazisty". Zdaniem wielu osób ów celebryta jednak nie był...

Naprawdę dużo rzeczy można się dowiedzieć.

Naprawdę dużo rzeczy można się dowiedzieć.

Książka w moim odczuciu jak i po opiniach sądząc, jest próbą wybielenia swoich działań przez Speer'a. Bardzo długo się czyta.

Książka w moim odczuciu jak i po opiniach sądząc, jest próbą wybielenia swoich działań przez Speer'a. Bardzo długo się czyta.

"Szeregowego członka partii hitlerowskiej wychowywano w przekonaniu, że wielka polityka jest na pewno zbyt skomplikowana, by mógł ją oceniać. W związku z tym czuł się on stale odpowiedzialny, chociaż nigdy osobiście nie był do tej odpowiedzialności powołany. Cała struktura systemu zmierzała do tego, aby w ogóle nie dopuszczać do rodzenia się konfliktów sumienia. Pociągało to za sobą całkowitą jałowość wszystkich rozmów i dyskusji prowadzonych w gronie ludzi jednakowo myślących. Nie było interesujące wzajemne potwierdzanie sobie zuniformizowanych poglądów."

"Każdy człowiek posiadający władzę, czy to kierownik przedsiębiorstwa, czy szef rządu, czy też dyktator, narażony jest stale na sytuacje konfliktowe. Jego łaska wydaje się tak pożądana, że przy jej pomocy można sobie kupować podwładnych. Otaczającym go ludziom grozi jednak nie tylko niebezpieczeństwo skorumpowania i stania się dworakami, jednocześnie ulegają oni pokusie wkupienia się w łaski przesadnym okazywaniem mu oddania."

"Sukcesy strategiczne w pierwszych latach wojny można wręcz przypisać temu, że Hitler nie przyjmował do wiadomości reguł gry i że znajdował właściwą laikowi przyjemność w podejmowaniu decyzji. Ponieważ przeciwnik kierował się regułami, których autodydaktyczne samowładztwo Hitlera nie znało lub nie stosowało się do nich, prowadziło to w efekcie do zaskoczenia, stwarzającego, w połączeniu w przewagą militarną, pierwszą przesłankę sukcesów. Kiedy jednak pojawiły się niepowodzenia, Hitler, jak większość niefachowców, ponosił fiasko. Jego nieznajomość reguł gry stawała się wówczas rodzajem niezdolności, braki przestawały być zaletą. Im większe były niepowodzenia, tym silniej i zacieklej ujawniał się jego niepoprawny dyletantyzm. Skłonność do podejmowania nieoczekiwanych i zaskakujących decyzji przez długi czas stanowiła siłę Hitlera; obecnie przyspieszała jego klęskę."

"Szeregowego członka partii hitlerowskiej wychowywano w przekonaniu, że wielka polityka jest na pewno zbyt skomplikowana, by mógł ją oceniać. W związku z tym czuł się on stale odpowiedzialny, chociaż nigdy osobiście nie był do tej odpowiedzialności powołany. Cała struktura systemu zmierzała do tego, aby w ogóle nie dopuszczać do rodzenia się konfliktów sumienia. Pociągało...

Trzeba przeczytać, ale należy krytycznie spojrzeć na próby usprawiedliwiania się, rozgrzeszenia, zasłanianie się niewiedzą.

Trzeba przeczytać, ale należy krytycznie spojrzeć na próby usprawiedliwiania się, rozgrzeszenia, zasłanianie się niewiedzą.

Wszystkim, którzy interesują się historią III Rzeszy polecam książkę Alberta Speera - "Wspomnienia".
Zazwyczaj mówi się, że to Hermann Goering, Rudolf Hess, Martin Bormannn, Joseph Goebbels czy Heinrich Himmler byli najważniejszymi osobami z elity "Adiego".
Niestety to Albert Speer od 8 lutego 1942 roku, (kiedy został ministrem uzbrojenia po śmierci Fritza Todta) był numerem "2" w kwaterze "Adiego".
On decydował o budowie okrętów, samolotów czy czołgów.
Jego los zmienił się po 20 lipca 1944 roku...
Książka warta przeczytania. Jak najbardziej polecam!!!

Moja ocena: 8.0

Wszystkim, którzy interesują się historią III Rzeszy polecam książkę Alberta Speera - "Wspomnienia".
Zazwyczaj mówi się, że to Hermann Goering, Rudolf Hess, Martin Bormannn, Joseph Goebbels czy Heinrich Himmler byli najważniejszymi osobami z elity "Adiego".
Niestety to Albert Speer od 8 lutego 1942 roku, (kiedy został ministrem uzbrojenia po śmierci Fritza Todta) był...