Lektura, jak to w przypadku typowych dzieł naukowych niełatwa, ale tematyka fascynująca. Autor stara się pokazać nam świat neolitu, prowadząc skrupulatne dociekania lingwistyczne wsparte nieco nielicznymi, bo z tak dalekich czasów, znaleziskami archeologicznymi. Pisze o przejściu z kultury wspólnot zbieracko-łowieckich do kultur agrarnych, o zajęciach ludzi, ich duchowości, organizacji społecznej. To fascynujące pomyśleć sobie, jak wiele ukrytych sensów jest w języku, którym się posługujemy i imponujące, jak wielkiej wiedzy trzeba, by to odkryć. I wreszcie to pasjonujące zaglądać w tak zamierzchłe czasy, po których, wydawałoby się nie został nawet proch i pył. Autor udowadnia, że większość treści kulturowych ma jeszcze starsze paleologiczne korzenie. W naszym nauczaniu historii między lekcjami o wyłonieniu się człowieka ze świata zwierząt a pierwszymi cywilizacjami zieje głęboka wyrwa. Ta książka ją łata.

Lektura, jak to w przypadku typowych dzieł naukowych niełatwa, ale tematyka fascynująca. Autor stara się pokazać nam świat neolitu, prowadząc skrupulatne dociekania lingwistyczne wsparte nieco nielicznymi, bo z tak dalekich czasów, znaleziskami archeologicznymi. Pisze o przejściu z kultury wspólnot zbieracko-łowieckich do kultur agrarnych, o zajęciach ludzi, ich duchowości,...