Pierwszy kandydat, aby zebrać laur ,,złote maliny'', ,,gniot roku'', ,,pokraka z Saint Tropez'', czy ,,paździerz na zawołanie''. Totalny piach. Kiepskie dialogi, czarny kryminał spisany na kolanie. Seksizm, tanie zagrywki z b-klasy, nieuzasadniona przemoc oraz poziom narracji, który nie ma racji bytu w XXI wieku. Pokraczne dziwactwo - nie warte funta kłaków. Pospolite, gorsze od najgorszych piosenek z Disco-Polo (tam przynajmniej potuptasz nogą w rytm muzyki). Męczące, kliszowe, wypisane scenami, które wołają o pomoc psychiatry. Nic się nie klei - brutalny protagonista, morze smug po papierosach, pistolety wystrzeliwują, bo nikt nie potrafi rozmawiać, jak cywilizowany osobnik. Odradzam.

Pierwszy kandydat, aby zebrać laur ,,złote maliny'', ,,gniot roku'', ,,pokraka z Saint Tropez'', czy ,,paździerz na zawołanie''. Totalny piach. Kiepskie dialogi, czarny kryminał spisany na kolanie. Seksizm, tanie zagrywki z b-klasy, nieuzasadniona przemoc oraz poziom narracji, który nie ma racji bytu w XXI wieku. Pokraczne dziwactwo - nie warte funta kłaków. Pospolite,...

Torpedo - pokaźnych rozmiarów integral.

Jakiś czas temu postanowiłem przewietrzyć moje półki z komiksów, których nie potrzebuję. Jako, że sama kupka wstydu wynosi z jakieś 400 - 500 grzbietów - to jest co robić.

Przy okazji powstał profil Klunej_komiksu, jako zbiór notatek co w moim odczuciu warte jest uwagi - a co nie. Główny cel - odsiać ziarna od plew. Ziarna zostawić. Plew sprzedać.

Torpedo. Komiks, który stał u mnie z 5-6 lat zafoliowany na półce, zupełnie poza moim obszarem zainteresowania.
Do tego weekendu…. Uff, że ja nie wiedziałem, że taka perełka stoi u mnie na półce! Kawał dobrego gangsterskiego noir.

Calosc, ponad 600 stronnicowa cegła, podzielona jest na krótkie historie, które wbrew pozorom są bardzo dobrym rozwiązaniem. Dzięki temu można dawkować sobie historie, a znudzenie nam nie grozi.

Obecnie jestem po ok 100 stronach lektury (1/6 tomu)- i nie mogę powstrzymać się od wystawienia oceny:

Punkty: 9/10

U mnie póki co topka!
(Chyba że zmienię opinie na koniec)

Tylko dla dorosłych!

Torpedo - pokaźnych rozmiarów integral.

Jakiś czas temu postanowiłem przewietrzyć moje półki z komiksów, których nie potrzebuję. Jako, że sama kupka wstydu wynosi z jakieś 400 - 500 grzbietów - to jest co robić.

Przy okazji powstał profil Klunej_komiksu, jako zbiór notatek co w moim odczuciu warte jest uwagi - a co nie. Główny cel - odsiać ziarna od plew. Ziarna zostawić....

Przykład świetnie napisanego komiksu, z dobrymi pomysłami, pełnego suchego i żenującego humoru, który z jakiegoś powodu działa oraz z fajną, dynamiczną kreską, czerpiącą z klasyki Eisnera. Co jest nie tak? Ta mieszanka noir i pulpy nie jest niestety dla każdego. W swoim mizoginizmie oraz swobodzie pokazywania przemocy seksualnej autorzy idą czasem zbyt daleko. Mam świadomość, że to celowe i jest konsekwencją przyjętej konwencji, ale wolę ostrzec

Przykład świetnie napisanego komiksu, z dobrymi pomysłami, pełnego suchego i żenującego humoru, który z jakiegoś powodu działa oraz z fajną, dynamiczną kreską, czerpiącą z klasyki Eisnera. Co jest nie tak? Ta mieszanka noir i pulpy nie jest niestety dla każdego. W swoim mizoginizmie oraz swobodzie pokazywania przemocy seksualnej autorzy idą czasem zbyt daleko. Mam...

Można by ewentualnie dodać gwiazdkę za grafikę, ale scenariusze są takim zlepkiem ohydy, złego gustu, soft porno, prymitywu, kiepskich żartów, że niweluje to wszelkie ewentualne plusy.
Dodatkowo tłumaczenia dokonał jakiś kompletny kretyn, silący się na cwaniakowanie w estetyce diskopolo.
Dla młodocianych amatorów gwałtów i lania panienek po mordach.
Niesmak.

Można by ewentualnie dodać gwiazdkę za grafikę, ale scenariusze są takim zlepkiem ohydy, złego gustu, soft porno, prymitywu, kiepskich żartów, że niweluje to wszelkie ewentualne plusy.
Dodatkowo tłumaczenia dokonał jakiś kompletny kretyn, silący się na cwaniakowanie w estetyce diskopolo.
Dla młodocianych amatorów gwałtów i lania panienek po mordach.
Niesmak.

