Dość dobry debiut Pani Magdaleny Kuydowicz. Autorka podejmuje próbę zmierzenia się z niełatwym choć poczytnym gatunkiem, czyli komedią kryminalną. Rzeczywiście udało Jej się oddać klimat panujący w prozie nieocenionej Pani Joanny Chmielewskiej. Tematyka też istotna. Główna bohaterka zaangażowana, doświadczająca różnych dziwnych zdarzeń. Związana w niezrozumiały dla siebie - i początkowo dla czytelnika – sposób ze światem przestępczym. Budząca zainteresowanie - nie tylko zawodowe – przedstawicieli organów ścigania, którzy nie wszystko jej mówią, lecz zapewniają opiekę i sieją spustoszenie w kuchni. Działająca w stylu „i chciałabym, i boję się”, o czym świadczyć może stwierdzenie zawarte na ostatniej stronie powieści:
„W końcu, co miałam do stracenia? Najwyżej odrobinę kobiecej godności. I tyle.” Jest też mamusia – działająca bohaterce na nerwy, przytłaczająca ją swoją troską, czarująca w opinii innych. Jest też przyjaciółka, powiernica. Inne postaci równie ciekawe, dobór imion, nazwisk i przydomków nawiązujący do prozy Mistrzyni. Jednak jak to często bywa – diabeł tkwi w szczegółach, które wydają się troszkę niedopracowane. Brakuje spójności. Jednak całość oceniam pozytywnie i czekam na kolejne powieści Pani Magdaleny.

Dość dobry debiut Pani Magdaleny Kuydowicz. Autorka podejmuje próbę zmierzenia się z niełatwym choć poczytnym gatunkiem, czyli komedią kryminalną. Rzeczywiście udało Jej się oddać klimat panujący w prozie nieocenionej Pani Joanny Chmielewskiej. Tematyka też istotna. Główna bohaterka zaangażowana, doświadczająca różnych dziwnych zdarzeń. Związana w niezrozumiały dla siebie -...