Stary London świetni broni się i dzisiaj. Grymaszącym czytelnikom przypominam, iż jest to powieść sprzed około stu lat! Wtedy była dość odkrywcza. Dziś? Też mówi prawdę o świecie i człowieku.
London w USA jest uważany za pisarza dla młodzieży. To jest zbytnie uproszczenie, bo to typowy pisarz "dla każdego". A "Martin Eden" do młodszych nastolatków raczej nie przemówi.
W skrócie: marynarz ratuje z opresji młodzieńca z bogatej rodziny, który zaprasza go do domu. Martin Eden (to właśnie ów marynarz) jest zachwycony. Uważa "klasę średnią" za najmądrzejszych i najlepszych ludzi na świecie. A zwłaszcza piękną siostrę uratowanego młodzieńca. Ta jednak okazuje się sobowtórem Izabeli Łęckiej ("Lalka" Prusa się kłania), osobą powierzchowną, z tzw. drobnomieszczańskim gustem. Z kolei marynarz z początku ciężko walczący o przetrwanie, z czasem - nie bez pomocy "Łęckiej" - rozwinie się intelektualnie i kulturalnie. Zostanie wziętym pisarzem i zamożnym człowiekiem. Na tyle, by - jak Wokulski - móc się pokusić o rękę "Izabeli".
No i kończy jak Wokulski (choć są tacy, co twierdzą, iż Elvis... tfu, Wokulski, ciągle żyje i widzieli go a to Paryżu, a to w Koluszkach). W zasadzie jego koniec, to jak w przypadku Tomka Beksińskiego, odmowa udziału w tym beznadziejnym świecie.
A wszystko napisane może nawet lepiej niż "Lalka"! :-)

Stary London świetni broni się i dzisiaj. Grymaszącym czytelnikom przypominam, iż jest to powieść sprzed około stu lat! Wtedy była dość odkrywcza. Dziś? Też mówi prawdę o świecie i człowieku.
London w USA jest uważany za pisarza dla młodzieży. To jest zbytnie uproszczenie, bo to typowy pisarz "dla każdego". A "Martin Eden" do młodszych nastolatków raczej nie przemówi.
W...