Książka po miejscach nieuznawanych, zaznaczanych przerywanymi liniami, w przewodnikach turystycznych opisywanych zgoła lakonicznie i raczej pomijanych. Po Państwach które nie istnieją, ale mają mieszkańców, flagi i jakieś życie. Co ważne porusza się tylko po strefie postsowieckiej.

Autor brawurowo przejechał się po miejscach do których wjechać na co dzień nie zawsze jest łatwo, albo nawet jest łatwo to po prostu utrudnia potem nieco życie (niewłaściwe stemple w paszporcie). Co ciekawe przejechał się po miejscach które takimi Państwami mogły się stać – jak Noworosja ze stolicą w Odessie – to wszak świeża historia.

Ludzie którzy tam mieszkają są zakładnikami wielkiej polityki, ale nie jest też tak że są zupełnie bezwolni. To często małe narody, albo grupy etniczne złapane niejako na jakimś etapie budowania własnej tożsamości w granicach zastygłych, których nikt nie chce dziś ruszać.

Grzywaczewski nie boi zadawać się trudnych pytań, docieka i gnębi swoich rozmówców, szuka odpowiedzi i realnego życia. Na końcu czai się za każdym razem kwestia – czy warto poświęcać tak wiele dla niby Państwa, w którym nawet niszowy często język zanika zastępowany jakimś bardziej przydatnym (Rosyjskim, Tureckim, Gruzińskim). Gdy niby kraj w którym żyją coś im w zasadzie oferuje. Z jednej strony widać siłę przywiązania do tradycji, z drugiej poczucie że świat obok gdzieś się zmienia i idzie naprzód, a tu mamy zastygłe strefy niczyje – bo co ważne Państwa te najczęściej utrzymywane są za sprawą zewnętrznego protektora – najczęściej Rosji.

W żadnym z tych Państw nie jest dostatnio, często nie jest też zbyt bezpiecznie, a groźba wojny wisi w powietrzu – i tak od 20 lat.

W Autorze czuć podróżnika, zdobywa kontakty, wierci się nieustannie, trafia w dziwne miejsca rozmawia z wieloma ludźmi. Jego ciekawość świata powoduje że reportaż rzeczywiście czyta się nieomal na jednym wdechu.

Książka po miejscach nieuznawanych, zaznaczanych przerywanymi liniami, w przewodnikach turystycznych opisywanych zgoła lakonicznie i raczej pomijanych. Po Państwach które nie istnieją, ale mają mieszkańców, flagi i jakieś życie. Co ważne porusza się tylko po strefie postsowieckiej.

Autor brawurowo przejechał się po miejscach do których wjechać na co dzień nie zawsze jest...