"Desperacja" raczej nie jest wymieniania w czołówce dzieł Kinga, nikt się nią specjalnie nie zachwyca, opinie raczej mniej niż bardziej przychylne, a mnie się nawet podobało ;) Po ponownym jej przeczytaniu utwierdziłam się w przekonaniu, że nie jest aż tak źle, ale mimo to muszę się zgodzić z większością opinii innych użytkowników - trochę za dużo motywów religijnych, i nudnawa, mało zaskakująca końcówka.

Początek za to był bardzo milutki - najpierw na znaku zawisł biedny, martwy sierściuch, a następnie będziemy mieli przyjemność przyjrzeć się pracy dość dziwnego, gabarytowo olbrzymiego policjanta, który zajmuje się losowym zatrzymywaniem ludzi spokojnie jadących sobie w dal. A to ci heca, przewozicie bardzo brzydkie rzeczy w swoim bagażniku! Zabiję was!

I nie myślcie, że to tylko taki żarcik. Pan policjant Collie Entragian do żartownisiów nie należy. Trudno jednak żartować, gdy przy uśmiechu rozpada ci się twarz... Bo jak się pewnie już domyślacie Collie nie do końca jest sobą. Więcej jednak nie zdradzę, żeby nie psuć zabawy.

Pozostali uczestnicy tego dramatu to trochę mniej interesujące osobniki, może jedynie John Edward Marinville lekko wyróżnia się z tłumu. Głównym motywem będzie nigdy nie starzejąca się walka dobra ze złem, o ile jednak w "Bastionie" ta batalia mnie zauroczyła, tak w "Desperacji" już niestety mniej. Mimo to czytało się przyjemnie i jeszcze kiedyś powrócę do tego uroczego (jak sama nazwa wskazuje) miasteczka, jakim jest Desperacja ;)

"Desperacja" raczej nie jest wymieniania w czołówce dzieł Kinga, nikt się nią specjalnie nie zachwyca, opinie raczej mniej niż bardziej przychylne, a mnie się nawet podobało ;) Po ponownym jej przeczytaniu utwierdziłam się w przekonaniu, że nie jest aż tak źle, ale mimo to muszę się zgodzić z większością opinii innych użytkowników - trochę za dużo motywów religijnych, i...