Kolejny dowód na to, że noir ma się dobrze w komiksie. Historie tak czarne, jak smoła w nocy, ale z dużą dawką humoru. Wybitne przedstawienie gatunku. Przygody gangstera Luki Torelli’ego alias Torpedo zebrane w jednym grubym zbiorze.
Facet nic nie ma z typowych bohaterów opowieści noir, którzy w czarnym sercu noszą czerwoną ciernistą różę. U niego można tam znaleźć najwyżej zgaszonego peta.
Kwintesencja stylu. Zakłamanie, beznadziejność, chciwość, przekręty w światłach neonów wielkiego miasta przełamane zgryźliwym i zaczepnym humorem. Mocne, pasjonujące i dowcipne. Chwała Galaxarowi za to, że znaleźli się ludzie, aby te historie zebrać do kupy i wydać.

Państwo załadują się do wagonu Dzikiej Bandy, tam więcej piany:
http://dzikabanda.pl/teksty/felietony/pijac-ksiazki-czytajac-piwa-s02e21/

Kolejny dowód na to, że noir ma się dobrze w komiksie. Historie tak czarne, jak smoła w nocy, ale z dużą dawką humoru. Wybitne przedstawienie gatunku. Przygody gangstera Luki Torelli’ego alias Torpedo zebrane w jednym grubym zbiorze.
Facet nic nie ma z typowych bohaterów opowieści noir, którzy w czarnym sercu noszą czerwoną ciernistą różę. U niego można tam znaleźć...

To najbardziej antypatyczny bohater (zwłaszcza komiksowy),z jakim miałem do czynienia od bardzo, bardzo dawna. Po prostu na wskroś zły. Zimnokrwisty morderca i gwałciciel. Bałbym się każdego, kto powiedziałby mi, że polubił Torpedo. Postać, nie komiks, ten bowiem uważam za dobry, miejscami nawet bardzo. Jeśli ktoś lubi klimat noir, Amerykę lat dwudziestych i trzydziestych, czasy prohibicji etc., nie będzie zawiedziony.

Gdy zastanawiałem się nad innymi tego rodzaju bohaterami, przyszedł mi do głowy Lobo. Ale jednak, po pierwsze konwencja jest tam zupełnie inna, umówmy się, typ chciał być do tego stopnia wyjątkowy, że doprowadził do zagłady całej swojej planety - groteska do potęgi, można się nawet śmiać. W "Torpedo" wszystko jest do bólu realistyczne, a niektóre podjęte tematy bardzo trudne. Po drugie, kurde bele, z Lobo jednak często wychodzi poczciwina. Z Torpedo nigdy.

To najbardziej antypatyczny bohater (zwłaszcza komiksowy),z jakim miałem do czynienia od bardzo, bardzo dawna. Po prostu na wskroś zły. Zimnokrwisty morderca i gwałciciel. Bałbym się każdego, kto powiedziałby mi, że polubił Torpedo. Postać, nie komiks, ten bowiem uważam za dobry, miejscami nawet bardzo. Jeśli ktoś lubi klimat noir, Amerykę lat dwudziestych i trzydziestych,...

Na tegorocznych targach książki w Katowicach nie poszalałem. Niewiele było pozycji, które mnie interesowały, a poza tym ceny były wyższe niż w mojej ulubionej księgarni. Moją uwagę na dłużej przyciągnął tylko jeden komiks, który po dwudniowych wahaniach postanowiłem kupić. Torpedo 1936 (o nim mowa) tani nie był, ale po lekturze śmiało mogę powiedzieć, że było warto. Poza tym tak gruby integral (700 stron) musi swoje kosztować).

http://salomonik.eu/blog/przeczytane/1963-torpedo-1936

Na tegorocznych targach książki w Katowicach nie poszalałem. Niewiele było pozycji, które mnie interesowały, a poza tym ceny były wyższe niż w mojej ulubionej księgarni. Moją uwagę na dłużej przyciągnął tylko jeden komiks, który po dwudniowych wahaniach postanowiłem kupić. Torpedo 1936 (o nim mowa) tani nie był, ale po lekturze śmiało mogę powiedzieć, że było warto. Poza...

TORPEDA NOIR

Oto komiksowa torpeda. Krwawa komedia noir pełna seksu, przemocy i brudu, podana w znakomitym stylu. Twardzi mężczyźni, piękne kobiety i świat złotego okresu amerykańskiej gangsterki, będący jednocześnie czasem Wielkiego Kryzysu. A wszystko to w jednym, imponującym tomie zbierającym wszystkie czarnobiałe części serii.

Jest rok (jak wskazuje na to tytuł samego albumu) 1936. Luca Torelli zwany Torpedo to włoski imigrant żyjący obecnie w Nowym Jorku, gdzie para się gangsterskim fachem. A dokładniej sprzątaniem – ludzi, oczywiście. Jak na płatnego zabójcę przystało, za odpowiednio wysoką kwotę zabije każdego, pozbyłby się nawet własnego ojca, gdyby ktoś mu dobrze za to zapłacił. Nawet przyjaciela zabija bez wahania – cóż, taki biznes. Czy są wyjątki od tej reguły? Zdarzają się, Torpedo nie pozbyłby się własnej matki, bo to święta kobieta była. I jako miłośnik kobiecego piękna, któremu jakże często ulega, pozwala sobie oszczędzić czasem przedstawicielki płci pięknej, jeśli są dla niego… hmm… użyteczne. Co nie znaczy, że nie przyjmie pieniędzy za zlecenie, a potem sam nie ukryje pięknej dziewczyny (najlepiej pod swoim dachem). Przynajmniej dopóki nie okaże się, że to zła kobieta była, bo ta jego słabość potrafi przysporzyć mu kłopotów. Ale Torpedo umie poradzić sobie z wszelkimi trudnościami dość sprawnie, by wyjść z nich cało za każdym razem.

Gdybym miał do czegoś porównać „Torpedo”, pewnie byłoby to „Sin City”. Owszem, nie jest ta sama kategoria wagowa, że się tak wyrażę, opus magnum Franka Millera to seria jedyna w swoim rodzaju i jedna z najważniejszych opowieści komiksowych w moim życiu, niemniej obie posiadają mnóstwo elementów wspólnych. Zaczynając od tego, że są historiami noir, gdzie bohaterowie, których darzymy sympatią nie należą wcale do postaci pozytywnych, na brudzie, seksie i przemocy kończąc. Ważniejszy jest jednak fakt, że i „Miasto Grzechu”, i „Torpedo” to w pewnym stopniu takie komiksy marzeń. Marzeń chłopców o sile, potędze, szacunku i kobietach. Nagich, chętnych – niestety zbyt wiele z nich to kobiety fatalne. Dlatego też na stronach pełno jest roznegliżowanych ślicznotek o pełnych kształtach, przybierających wyzywające pozy. Czasem są to nawet nieletnie prostytutki (w takim przypadku Torpedo prędzej dałby sobie uciąć, niż by taką przeleciał),a czasem to młody chłopak, dziecko niemalże wpada a namiętne objęcia dojrzałej, acz pięknej i ponętnej kobiety, podkreślając tylko marzycielski ton całości.

To, co jednak najbardziej odróżnia „Torpedo” od „Sin City”, to jego lekkość, humor i cartoonowość. Poszczególne epizody, mimo iż zachowują sporą dozę realizmu, są jednocześnie karykaturalne. Szczególnie jeśli chodzi o stronę graficzną i prezentację bardziej egzotycznych postaci (jak choćby czarnoskórych). Rysunki zresztą są w tej serii znakomite, kojarzące się z groszowymi, pulpowymi komiksami sprzed dekad, wyraziste, choć brudne i pod wieloma względami przypominające dokonania Joego Kuberta. Ogląda się to z wielką przyjemnością, szczególnie, że Jordi Bernet (znany choćby z pracy przy serii „Jonah Hex”) płynnie przechodzi od realizmu do parodii, doskonale odnajdując się w obu stylistykach. I znakomicie też czyta (nie przypadkiem „Torpedo 1936” dostał w roku 1986 nagrodę dla najlepszego komiksu zagranicznego na festiwalu w Angoulême). Warto go więc poznać, a rewelacyjne zbiorcze wydanie (720 stron!) całej serii nadaje się do tego lepiej, niż doskonale. Polecam bardzo gorąco.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/12/06/torpedo-1936-enrique-sanchez-abuli-jordi-bernet/

TORPEDA NOIR

Oto komiksowa torpeda. Krwawa komedia noir pełna seksu, przemocy i brudu, podana w znakomitym stylu. Twardzi mężczyźni, piękne kobiety i świat złotego okresu amerykańskiej gangsterki, będący jednocześnie czasem Wielkiego Kryzysu. A wszystko to w jednym, imponującym tomie zbierającym wszystkie czarnobiałe części serii.

Jest rok (jak wskazuje na to tytuł samego...

Przepadłem, kiedy zobaczyłem okładkę, a już kompletnie zwariowałem, kiedy dostałem na urodziny własny egzemplarz. Jeśli kiedykolwiek miałeś jaranko na czarno-białe filmy z Humphreyem Bogartem i podobnie jak on chciałeś ubierać pochrowiec oraz kapelusz a do tego być niezawodnym detektywem to przeczytaj! Czarny kryminał powrócił w wielkim stylu. Na zakup trzeba wyłożyć nieco kasy, no chyba, że macie kogoś, kto znał wasze myśli i potrzeby. Pozdrawiam kogo trzeba :)

Przepadłem, kiedy zobaczyłem okładkę, a już kompletnie zwariowałem, kiedy dostałem na urodziny własny egzemplarz. Jeśli kiedykolwiek miałeś jaranko na czarno-białe filmy z Humphreyem Bogartem i podobnie jak on chciałeś ubierać pochrowiec oraz kapelusz a do tego być niezawodnym detektywem to przeczytaj! Czarny kryminał powrócił w wielkim stylu. Na zakup trzeba wyłożyć nieco...